به گزارش اخبار جهان به نقل از عصر ایران، نسل جوان ایران در چنگال دوراهی دشوار قرار گرفته است: مهاجرت پرریسک به سرزمین‌های ناشناخته یا ماندن در کشوری با آینده‌ای نامعلوم و تاریک. این وضعیت، حاصل مجموعه‌ای از چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است که جوانان ایرانی را با دغدغه‌های عمیقی روبرو ساخته است. آقای آخوندی، در اظهارات خود به این موضوع اشاره کرده و از وضعیت بغرنج نسل جوان سخن گفته است. این مسئله، ریشه در عدم ثبات اقتصادی و سیاسی دارد، که فرصت‌های شغلی مناسب و چشم‌انداز روشنی برای آینده جوانان ایرانی فراهم نمی‌کند.
مهاجرت، به عنوان راهکاری برای فرار از این وضعیت، با خطرات و چالش‌های فراوانی همراه است. هزینه‌های بالای مهاجرت، مشکلات اخذ ویزا، عدم اطمینان از آینده در کشور مقصد و دوری از خانواده و دوستان، تنها بخشی از این چالش‌ها هستند. بسیاری از جوانان ایرانی، با صرف هزینه‌های گزاف و تحمل ریسک‌های بالا، تلاش می‌کنند تا از طریق راه‌های قانونی و یا غیرقانونی به کشورهای دیگر مهاجرت کنند. اما موفقیت در این مسیر، تضمین‌شده نیست و بسیاری از آن‌ها با شکست روبرو می‌شوند و سرمایه و زمان خود را از دست می‌دهند.
از سوی دیگر، ماندن در ایران نیز با چالش‌های جدی همراه است. بیکاری گسترده، تورم فزاینده، عدم دسترسی به خدمات اجتماعی مناسب و محدودیت‌های آزادی‌های فردی، از جمله عواملی هستند که زندگی جوانان را در داخل کشور دشوارتر می‌کنند. عدم وجود چشم‌انداز روشن برای آینده، موجب یأس و ناامیدی بسیاری از جوانان شده و آن‌ها را با احساس پوچی و بی‌هدفی روبرو ساخته است. این وضعیت، می‌تواند پیامدهای منفی بسیاری از جمله افزایش نرخ خودکشی، اعتیاد و بزهکاری در میان جوانان را به دنبال داشته باشد.
برای درک بهتر این موضوع، لازم است به زمینه تاریخی این مسئله بپردازیم. در دهه‌های اخیر، ایران با تحریم‌های بین‌المللی، جنگ‌ها و نوسانات شدید اقتصادی روبرو بوده است. این شرایط، به طور مستقیم بر وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور و به تبع آن بر زندگی جوانان ایرانی تأثیر گذاشته است. عدم اجرای صحیح سیاست‌های توسعه پایدار و عدم سرمایه‌گذاری کافی در بخش‌های تولیدی و اشتغال‌زا، وضعیت را وخیم‌تر کرده است.
عدم شفافیت و عدم اعتماد به حکومت نیز بر این معضل افزوده است. کاهش اعتماد عمومی به نهادهای دولتی و فقدان مکانیسم‌های پاسخگو در برابر مطالبات شهروندان، موجب شده است که جوانان احساس کنند که هیچ امیدی برای بهبود شرایط وجود ندارد. این مسئله به ویژه در میان نسل جوانی که با فناوری اطلاعات و ارتباطات آشنا هستند و به راحتی می‌توانند از وضعیت سایر کشورها مطلع شوند، ملموس‌تر است.
برای حل این معضل، نیاز به اتخاذ راهکارهای چندجانبه و جامع است. توسعه اقتصادی پایدار، ایجاد فرصت‌های شغلی مناسب، توجه به آموزش و مهارت‌آموزی، حمایت از نوآوری و کارآفرینی، و مهم‌تر از همه، افزایش اعتماد عمومی به حکومت، از جمله اقداماتی هستند که می‌توانند در این زمینه مؤثر باشند. همچنین، ایجاد فضای بازتر برای آزادی‌های فردی و سیاسی، می‌تواند به کاهش ناامیدی و یأس در میان جوانان کمک کند.
واکنش‌های مختلفی به این موضوع در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها دیده می‌شود. بسیاری از جوانان از وضعیت خود ابراز ناراحتی می‌کنند و خواستار تغییر در سیاست‌های دولتی هستند. بعضی از کارشناسان، به ضرورت سرمایه‌گذاری در بخش خصوصی و ایجاد مشاغل جدید تأکید می‌کنند، درحالی‌که عده‌ای دیگربرای حل این مشکل، به اصلاح نظام آموزشی و فراهم‌آوردن مهارت‌های لازم برای رقابت در بازار کار جهانی اشاره می‌کنند.
پیامدهای این وضعیت می‌تواند برای ایران مخرب باشد. فرار مغزها و خروج نیروی کار مغز از ایران، می‌تواند به تضعیف اقتصاد و پیشرفت کشور بیانجامد. همچنین، افزایش ناامیدی و یأس می‌تواند منجر به بی‌ثباتی اجتماعی و سیاسی شود. در نهایت، برای ایران اساسی است که به این معضل به عنوان یک بحران ملی نگاه کند و به جای به کار گیری راهکارهای سرکوبگرانه، راهکارهای ساختاری را برای بهبود وضعیت جوانان به‌کار گیرد.
منبع: عصر ایران
