به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از روزنامه اعتماد؛ انتشار خبر مربوط به یک اتفاق در حوزه موسیقی رپ، بارقه‌ای از امید را در دل دوستداران این سبک ایجاد کرد و این تصور را به وجود آورد که شاید شرایط برای فعالیت رسمی هنرمندان این عرصه فراهم شده است. اما با گذشت بیش از شش سال، تغییر چشمگیری در وضعیت موسیقی رپ در ایران رخ نداده است.
هر از گاهی، قطعاتی از موسیقی رپ به مدت کوتاهی در سریال‌ها و فیلم‌های تلویزیونی به نمایش درمی‌آیند، اما پس از آن، این سبک دوباره به حاشیه رانده می‌شود. این رویکرد دوگانه و غیرمنطقی، که مشخص نیست بر چه اساسی و برای چه کسانی مجوز فعالیت صادر می‌شود و چه کسانی از آن محروم می‌مانند، باعث شده است که طرفداران این سبک موسیقی با ابهام و بلاتکلیفی روبرو شوند.
در عصر حاضر و با گسترش شبکه‌های اجتماعی، مفهوم موسیقی مجاز و غیرمجاز تا حد زیادی کمرنگ شده است، زیرا علاقه‌مندان به راحتی می‌توانند به هر نوع موسیقی دلخواه خود در اینترنت دسترسی پیدا کنند. با این حال، این سوال همچنان مطرح است که این استانداردهای عجیب و ناکارآمد تا چه زمانی می‌توانند مدعی مدیریت فضای موسیقی کشور باشند.
تجربه امیر تتلو، که بررسی آن نیازمند یک پژوهش جامعه‌شناختی گسترده است، نشان داد که نادیده گرفتن بخش قابل توجهی از جامعه به نام نوجوانان، در بلندمدت منجر به ایجاد شکاف عمیق بین مدیران و بدنه جامعه می‌شود. علاوه بر این، در عصر دسترسی آزاد به اطلاعات، ممنوع کردن یک نوع داده، مصداق بارز خودفریبی است.
از سوی دیگر، خواننده یا موزیسینی که با ممنوعیت فعالیت رسمی مواجه می‌شود، در فضای غیررسمی دست به هر اقدامی می‌زند و این درسی است که ساختارهای فرهنگی و نظارتی باید از ماجرای تتلو بگیرند. موسیقی رپ را آزاد کنید. در واقع، هر نوع موسیقی‌ای را آزاد کنید. دوران ممنوعیت‌ها به سر آمده است. امروزه، جوانان به دنبال شنیدن صداهای جدید و تجربه‌های متفاوت هستند و محدود کردن آنها نه تنها کارساز نیست، بلکه می‌تواند عواقب ناخوشایندی نیز به همراه داشته باشد.
هنرمندان رپ، مانند سایر هنرمندان، نیاز به فضایی دارند تا بتوانند استعدادهای خود را به نمایش بگذارند و با مخاطبان خود ارتباط برقرار کنند. ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها تنها باعث می‌شود که این هنرمندان به سمت فعالیت‌های زیرزمینی و غیرقانونی سوق داده شوند.
آزادسازی موسیقی رپ می‌تواند به ایجاد یک فضای هنری پویاتر و متنوع‌تر در کشور کمک کند. این امر همچنین می‌تواند به کاهش شکاف بین نسل‌ها و افزایش اعتماد بین مردم و مسئولان منجر شود.
لازم است سیاست‌گذاران فرهنگی با دیدی بازتر و واقع‌بینانه‌تر به مقوله موسیقی نگاه کنند و به جای اعمال محدودیت‌های غیرضروری، به دنبال ایجاد بستری مناسب برای فعالیت هنرمندان باشند.
توجه به سلیقه و خواسته‌های جوانان و فراهم کردن امکان دسترسی آنها به انواع مختلف موسیقی، می‌تواند به تقویت هویت فرهنگی و ایجاد نشاط و سرزندگی در جامعه کمک کند.
همچنین شایسته است متولیان فرهنگی به جای برخوردهای سلبی و ممنوعیت‌ها، از ظرفیت موسیقی رپ برای انتقال پیام‌های مثبت و سازنده به جوانان استفاده کنند.
باید به این نکته توجه داشت که ممنوعیت، راه حل مناسبی برای مواجهه با پدیده‌های فرهنگی نیست. بلکه باید با تکیه بر گفتگو، تعامل و آموزش، به دنبال یافتن راهکارهایی برای مدیریت و هدایت این پدیده‌ها بود.
شایان ذکر است که موسیقی رپ، به عنوان یک سبک هنری، می‌تواند نقش مهمی در بیان دغدغه‌ها و مشکلات اجتماعی ایفا کند. از این رو، نباید از این ظرفیت مهم غافل شد و باید به هنرمندان این عرصه فرصت داد تا صدای خود را به گوش جامعه برسانند.
در پایان، امیدواریم که مسئولان و سیاست‌گذاران فرهنگی با درک اهمیت و جایگاه موسیقی رپ در جامعه، نسبت به رفع موانع و محدودیت‌های موجود اقدام کنند و زمینه را برای فعالیت آزادانه و قانونی هنرمندان این عرصه فراهم سازند.
منبع : روزنامه اعتماد
