به گزارش اخبار جهان به نقل از ایسنا، دانشمندان مدعی‌اند که به راز پیدایش حیات دست یافته‌اند. آنها سرنخ جدیدی در مورد چگونگی گرد هم آمدن اجزای سازنده حیات برای شکل‌گیری نخستین موجودات پیدا کرده‌اند. این پرسش که از دیرباز ذهن زیست‌شناسان را به خود مشغول کرده، اکنون پاسخی یافته و گویی کلید گاوصندوق جهان کشف شده است.
به نقل از فیوچریسم، یک تیم زیست‌شناس نشان داده‌اند که مولکول‌های آران‌ای و آمینواسیدها چگونه با تعاملات تصادفی می‌توانند پروتئین‌ها را تشکیل دهند. پروتئین‌ها، مولکول‌های ضروری برای انجام تقریباً تمام وظایف سلول هستند. در واقع، پروتئین‌ها کارگران اصلی سلول‌ها به شمار می‌روند. پروتئین‌ها در ریبوزوم‌ها با دستورالعمل‌های آران‌ای ساخته می‌شوند. معمای «مرغ یا تخم‌مرغ» در اینجا مطرح می‌شود: سلول‌ها بدون پروتئین وجود ندارند، اما پروتئین‌ها درون سلول‌ها ساخته می‌شوند. اکنون دانشمندان دریافته‌اند که پروتئین‌ها چگونه قبل از وجود کارخانه‌های زیستی شکل گرفته‌اند.
«متیو پاونر»، شیمی‌دان کالج دانشگاهی لندن (UCL) و از نویسندگان این مطالعه، اظهار داشت: ما با استفاده از شیمی ساده در آب با PH خنثی، آمینواسیدها را به آران‌ای متصل کردیم. این واکنش خودکار و انتخابی است و احتمالاً در زمین اولیه رخ داده است. نتایج ما نشان می‌دهند که چگونه آران‌ای برای اولین بار توانسته ترکیب پروتئین را کنترل کند.
آمینواسیدها پیش از پیدایش حیات بر روی زمین وجود داشته‌اند و در نمونه‌هایی از سیارک‌ها نیز یافت شده‌اند. با این حال، آمینواسیدها به آسانی به هم متصل نمی‌شوند و نیازمند یک ماده آغازگر هستند. پژوهشگران بر روی مولکول واکنش‌پذیر «پانتتین» تمرکز کردند که در متابولیسم نقش دارد.
در یک مطالعه پیشین مشخص شد که این ترکیبات احتمالاً در دریاچه‌های زمین اولیه فراوان بوده‌اند. هنگامی که محققان مخلوط آبی از «پانتتین» و آمینواسیدها را ترکیب کردند، مشاهده کردند که آمینواسیدها با آن واکنش داده و ماده شیمیایی «آمینواسیل-تیول» را ایجاد می‌کنند. این ماده با آران‌ای آزاد شناور در آب با PH خنثی ترکیب شده و واکنشی را آغاز می‌کند که آمینواسیدها را به آران‌ای منتقل کرده و آنها را به هم متصل می‌کند.
به گفته «پاونر»، هنگامی که آمینواسیدها همراه مولکول‌های آران‌ای و «تیول‌ها» در کنار یکدیگر قرار بگیرند، این فرآیند تقریباً اجتناب‌ناپذیر است.
با این حال، وجود «پانتتین» برای این فرآیند حیاتی است. این ماده به اندازه کافی در اقیانوس‌های اولیه زمین یافت نشده و تنها در آب‌های شیرین کوچک‌تر وجود داشته است.
«نیک لین»، شیمی‌دان کالج دانشگاهی لندن که در این مطالعه مشارکت نداشته، می‌گوید زنجیره‌های آمینواسیدی تولید شده تصادفی و بی‌نظم هستند و این مشکل هنوز حل نشده است.
وی افزود: ما می‌توانیم به این مواد شیمیایی میلیاردها سال زمان بدهیم تا دور هم جمع شوند و هر اتفاقی در این فرآیند امکان‌پذیر است.
این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.
منبع: ایسنا
