به گزارش اخبار جهان به نقل از تابناک، در جریان جنگ ۱۲ روزه بین ایران و رژیم صهیونیستی و پس از آن، رهبران رژیم اسرائیل بارها از جایگاه کوروش هخامنشی، پادشاه دادگر ایرانی که بر بخش‌های وسیعی از دنیای قدیم حکومت می‌کرد، سخن گفته و حتی خود را با او مقایسه کرده‌اند. برای درک بهتر، بازخوانی گزاره‌های تاریخی درباره کوروش و مقایسه رفتارهای سران رژیم اسرائیل با آن، ضرورت دارد تا پوچ بودن ادعاهای صهیونیست‌ها آشکارتر شود.
کوروش، بنیان‌گذار حکومتی قدرتمند، بر گستره‌ای وسیع از جهان باستان حکمرانی کرد و سلسله‌ای را بنا نهاد که حدود ۲۲۰ سال دوام یافت. او دارای دو پسر به نام‌های کمبوجیه و بردیا و سه دختر به نام‌های آتوسا، رکسانا و ارتوستونه بود. پس از کوروش، کمبوجیه به سلطنت رسید، اما پس از حمله به مصر، حکومت را از دست داد و گئوماته مغ مدعی شد که بردیا، پسر دوم کوروش است و تاج و تخت را تصاحب کرد. داریوش و دیگر بزرگان هخامنشی گئوماته را کشتند و حکومت به داریوش رسید. او با نبوغ خود، نظمی بی‌سابقه به این امپراتوری بخشید. پس از داریوش اول، پنج پادشاه دیگر هخامنشی حکومت کردند و آخرین آن‌ها، داریوش سوم، توسط اسکندر مقدونی شکست خورد. (کوروش مسیح باستان، ص۱۷۴)
کوروش، پسر کمبوجیه و نوه کوروش اول بود. در لوحی مشهور به خط بابلی آمده است: «منم کوروش … پسر کمبوجیه، شاه بزرگ، شاه شهر انشان، نوه کوروش، شاه بزرگ، از نسل چیش‌پیش…» (امپراتوری فراموش شده، ص۲۱). مادرش ماندانا، دختر آستیاگ، پادشاه ماد بود. داستان‌های افسانه‌ای درباره کودکی او وجود دارد که چندان با واقعیت همخوانی ندارند. هرودوت نقل می‌کند که آستیاگ، پدربزرگ مادری کوروش، از نوه خود احساس خطر کرد و دستور داد او را بکشند، اما وزیرش از این دستور سرپیچی کرد و نوزاد را به چوپانی سپرد که به همراه همسرش از او مراقبت کردند.
کوروش، پادشاهی توانا و دادگر نزد ایرانیان بود که با اتحاد پارس‌ها و مادها، امپراتوری قدرتمندی را به وجود آورد. او با یهودیان با مهربانی رفتار کرد و آن‌ها را به سرزمین فلسطین بازگرداند. تعداد یهودیانی که به فلسطین بازگشتند، ۴۹۶۹۷ نفر ذکر شده است. (الیهود فی العراق، ص۲۰-۱۹)
پادشاهان هخامنشی، به ویژه کوروش و داریوش، خداپرست بودند و با بت‌پرستی مخالف بودند. در کتیبه بیستون به دستور داریوش بزرگ آمده است: «اهورامزدا این شاهی را به من داد و مرا یاری کرد تا این پادشاهی را استوار سازم و به خواست اهورامزدا، این شاهی را دارم.»
کوروش در بابل تاج‌گذاری کرد و پس از رسیدن به قدرت، دستور داد یهودیان اسیر در بابل آزاد شده و به اورشلیم بازگردانده شوند و اموالشان به آن‌ها بازگردانده شود. پس از آنکه کوروش، پسرش کمبوجیه را به جانشینی خود و حاکم بابل منصوب کرد، به شوش بازگشت.
در عهد عتیق آمده است که کوروش در نخستین سال حکومتش فرمانی مکتوب صادر کرد: «این گفته کوروش پادشاه پارسیان است؛ خداوندِ آسمان، همه سرزمین‌های زمین را به من بخشیده و مرا سفارش کرده مَعبَدی (هیکلی) را در اورشلیم بنا کنم. همه فرزندان ملت یهود که خدا همراه آنان است، باید به اورشلیم رفته و این هیکل را بسازند و دیگران نیز باید آنان را با طلا و نقره یاری نمایند؛ علاوه بر هدایا برای ساخت معبد خداوند در اورشلیم. همه یهودیان نیز باید (به اورشلیم) بازگردند و خداوند همراهتان باد.» (الکتاب المقدس، أخبار الأیام الثانی، ص۷۷۴).
کوروش، با صفات برجسته انسانی مانند مهربانی، نوع‌دوستی و تدبیر، پادشاهی است که در تاریخ یهود با بزرگی از او یاد شده و او را «مسیح خداوند» توصیف کرده‌اند. برخی از مفسران قرآن کریم (از جمله ابوالکلام آزاد و علامه محمدحسین طباطبائی) او را همان ذوالقرنین می‌دانند که در سوره کهف از او یاد شده است. ویژگی‌های ذوالقرنین مانند نوع‌دوستی، مدیریت نیکو و خردمندانه، و مهربانی در شخصیت کوروش متجلی شده است. دیدگاه‌های دیگری نیز وجود دارد که او را اسکندر مقدونی می‌دانند.
بر اساس آیات قرآن، ذوالقرنین حاکمی قدرتمند بود که لوازم سلطنت برای او فراهم بود. او در برابر قومی متوحش، سدی مستحکم ساخت تا از هجوم غارتگران جلوگیری کند. او به مال و دارایی حرص نداشت و زمانی که شکست‌خوردگان از او خواستند در برابر تهاجم اقوام وحشی (یاجوج و ماجوج) سدی ایجاد کند، خواسته‌شان را اجابت کرد و گفت: «خداوند مرا از دارایی شما بی‌نیاز می‌سازد.» در هنگام قیامت نیز این سد ویران می‌شود و این ویرانی از نشانه‌های رستاخیز است (سوره کهف، آیات ۸۳ تا ۹۹).
در روایتی از امام محمد باقر (ع) آمده است: ذوالقرنین، پیامبر نبود، بلکه بنده‌ای نیکوکار و دوستدار خداوند بود که خدا نیز او را دوست می‌داشت و قوم خود را به بندگی خدا دعوت کرد. (قصص الأنبیاء، ص۱۲۱).
کوروش، زمامداری جوانمرد و برخوردار از فضیلت‌هایی مانند مهربانی، گذشت، احترام به فرهنگ‌ها، گسترش خداپرستی و حمایت از خداپرستان بود و همواره در تلاش بود تا انسان‌ها را از اسارت برهاند. مهم‌ترین ویژگی‌های او، مدیریت عالی، شفقت، عدالت و کمک به مردم بود. در مقابل، سران اسرائیل کنونی که از نام کوروش بهره می‌جویند و خود را با او مقایسه می‌کنند، سرزمینی را اشغال کرده، به بهانه دفاع از خود، مردم بی‌گناه فلسطین را به قتل رسانده، خانه‌هایشان را ویران کرده و از ارسال کمک‌های انسانی جلوگیری می‌کنند. رفتارهای جنایتکارانه آن‌ها هیچ شباهتی به رفتار انسانی کوروش ندارد و استفاده آن‌ها از نام کوروش، مزاحی تلخ است. به قول حافظ شیرازی:
صلاح کار کجا و منِ خراب کجا/ ببین تفاوت رَه از کجاست تا به کجا
تابناک و اخبار جهان به نقل از اخبار جهان به نقل از اخبار جهان
منبع: تابناک
