به گزارش اخبار جهان به نقل از تابناک، فقر در آسیا همچنان یک چالش جدی و گسترده است. فهرستی که اخیراً منتشر شده، ۲۰ کشور فقیر این قاره را در سال ۲۰۲۴ معرفی می‌کند. این فهرست، تصویری تیره از نابرابری اقتصادی و چالش‌های فرا روی بسیاری از کشورهای آسیایی ارائه می‌دهد. در این فهرست، افغانستان در صدر قرار دارد و پس از آن کشورهایی چون یمن، سوریه و تاجیکستان دیده می‌شوند. این کشورها به دلایل مختلفی از قبیل جنگ، بی‌ثباتی سیاسی، فساد، کمبود زیرساخت‌ها و وابستگی به کمک‌های خارجی، با فقر گسترده مواجه هستند.
افغانستان، که در طول دهه‌های گذشته شاهد جنگ و بی‌ثباتی سیاسی گسترده بوده است، اقتصاد خود را به شدت از دست داده است و هم‌اکنون یکی از فقیرترین کشورهای جهان و فقیرترین کشور در آسیا محسوب می‌شود. یمن نیز در نتیجه درگیری‌های طولانی مدت و یک بحران انسانی فاجعه‌بار، اقتصاد خود را تقریباً به طور کامل از دست داده است. سوریه نیز تحت تأثیر جنگ داخلی، زیرساخت‌های اقتصادی خود را از دست داده و در وضعیت اقتصادی بحرانی به سر می‌برد.
تاجیکستان با وجود منابع طبیعی، به دلیل ضعف در زیرساخت‌ها، فساد گسترده و وابستگی شدید به حواله‌های پولی کارگران خارج از کشور، همچنان در فهرست کشورهای فقیر آسیا قرار دارد. تیمور شرقی با چالش‌های جدی اقتصادی روبرو است، که ناشی از وابستگی شدید به کمک‌های خارجی و درآمدهای حاصل از نفت و گاز می‌باشد. کودتای نظامی در میانمار و درگیری‌های داخلی، ضربه شدیدی به اقتصاد این کشور وارد کرده است.
نپال با وجود طبیعت کوهستانی و در معرض بلایای طبیعی، با فقدان زیرساخت‌های صنعتی دست و پنجه نرم می‌کند. پاکستان با وجود جمعیت عظیم، با چالش‌های اقتصادی از قبیل بدهی‌های خارجی، بی‌ثباتی سیاسی و تورم بالا روبروست. لائوس با وجود منابع طبیعی، به دلیل فقدان زیرساخت‌ها و فساد، از رشد اقتصادی محروم مانده است. قرقیزستان نیز با فساد، بی‌ثباتی سیاسی و وابستگی به بخش کشاورزی درگیر است.
فلسطین تحت اشغال و محدودیت‌های اعمال شده، با چالش‌های اقتصادی جدی مواجه است. بنگلادش با وجود پیشرفت‌های اقتصادی، به دلیل جمعیت بسیار زیاد، فقر گسترده و آسیب‌پذیری در برابر بلایای طبیعی، در این فهرست دیده می‌شود. کامبوج نیز با وجود پیشرفت‌های اخیر، همچنان بخش قابل توجهی از جمعیت خود را در فقر به سر می‌برد.
هند با جمعیت بسیار زیاد و نابرابری اجتماعی، بخش قابل توجهی از جمعیت خود را در فقر زندگی می‌کند. ازبکستان با وجود منابع گازی قابل توجه، به دلیل وابستگی به صادرات مواد خام و ضعف در توسعه بخش خصوصی، همچنان با فقر دست و پنجه نرم می‌کند. لبنان با بحران اقتصادی شدید، فساد و بی‌ثباتی سیاسی روبرو است و ارزش پول ملی این کشور به شدت سقوط کرده است.
بوتان با وجود تمرکز بر «شادی ناخالص ملی»، یک کشور در حال توسعه است که اقتصاد آن به کشاورزی و گردشگری وابسته است و سرانه تولید ناخالص داخلی پایینی دارد. فیلیپین با نابرابری اقتصادی و فساد گسترده، همچنان در بسیاری از مناطق خود با فقر مواجه است. سریلانکا در سال‌های اخیر با بحران اقتصادی شدید، کمبود مواد غذایی و سوخت و بی‌ثباتی سیاسی دست و پنجه نرم کرده است. اردن نیز با وجود ثبات منطقه‌ای، با کمبود منابع طبیعی، نرخ بالای بیکاری و وابستگی به کمک‌های خارجی روبرو است.
این فهرست نشان می‌دهد که عوامل متعددی از جمله جنگ و درگیری، بی‌ثباتی سیاسی، ضعف زیرساخت‌ها، فساد، بلایای طبیعی و نابرابری اقتصادی، نقش مهمی در فقر کشورهای آسیایی ایفا می‌کنند. مبارزه با این چالش‌ها نیازمند اقدامات جامع و بلندمدت است که شامل سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، مبارزه با فساد، تقویت نهادهای دولتی، توسعه اقتصادی پایدار و ایجاد فرصت‌های شغلی می‌شود. همچنین، همکاری‌های بین‌المللی و کمک‌های بشردوستانه می‌توانند نقش مهمی در کاهش فقر در این مناطق داشته باشند. این چالش‌های اقتصادی، نیازمند همکاری و برنامه‌ریزی گسترده برای ایجاد تغییرات مثبت و پایدار در این کشورها می‌باشد. توجه به این موضوع ضروری است که حل این مشکلات تنها با تلاش‌های مشترک و برنامه‌ریزی‌های بلند مدت امکان پذیر خواهد بود.
منبع: تابناک
