به گزارش اخبار جهان به نقل از ایزان جیب ، موضوع همسان‌سازی حقوق بازنشستگان به‌عنوان یکی از مطالبات اصلی جامعه کارگری در ایران، همواره در کانون توجه قرار داشته است. این طرح با هدف ایجاد عدالت در پرداخت حقوق، کاهش فاصله میان مستمری‌بگیران جدید و قدیم، و تأمین حداقل‌های معیشتی، از سال‌ها پیش در دستور کار نهادهای تقنینی و اجرایی قرار گرفته است.
موانع و چالش‌های همسان‌سازی
اگرچه همسان‌سازی حقوق بازنشستگان در چند مرحله اجرایی شده و تأثیرات مثبتی به همراه داشته است، هنوز به نقطه مطلوبی که بازنشستگان و فعالان کارگری انتظار دارند، نرسیده است. برای رسیدن به این هدف، نیاز به تخصیص منابع پایدار، اراده جدی دولت و مجلس، و اصلاحات ساختاری در نظام بازنشستگی کشور احساس می‌شود.
با وجود اجرای نسبی این طرح، بازنشستگان همچنان خواستار اجرای کامل و مستمر همسان‌سازی هستند تا این حقوق متناسب با نرخ تورم و هزینه‌های واقعی زندگی افزایش یابد. این خواسته به‌خصوص در پی اعتراضات در خیابان‌ها و صحن مجلس شورای اسلامی به‌روشنی نمود پیدا کرده است. بازنشستگان، فعالان کارگری و برخی نمایندگان مجلس در این زمینه به فشارها و چانه‌زنی‌های خود ادامه می‌دهند. نکته‌ای که شایان ذکر است این است که فعالان بازنشسته‌ای که اکنون در کف خیابان حضور دارند، به‌نوعی نماینده آینده کارگران فعلی نیز هستند و در تلاشند تا حقوق و مزایای بهتری برای نسل‌های آینده فراهم کنند.
تاریخچه همسان‌سازی
طرح همسان‌سازی حقوق بازنشستگان برای نخستین‌بار در دهه ۱۳۸۰ به‌صورت جدی مطرح شد، اما فرآیند رسمی و مدون آن از اوایل دهه ۱۳۹۰، به‌ویژه در سال ۱۳۹۶، وارد فاز جدیدی شد. در این سال، مجلس شورای اسلامی با توجه به فشارهای ناشی از تورم و افزایش فاصله بین حقوق بازنشستگان و شاغلان، موضوع همسان‌سازی را در قالب بندهایی از لوایح بودجه سالانه و برنامه‌های توسعه‌ای مورد پیگیری قرار داد.
در نهایت، در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹، با اختصاص منابع مشخص از سوی دولت و تصویب مجلس، اجرای مرحله اول همسان‌سازی آغاز شد. در سال ۱۳۹۹، سازمان برنامه و بودجه به همراه صندوق‌های بازنشستگی کشوری و لشگری، اولین مرحله عملیاتی همسان‌سازی را به اجرا گذاشت که طی آن حقوق بسیاری از بازنشستگان به‌طور قابل توجهی افزایش یافت. مرحله دوم این طرح نیز در سال ۱۴۰۰ انجام شد، هرچند با محدودیت‌های بودجه‌ای و ناهماهنگی‌های اجرایی همراه بود که هنوز به تحقق کامل اهداف مورد نظر نرسیده است.
ادامه تلاش‌ها برای همسان‌سازی
به‌رغم اجرای نسبی این طرح، بازنشستگان همچنان بر نیاز به اجرای کامل و مستمر همسان‌سازی تأکید دارند. طرح جامع‌تر همسان‌سازی در سال‌های بعد نیز بار دیگر در لوایح بودجه گنجانده شد و در کمیسیون اجتماعی و برنامه و بودجه مجلس مورد بررسی قرار گرفت. اما به دلیل محدودیت منابع مالی دولت و فشارهای اقتصادی، این طرح نتوانسته است به‌طور کامل تحقق یابد.
در نهایت، برای موفقیت در همسان‌سازی حقوق بازنشستگان، نیاز به همکاری و هماهنگی بین نهادهای مختلف، تخصیص منابع کافی، و تأمین اراده سیاسی برای اجرای این طرح احساس می‌شود. تنها در این صورت است که می‌توان به برقراری عدالت در پرداخت حقوق و تأمین معیشت مناسب برای بازنشستگان دست یافت.
