به گزارش وبسایت اخبار جهان، نهم آبان ماه یادآور سالروز تولد شخصیتی است که ۱۱۹ سال پیش در چنین روزی در استانبول چشم به جهان گشود؛ مرضیه ارفعی. او همواره با تاکید بر توانمندی‌های زنان ایرانی می‌گفت: «زن ایرانی پذیرا و مستعد و شجاع است. شغل خود را دارد و خانه‌داری هم می‌کند.»
مرضیه ارفعی، در خانواده‌ای اهل تجارت در استانبول متولد شد. پدرش که در زمینه فرش فعالیت داشت، نقش بسزایی در پیشرفت و تحصیلات او ایفا کرد. او در این باره می‌گوید: «از ۱۲ سالگی دلم می‌خواست پزشک شوم و این آرزو را با تحصیل پزشکی در دانشگاه استانبول محقق کردم.»
او در سن ۲۸ سالگی موفق به کسب مدرک پزشکی شد و بلافاصله به عنوان پزشک متخصص کودکان و زنان در همان شهر مشغول به کار شد.
در سن ۳۲ سالگی، با تشویق دولت وقت ایران، به تهران بازگشت و در وزارت بهداری مشغول به خدمت شد. در همین سال، او با یک پزشک جوان که از دانشگاه‌های فرانسه فارغ‌التحصیل شده بود، پیمان زناشویی بست و زندگی مشترک خود را آغاز کرد. او در مورد زندگی خانوادگی خود می‌گوید: «در زندگی زناشویی یک خانه‌دار کامل بودم. عقیده من همیشه این بوده که زندگی اجتماعی یک زن نبایستی بر زندگی خانوادگی او اثری بگذارد.»
با توجه به حضور سه برادرش در ارتش، علاقه‌ای در او برای خدمت در این نهاد شکل گرفت. به دلیل تخصص پزشکی‌اش، او برای سرپرستی آموزشگاه پرستاری دختران ارتش انتخاب شد و به این ترتیب، به عنوان نخستین زن ایرانی وارد ارتش شد.
او با دریافت حکمی ویژه از رضاشاه، درجه‌ای هم‌رده سروانی را کسب کرد و به عنوان پیشگام ورود زنان به ارتش شناخته شد. او در این باره اظهار داشت: «پیش از من هیچ زن ایرانی به ارتش راه نیافته بود و پرستاران زن در ارتش ایران، سوئدی بودند.»
با ادامه فعالیت در ارتش، او به تدریج درجات بالاتری را کسب کرد و در سن ۴۰ سالگی به درجه “سرهنگ تمام با کلاه سه نشان” رسید و مسئولیت سرپرستی درمانگاه ارتش در چهارراه عزیزخان تهران را بر عهده گرفت.
او همزمان با پذیرش مسئولیت‌های اداری، به مدت ۱۹ سال در هنرستان دختران، بهداشت و پزشک یاری تدریس کرد و به تربیت نسل جوان نیز همت گماشت.
در سن ۵۸ سالگی، مرضیه ارفعی به درجه سرتیپی نائل شد. در آن زمان، او ریاست مرکز خون ارتش را بر عهده داشت. پس از چهار سال خدمت در این سمت، بازنشسته شد، اما دست از تلاش نکشید و این بار به عنوان بازرس ارتش به خدمت ادامه داد. همچنین، در سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی، به ارائه خدمات درمانی رایگان به بیماران کم‌درآمد مشغول شد.
او همواره تاکید داشت: “زندگی را همیشه از زاویه کار و از زاویه خدمت به مردم نگاه می‌کردم. هرگز دیسیپلین (نظم) نظام مرا خسته نکرد. من در یک خانواده سرباز به دنیا آمدم و این محیط را می‌شناختم”.
مرضیه ارفعی در طول دوران خدمت خود، موفق به دریافت نشان درجه اول خدمت و “رستاخیز ملی” شد.
این بانوی پیشگام و فداکار، در سن ۷۷ سالگی در تهران دار فانی را وداع گفت. تلاش‌ها و خدمات او در زمینه‌های پزشکی، نظامی و اجتماعی، همواره در یادها خواهد ماند. او نمادی از زن ایرانی توانمند و متعهد بود که با پشتکار و فداکاری، نقش مهمی در پیشرفت و توسعه کشور ایفا کرد. وی الگویی برای زنان و مردان این سرزمین است تا با تلاش و کوشش در راه سربلندی ایران اسلامی گام بردارند.
منبع : (متن اصلی مقاله فاقد منبع می باشد)
