به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از برترین ها، دانشمندان راز ژنتیکی طول عمر موش‌های کور برهنه را کشف کرده‌اند. این جوندگان که با نام «موش حفار برهنه» نیز شناخته می‌شوند، موجوداتی بی‌مو و زیرزمینی هستند که ظاهری شبیه به سوسیس با دندان‌های برجسته دارند.
یک پژوهش جدید نشان می‌دهد این حیوان دارای یک سازوکار پیشرفته برای ترمیم دی‌ان‌ای است که می‌تواند دلیل عمر طولانی آن را توضیح دهد. این موش‌ها که در تونل‌های زیرزمینی زندگی می‌کنند، تا ۴۰ سال عمر کرده و رکورددار طولانی‌ترین عمر در میان جوندگان جهان هستند.
نتایج این تحقیق که در مجله علمی «ساینس» منتشر شده است، همچنین مقاومت موش کور برهنه در برابر بسیاری از بیماری‌های مرتبط با افزایش سن را تشریح می‌کند. این حیوانات در مقابل بیماری‌هایی مانند سرطان، تحلیل مغز و نخاع، و آرتروز مقاوم هستند و به همین دلیل، نحوه عملکرد بدنشان مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است.
پژوهشگران دانشگاه «تونجی» در شانگهای چین، در این مطالعه بر فرآیند ترمیم دی‌ان‌ای تمرکز کردند. این فرآیند به‌طور طبیعی در سلول‌های بدن انسان و سایر جانوران رخ می‌دهد. هنگامی که رشته‌های دی‌ان‌ای آسیب می‌بینند، یک سازوکار طبیعی فعال شده و از یک رشته سالم دی‌ان‌ای به‌عنوان الگو برای ترمیم بخش آسیب‌دیده استفاده می‌کند.
محققان در این پژوهش، پروتئین خاصی به نام «سی-گس» (c-Gas) را که در شناسایی و ترمیم آسیب دی‌ان‌ای نقش دارد، بررسی کردند. این پروتئین در بدن انسان فرآیند ترمیم دی‌ان‌ای را مختل کرده و از اتصال مجدد رشته‌های آن جلوگیری می‌کند. دانشمندان معتقدند این اختلال می‌تواند منجر به بروز سرطان و کاهش طول عمر شود.
با این حال، پژوهشگران دریافتند که همین پروتئین در بدن موش کور برهنه عملکردی کاملاً معکوس دارد. این ماده به بدن حیوان کمک می‌کند تا رشته‌های دی‌ان‌ای را ترمیم کرده و کد ژنتیکی سلول‌ها را سالم نگه دارد.
گابریل بالموس، متخصص ترمیم دی‌ان‌ای و پیری از دانشگاه کمبریج، این کشف را آغازی هیجان‌انگیز برای درک عمر طولانی این حیوانات توصیف کرد. او گفت: «پروتئین سی-گس مانند یک قطعه پازل است که شکل کلی آن در انسان و موش کور برهنه یکسان است، اما در نسخه مربوط به موش کور، ساختار و عملکردی کاملاً متفاوت پیدا کرده است.»
به گفته بالموس، موش‌های کور برهنه در طول میلیون‌ها سال تکامل، با تغییر ساختار درونی این پروتئین، مسیر زیستی موجود را به نفع خود تغییر داده‌اند. او افزود: «این کشف پرسش‌های اساسی مطرح می‌کند: تکامل چگونه یک پروتئین را طوری برنامه‌ریزی کرده که برعکس عمل کند؟ چه چیزی تغییر کرده و آیا این یک مورد استثنایی است یا بخشی از یک الگوی تکاملی گسترده‌تر؟»
اکنون دانشمندان در تلاشند تا با مطالعه ساختار ژنتیکی این جوندگان، راهی برای بهبود سلامت انسان و کیفیت زندگی در دوران پیری پیدا کنند. گابریل بالموس معتقد است: «اگر بتوانیم زیست‌شناسی موش کور برهنه را مهندسی معکوس کنیم، شاید بتوانیم درمان‌های ضروری برای جوامع در حال پیر شدن فراهم کنیم.»
منبع: برترین ها
