به گزارش اخبار جهان به نقل از همشهری آنلاین، جغور بغور یا حسرت الملوک، غذایی سنتی ایرانی که زمانی مختص قشر ضعیف جامعه بود، امروزه جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ غذایی ایران یافته است. داستان پیدایش نام جالب توجه این غذا، به دوران ناصرالدین شاه قاجار بازمی‌گردد. طبق روایات تاریخی، روزی که شاه با همراهان خود از بازار تهران عبور می‌کرد، بوی خوشی از دکه‌ای محقر توجه او را به خود جلب کرد. این بو متعلق به جگر سفید و سیاه سرخ شده با پیاز فراوان بود؛ غذایی ارزان و ساده که برای کارگران تهیه می‌شد. به دلیل تشریفات و محدودیت‌های درباری، شاه نتوانست از این غذا میل کند، اما طعم و بوی آن چنان در ذهن او ماندگار شد که پس از بازگشت به کاخ، دستور تهیه غذایی مشابه، اما با مواد اولیه‌ای در خور شان سلطنت را صادر کرد. با وجود تلاش آشپزان کاخ، شاه هیچگاه نتوانست طعم و مزه آن غذای ساده‌ی بازاری را در غذای مجلل کاخ پیدا کند و این غذای ساده‌ی مردمی به “حسرت الملوک” مشهور شد.
این داستان نشان می‌دهد که حتی پادشاهان نیز گاهی از سادگی و اصالت غذاهای مردمی بی‌نصیب می‌مانند. امروزه، جغور بغور، با ترکیباتی فراتر از جگر ساده، به یکی از غذاهای محبوب ایرانی تبدیل شده است. در دستور پخت ارائه شده در همشهری آنلاین، از جگر سفید، سیب زمینی، پیاز، گوجه فرنگی، رب گوجه فرنگی، دنبه و ادویه‌های مختلف استفاده می‌شود. مراحل پخت شامل جوشاندن جگر، سرخ کردن سیب زمینی، روند تفت دادن پیاز در روغن دنبه، افزودن جگر خرد شده، رب گوجه فرنگی، سیر رنده شده و در نهایت پوره گوجه فرنگی است. استفاده از آب جگر در مراحل پایانی به حفظ رطوبت و طعم مطلوب غذا کمک می‌کند. این دستور پخت، امکان اضافه کردن جگر سیاه، قلوه گاه یا دل را نیز فراهم می‌کند.
اهمیت این غذا در فرهنگ غذایی ایران را می‌توان در سادگی مواد اولیه و روش پخت آن جستجو کرد. جغور بغور، نمادی از پخت و پز سنتی و استفاده بهینه از مواد غذایی است. این غذا علاوه بر ارزش غذایی، حاوی داستان و تاریخچه‌ای جذاب است که به غنای فرهنگ غذایی ایران می‌افزاید. رستوران‌ها و غذاخوری‌های بسیاری، جغور بغور را در منو خود گنجانده‌اند و محبوبیت این غذا به عنوان نمادی از سنت و اصالت ایرانی به صورت مستمر در حال افزایش است. پذیرش این غذا در میان طیف وسیعی از مردم، از قشر ضعیف تا طبقات مرفه جامعه، گواهی بر جذابیت و طعم بی نظیر آن است. اخبار جهان با بررسی منابع مختلف، به معرفی این غذا و تاریخچه‌ی جذاب آن می‌پردازد و اهمیت حفظ و انتقال این میراث فرهنگی-غذایی را مورد تأکید قرار می‌دهد. این غذا نمایانگر تنوع و جذابیت بی‌نظیر غذاهای سنتی ایران و ریشه‌های عميق فرهنگی آن است.
منبع: همشهری آنلاین
