به گزارش اخبار جهان به نقل از خبرگزاری مهر، بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که تمایل به فرزندآوری در ایران به شدت تحت تأثیر نگرانی‌های اقتصادی و اجتماعی قرار دارد. بر اساس پیمایش ملی «تمایلات و رفتار فرزندآوری ایرانیان»، مشکلات مالی و دغدغه‌های زوجین در تأمین آینده فرزندان، مهم‌ترین موانع بر سر راه فرزندآوری به شمار می‌روند.
این پیمایش که زمستان سال گذشته با بودجه وزارت بهداشت و توسط پژوهشکده فرهنگ جهاد دانشگاهی انجام شد، به بررسی تمایل فعلی و آتی ایرانیان به فرزندآوری، دلایل تمایل یا عدم تمایل به این امر، الگوی تعداد فرزندان و ارزیابی مردم از سیاست‌های تشویقی فرزندآوری پرداخته است. جمعیت نمونه این پیمایش شامل ۲۵۰۰ زن و مرد متأهل در گروه سنی ۱۵ تا ۴۹ سال از شهرها و روستاهای مختلف کشور بود.
نتایج این پیمایش نشان می‌دهد که ۲۲.۳ درصد از پاسخ‌دهندگان در حال حاضر تمایل به فرزندآوری دارند، در حالی که این رقم در سال ۱۳۹۵ برابر با ۳۱.۸ درصد بود. به عبارتی، در حال حاضر ۷۷.۷ درصد از پاسخ‌دهندگان اعلام کردند که تمایلی به فرزندآوری ندارند و ۵۲.۱ درصد هم از فرزندآوری در آینده بی‌رغبت هستند.
در این میان، ۱.۴ درصد از پاسخ‌دهندگان زندگی بدون فرزند را مطلوب می‌دانستند، در حالی که ۶.۵ درصد با یک فرزند و ۳۳.۵ درصد با دو فرزند موافق بودند. با این حال، بیش از ۵۸ درصد پاسخ‌دهندگان تمایل به داشتن فرزندان سوم و چهارم و حتی بیشتر داشتند. این نشان‌دهنده وجود تناقضی در تمایل به فرزندآوری و موانع اقتصادی است که زوجین با آن مواجه‌اند.
در حالی که بسیاری از پاسخ‌دهندگان به دلایل مختلف مانند تمایل به والد بودن، عشق به بچه‌ها، و تحکیم پیوند خانوادگی به فرزندآوری تمایل دارند، نگرانی‌های اقتصادی و مالی به عنوان موانع اصلی مطرح می‌شود. ۲۹.۴ درصد از پاسخ‌دهندگان وضع مالی خود را بد، ۵۴ درصد متوسط و تنها ۱۶.۴ درصد خوب ارزیابی کردند. این ارزیابی منجر به ناتوانی در برنامه‌ریزی برای تأمین هزینه‌های زندگی و آینده فرزندان می‌شود.
دلایل تمایل به فرزندآوری که از سوی کسانی که هنوز تمایلی به فرزندآوری دارند ذکر شده، شامل عشق به بچه (۹۴.۷ درصد)، تمایل به خانواده پرجمعیت (۸۶.۱ درصد) و تأثیر مثبت فرزندآوری در تحکیم پیوند زناشویی (۸۵.۸ درصد) بوده است. همچنین، ۷۸.۲ درصد به توصیه‌های دینی درباره فرزندآوری اشاره کرده و ۷۴.۸ درصد از تعداد ناکافی فرزندان به عنوان دلایل فرزندآوری یاد کرده‌اند.
این واقعیت که ۶۰.۲ درصد از پاسخ‌دهندگان از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده می‌کنند، نشان‌دهنده تمایل به کنترل خانواده و محدود کردن تعداد فرزندان است. با توجه به این آمار، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که نگرانی‌های مالی و اقتصادی به شدت بر روی تصمیم‌گیری خانواده‌ها برای فرزندآوری تأثیرگذار است.
در نهایت، این پیمایش به وضوح نشان می‌دهد که برای افزایش تمایل به فرزندآوری در جامعه، نیاز به یک رویکرد جامع و حمایتی است که شامل بهبود شرایط اقتصادی و ارائه حمایت‌های مالی و اجتماعی به خانواده‌ها باشد. این تغییرات می‌تواند به تقویت ساختار خانواده و افزایش نرخ فرزندآوری در کشور کمک کند.
