به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از روزنامه همشهری؛ در این ایام که سخنرانی رؤسای جمهور ملت‌های گوناگون در جایگاه سازمان ملل متحد، حتی برای لحظاتی کوتاه، مورد توجه جهانیان قرار می‌گیرد، یک راز کهن بار دیگر بر سر زبان‌ها افتاده است: سنگ‌های سبز رنگی که در تریبون سخنرانی این سازمان به کار رفته، هنر دست ایرانیان است. قرار گرفتن سنگ‌های مرمر ایرانی در مهم‌ترین ساختمان این سازمان بین‌المللی، علاوه بر افزایش زیبایی بصری این بنا، نشان‌دهنده این است که چه جواهراتی از معادن ایران استخراج و به نقاط مهم جهان ارسال شده‌اند.
داستان آشکار شدن این هنر ایرانی در عرصه جهانی، با نقل قولی از یکی از مشهورترین صادرکنندگان سنگ ایران، که برخی او را “پدر سنگ ایران” می‌نامند، پیوند خورده است. مرحوم ابوالقاسم سرتیپی داستان‌هایی از سنگ‌هایی را بازگو کرده که زمانی از ایران به مقاصد معروفی همچون سازمان ملل متحد، کاخ کرملین در مسکو و موزه لوور فرستاده شده‌اند.
**مرمر سبز سازمان ملل**
«مدارک تمامش موجوده»، این عبارتی است که سرتیپی در مورد سنگ‌هایی که در ساختمان‌های خاص به کار رفته‌اند، به کار می‌برد تا کسی فراموش نکند که چگونه سنگ‌های ایرانی در مکان‌هایی مانند صحن عمومی سازمان ملل جای گرفته‌اند. محبوبیت سنگ‌های مرمر به رنگ سبز سازمان ملل به حدی رسیده است که برخی از فعالان حوزه معادن، از این سنگ و رنگ با عنوان «سبز سازمان مللی» یاد می‌کنند؛ سنگی که در معادن استان‌های مختلفی مانند اصفهان و خراسان جنوبی یافت می‌شود. استفاده از این سنگ سبز در سازمان ملل، جلوه‌ای ویژه به صحن عمومی بخشیده است؛ مکانی که رؤسای جمهور کشورهای جهان در طول دوران‌های مختلف در پشت تریبون آن ایستاده و سخنرانی کرده‌اند. این رنگ، مفاهیمی مانند صلح را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند.
**از کاخ کرملین تا موزه لوور**
در کنار سازمان ملل متحد، نام‌های دیگری مانند کاخ کرملین و موزه لوور نیز به گفته مرحوم سرتیپی، صادرکننده مشهور سنگ ایران، در مسیر بازسازی ساختمان‌هایشان میزبان سنگ‌های ایرانی بوده‌اند. او در توضیح فهرست بلندبالایی از ساختمان‌هایی که با گوهرهای پنهان در معادن ایران تزئین شده‌اند، گفته بود: «عین کوهنورد که فتح قله برایش اهمیت داشت، برای من فتح آن شهر اهمیت داشت. من ۲۵۶ سفر خارج از کشور در راستای صادرات سنگ داشتم.»
برای درک بهتر میراثی که مرحوم سرتیپی از خود به یادگار گذاشته است، شاید بهتر باشد نگاهی گذرا به جایگاه این دو بنا، یعنی ساختمان موزه لوور و کاخ کرملین، داشته باشیم. در مسکو، کاخ کرملین با دیوارها و برج‌های استوار خود، نمادی از قدرت و تاریخ روسیه به شمار می‌رود؛ نماهایی که با سنگ‌های سفید و مرمر پوشیده شده و هر گوشه آن بازتابی از شکوه معماری کلاسیک و تزئینات سلطنتی را به نمایش می‌گذارد. در پاریس نیز موزه لوور با نمای باشکوه شیشه و سنگ‌های مرمرین، هنر و تاریخ جهان را در خود جای داده است. موزه لوور پاریس دارای ۴ طبقه است که بدنه آن از سنگ تراش‌خورده ساخته شده است، اما نمی‌توان به طور دقیق گفت که کدام سنگ، نامی از ایران را در بازسازی‌های دوره‌ای به خود اختصاص داده است.
**بهره‌گیری از سنگ ایرانی در مسیر بازسازی**
شایان ذکر است که قدمت موزه لوور و کاخ کرملین بیش از یک قرن است و به طور قطع در بناهای اولیه و اصلی این ساختمان‌ها از سنگ ایرانی استفاده نشده است؛ اما در ادامه مسیر و در بخش‌هایی که نیاز به بازسازی وجود داشته، از سنگ‌های ایرانی به صورت محدود استفاده شده است. ابوالقاسم سرتیپی در مصاحبه‌ای با اتاق بازرگانی اصفهان این موضوع را مطرح کرد که چگونه سنگ‌های ایرانی در بسیاری از ساختمان‌های دنیا، از جمله این ساختمان‌های معروف، به کار رفته‌اند.
تکرار داستان مرحوم ابوالقاسم سرتیپی از سنگ‌های ارسالی او به سازمان ملل متحد، فرصت خوبی است تا بدانیم که یک ایرانی چگونه به این جایگاه دست یافته است. سرتیپی در سال ۱۳۲۵ در خمینی‌شهر اصفهان متولد شد و در دهه ۵۰ وارد صنعت سنگ گردید. او توانست به یکی از چهره‌های بی‌رقیب این صنعت تبدیل شود. سرتیپی نخستین کسی بود که سنگ را در بسته‌بندی‌های استاندارد صادر کرد و محصولات خود را به بیش از ۲۳ کشور جهان، از جمله آمریکا، فرانسه و روسیه، ارسال نمود.
منبع : تابناک
