به گزارش اخبار جهان به نقل از ایمنا، تفاوت چشمگیر در تعداد روزهای مرخصی استحقاقی (مرخصی با حقوق) در سراسر جهان، موضوعی است که به شدت تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله قوانین دولتی، رویکردهای سازمانی و فرهنگ هر کشور قرار دارد. این تفاوت‌ها صرفاً در میزان زمان استراحت خلاصه نمی‌شوند، بلکه بر سلامت روان کارکنان، رضایت شغلی و در نهایت، بهره‌وری اقتصادی جوامع اثرگذار هستند. تحلیل داده‌های مربوط به سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که کشورهای بسیاری، به ویژه در اروپا، اهمیت فراوانی برای ارائه مرخصی‌های استحقاقی طولانی‌مدت قائل هستند.
اروپا به عنوان منطقه‌ای پیشرو در ارائه مرخصی‌های استحقاقی شناخته می‌شود. اتریش، فرانسه و موناکو با اعطای ۳۰ روز مرخصی با حقوق به کارکنان خود، در صدر این فهرست قرار دارند. این امر به آن‌ها امکان می‌دهد تا تعادلی مناسب میان زندگی شخصی و حرفه‌ای خود برقرار کنند. بریتانیا با ۲۸ روز مرخصی در جایگاه بعدی قرار می‌گیرد، در حالی که ایتالیا، لوکزامبورگ و جمهوری دموکراتیک کنگو هر کدام ۲۶ روز مرخصی استحقاقی ارائه می‌دهند. کشورهای شمال اروپا شامل سوئد، نروژ و دانمارک نیز ۲۵ روز مرخصی را برای کارکنان خود در نظر گرفته‌اند. کشورهای مرکزی و غربی اروپا از جمله آلمان، فنلاند، مالتا و ایسلند نیز با ۲۴ روز مرخصی استحقاقی، در رده‌های بعدی این گروه قرار دارند. قوانین سختگیرانه در بسیاری از کشورهای اروپایی، مانع از کاهش خودسرانه تعداد روزهای مرخصی توسط کارفرمایان می‌شود و به این ترتیب، کارکنان اروپایی به طور متوسط بیش از ۳۰ روز در سال فرصت استراحت و تجدید قوا دارند.
این در حالی است که در سایر نقاط جهان، وضعیت مرخصی استحقاقی تفاوت‌های قابل توجهی دارد. یمن، با ترکیبی از ۳۰ روز مرخصی با حقوق و ۱۶ روز تعطیلات عمومی، در مجموع ۴۶ روز استراحت را برای کارکنان خود در نظر گرفته است که این رقم، بالاترین میزان در جهان به شمار می‌رود. در آفریقا، کشورهایی مانند توگو، جیبوتی و گینه، ۳۰ روز مرخصی استحقاقی ارائه می‌دهند. در خاورمیانه، بحرین با ۳۰ روز و امارات و عمان با ۲۲ روز مرخصی، تلاش می‌کنند تا تعادلی میان نیازهای اقتصادی و مناسبت‌های فرهنگی و مذهبی برقرار کنند. اما در آسیا، تنوع بیشتری در تعداد روزهای مرخصی استحقاقی دیده می‌شود. هند با ۱۲ روز مرخصی و ۱۷ روز تعطیلات عمومی، در مجموع ۲۹ روز استراحت برای کارکنان خود فراهم می‌کند. اندونزی، ویتنام و مکزیک نیز حدود ۱۲ روز مرخصی استحقاقی دارند.
در آمریکای لاتین، اکثر کشورها بین ۱۲ تا ۲۲ روز مرخصی استحقاقی ارائه می‌دهند. برزیل، کوبا، پاناما و پرو با ۲۲ روز مرخصی در صدر این فهرست قرار دارند، در حالی که مکزیک، پاراگوئه و گویان حدود ۱۲ روز مرخصی ارائه می‌دهند. در کشورهای قاره آمریکا و کارائیب، تعداد روزهای مرخصی استحقاقی معمولاً بین ۱۰ تا ۱۵ روز است و تأکید بیشتر بر تعطیلات عمومی برای جبران این کمبود صورت می‌گیرد. در اقیانوسیه، استرالیا و نیوزیلند با ۲۰ روز مرخصی، استانداردهای نسبتا مطلوبی ارائه می‌دهند، در حالی که کشورهای کوچکتر مانند فیجی و ساموا، تنها حدود ۱۰ روز مرخصی استحقاقی دارند. اما ایالات متحده آمریکا، به عنوان یک استثنا، هیچ قانون اجباری برای ارائه مرخصی استحقاقی با حقوق ندارد و این امر به طور کامل به تصمیم کارفرما بستگی دارد.
نکته حائز اهمیت در بررسی تعداد روزهای مرخصی، تأثیر تعطیلات عمومی بر میزان کل زمان استراحت کارکنان است. به عبارت دیگر، ترکیب مرخصی استحقاقی و تعطیلات عمومی، فرصت‌های بیشتری را برای استراحت و تجدید قوا در اختیار کارکنان قرار می‌دهد. شواهد نشان می‌دهند که مرخصی استحقاقی بیش از یک مزیت صرفا قانونی است و تأثیر قابل توجهی بر کاهش خستگی شغلی، افزایش رضایت شغلی و در نهایت بهبود بهره‌وری دارد. کشورهایی با مرخصی‌های طولانی‌تر، به طور کلی نیروی کاری شادتر و سالم‌تری دارند. شرکت‌های بین‌المللی برای حفظ رقابت‌پذیری و رعایت قوانین محلی، باید سیاست‌های مرخصی خود را با استانداردهای کشورهای میزبان هماهنگ کنند. همچنین، آگاهی از قوانین تعطیلات می‌تواند در برنامه‌ریزی سفرهای کاری یا شخصی کارکنان بسیار مؤثر باشد.
در مجموع، سیاست‌های مرخصی استحقاقی نه تنها تأثیر مستقیمی بر رفاه کارکنان دارد، بلکه بر رقابتی بودن کسب و کارها در سطح بین‌المللی و به طور کلی بر اقتصاد کشورها نیز اثرگذار است. مطالعات بیشتر در این زمینه می‌تواند به تدوین سیاست‌های بهینه و هماهنگ با نیازهای کارکنان و نیازهای اقتصادی جوامع منجر شود. اخبار جهان بر اهمیت بررسی دقیق و همه جانبه این موضوع تأکید می‌کند و فراخوانی برای اتخاذ رویکردهای نوآورانه و عادلانه در ارائه مرخصی استحقاقی را مطرح می‌سازد.
منبع: ایمنا
