به گزارش اخبار جهان به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، جولیو کیناپی، تحلیلگر ژئوپلیتیک، معتقد است تروریسم دولتی اسرائیل یک مفهوم نظری نیست، بلکه در قالب اقدامات مکرر و مشخصی مانند ترور‌های هدفمند، بمباران مناطق غیرنظامی، تخریب زیرساخت‌ها و استفاده از تحریم به عنوان مجازات جمعی بروز می‌یابد. این اقدامات که شامل بمباران غزه، ترور دانشمندان ایرانی و نقض حاکمیت لبنان می‌شود، الگویی ثابت از نقض حقوق بین‌الملل را نشان می‌دهد. واکنش جامعه جهانی به این اقدامات اغلب نامتوازن و ریاکارانه است.
به گفته اخبار جهان، دولت‌های غربی با حمایت دیپلماتیک در سازمان ملل، جلوگیری از قطعنامه‌های محکومیت و صادرات سلاح، به طور مستقیم یا غیرمستقیم در تجاوزات اسرائیل نقش دارند. ایالات متحده با استفاده از حق وتو در شورای امنیت و ارائه میلیارد‌ها دلار کمک نظامی، از اسرائیل حمایت می‌کند. قدرت‌های اروپایی نیز با وجود صدور بیانیه‌های تند در محکومیت کشتار‌ها در غزه، اقدام عملی انجام نداده‌اند و صادرات تسلیحات و همکاری‌های امنیتی با اسرائیل را ادامه داده‌اند.
تأخیر برخی کشور‌های غربی در به رسمیت شناختن دولت فلسطین، نمونه‌ای از این استاندارد دوگانه است. در حالی که برخی کشور‌ها مانند سوئد در سال ۲۰۱۴ فلسطین را به رسمیت شناختند، کشور‌هایی مانند ایرلند، اسپانیا و نروژ سال‌ها بعد و تحت فشار افکار عمومی این اقدام را انجام دادند. این تأخیر نشان‌دهنده بی‌میلی غرب به مواجهه با ریشه‌های منازعه است. در مقابل، همین کشور‌ها در موارد دیگر به سرعت دولت‌های جدید را به رسمیت شناخته‌اند.
اخبار جهان گزارش می‌دهد که مواضع غرب در قبال تجاوزات اسرائیل علیه ایران نیز یک‌سویه است. خرابکاری‌ها، ترور‌ها و حملات سایبری اسرائیل علیه ایران نه تنها محکوم نشده، بلکه با تأیید ضمنی همراه بوده است و تحت عنوان «دفاع از خود» توجیه می‌شود. در حالی که ایران به عنوان تهدید اصلی منطقه معرفی می‌شود، نقش اسرائیل در ایجاد تنش نادیده گرفته می‌شود.
در مورد غزه، واکنش‌های غرب محدود به صدور بیانیه‌هایی است که «حق دفاع از خود اسرائیل» را به رسمیت می‌شناسند و خواستار «خویشتنداری» می‌شوند. این دولت‌ها به واقعیت محاصره غیرقانونی غزه و ماهیت نامتقارن خشونت‌ها اشاره نمی‌کنند. تنها زمانی که خشم عمومی به دلیل تصاویر کشتار‌ها افزایش می‌یابد، برخی رهبران غربی لحن انتقادی‌تری به خود می‌گیرند.
در مورد لبنان نیز، نقض‌های مکرر حریم هوایی این کشور از سوی اسرائیل به طور گسترده در رسانه‌های غربی بازتاب نمی‌یابد. در جنگ ۲۰۰۶، قدرت‌های غربی با درخواست‌ها برای آتش‌بس فوری مخالفت کردند و به اسرائیل فرصت بیشتری دادند تا اهداف نظامی خود را دنبال کند.
دولت‌های عربی نیز رویکردی متناقض به تروریسم دولتی اسرائیل داشته‌اند. در حالی که اتحادیه عرب اقدامات اسرائیل را محکوم کرده، واکنش‌های عملی متفاوت بوده است؛ از حمایت دیپلماتیک از قربانیان تا تمایل به عادی‌سازی روابط با اسرائیل. روند عادی‌سازی روابط، قدرت چانه‌زنی جمعی اعراب را تضعیف کرده است.
سازمان‌های بین‌المللی نیز اسناد گسترده‌ای درباره نقض حقوق بین‌الملل از سوی اسرائیل گردآوری کرده‌اند. با این حال، توانایی این نهاد‌ها برای اقدام قاطع تحت‌تأثیر موازنه قدرت‌های سیاسی قرار دارد. قطعنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل فاقد ضمانت اجرایی هستند و هرگونه اقدام الزام‌آور در شورای امنیت با وتوی ایالات متحده متوقف می‌شود.
به طور کلی، واکنش‌های منطقه‌ای و بین‌المللی به تروریسم دولتی اسرائیل نشان‌دهنده بحران عمیق در نظام بین‌الملل است. برای ایجاد پاسخگویی واقعی، حقوق قربانیان باید بر منافع ژئوپولیتیک قدرت‌های بزرگ اولویت یابد. شناسایی دولت فلسطین باید با اقدامات عملی مانند تحریم و ممنوعیت فروش سلاح همراه شود. تنها در این صورت می‌توان فرهنگ مصونیت اسرائیل را در هم شکست و زمینه‌های صلح عادلانه را فراهم کرد.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
