به گزارش اخبار جهان به نقل از فرادید، کشف جدیدی در مورد سنت‌های دیرین تمدن مایا، نگاه تازه‌ای به شیوه زندگی و آداب و رسوم این تمدن پیش از کلمبی می‌اندازد. مطالعه‌ای که قرار است در شماره نوامبر ۲۰۲۵ مجله Journal of Archaeological Science: Reports منتشر شود، شواهدی از قرار دادن نگین‌های یشم در دندان کودکان مایا را در سنین بسیار پایین، حتی از هفت سالگی، ارائه می‌دهد. این یافته چالش‌های جدیدی را برای فهم بهتر معنای این عمل و جایگاه آن در ساختار اجتماعی و آیینی مایاها ایجاد می‌کند.
در حالی که پژوهش‌های پیشین بر تزئین دندان‌های بزرگسالان مایا تمرکز داشتند، این مطالعه جدید با تمرکز بر سنین پایین افراد، ابعاد جدیدی از این سنت را آشکار می‌کند. مطالعات قبلی نشان داده بود که بیش از نیمی از بزرگسالان مایا در دوره کلاسیک (۲۵۰ تا ۹۰۰ میلادی) و پساکلاسیک (۹۰۰ تا ۱۵۵۰ میلادی) این جواهرات دندانی را داشتند، اما این کشف، وجود این سنت را در میان کودکان نیز تأیید می‌کند.
محققان در این مطالعه، سه دندان جداگانه با نگین‌های یشم را که در موزه پوپول ووه در گواتمالا نگهداری می‌شوند، مورد بررسی قرار دادند. با بررسی رشد ریشه‌ها، آن‌ها تشخیص دادند که این دندان‌ها متعلق به کودکانی بین ۷ تا ۱۰ سال بوده‌اند. یک دندان پیشین چپ بالا، یک نیش راست بالا و یک دندان پیشین پایین. البته مشخص نیست که آیا این سه دندان متعلق به یک کودک یا سه کودک مختلف هستند.
مایاها به تغییر شکل و تراش دندان‌های خود نیز شهرت داشتند. سوراخ کردن دندان‌های جلویی و قرار دادن سنگ‌های قیمتی مانند یشم، ابسیدین یا پیریت در داخل آن‌ها با استفاده از چسب‌های طبیعی، یکی از رایج‌ترین شیوه‌های تزئین دندان در این تمدن بود. شواهد نشان می‌دهد که نوجوانان ۱۰ تا ۱۵ ساله نیز دندان‌های سوهان خورده داشتند، اما بدون نگین. همچنین تعداد بسیار اندکی از افراد ۱۵ تا ۲۰ ساله با نگین دندانی یافت شده‌اند. این موضوع احتمال آسیب به دندان‌های در حال رشد را به‌عنوان دلیلی برای اجتناب از این عمل در سنین پایین‌تر مطرح می‌کند. محققان این احتمال را مطرح کرده‌اند که این عمل برای کودکان بسیار تهاجمی بوده است.
با این حال، تصویربرداری ایکس از سه دندان مورد مطالعه نشان داد که لایه مرکزی (پالپ دندان) آسیب ندیده و هیچ پوسیدگی طبیعی در دندان‌ها مشاهده نشده است. این یافته، این گمانه زنی را تقویت می‌کند که این نگین‌ها در طول حیات کودک و نه بعد از مرگ وی، در دندان‌ها کار گذاشته شده‌اند.
با این حال، این یافته‌ها نیاز به بررسی دقیق‌تر و پیدا کردن شواهد بیشتر دارند. کشف دو دندان دارای نگین در بلیز که احتمالاً به کودکی ۳ ساله تعلق داشتند، بحث‌برانگیز است. زیرا ممکن است این نگین‌ها پس از مرگ و به‌عنوان بخشی از آیین تدفین کار گذاشته شده باشند.
پژوهشگران تأکید می‌کنند که یافته جدید ممکن است تنها بازتاب یک سنت محلی یا منطقه‌ای باشد و لزوماً نشان دهنده یک رسم همگانی در سراسر سرزمین مایا نباشد. همچنین احتمال دارد این نگین‌ها نمادی از آغاز مسئولیت‌های بزرگسالانه در کودکان، مانند کار در خانه یا فعالیت‌های سخت‌تر باشند.
در مجموع، یافته‌های این تحقیق پرسش‌های اساسی در مورد اهداف قرار دادن نگین در دندان‌های کودکان مایا مطرح می‌کند. تا زمانی که نمونه‌های بیشتری از دندان‌های کودکان مایا با نگین یافت نشود، تفسیر دقیق دلیل انجام چنین تغییر دائمی در دندان‌های کودکان و تعمیم آن به کل تمدن مایا دشوار خواهد بود. نویسندگان مقاله تأکید می‌کنند که بدون مستند شدن موارد بیشتر، هرگونه تفسیر در این باره تنها فرضی خواهد بود.
منبع: فرادید
