به گزارش اخبار جهان به نقل از روزنامه ایران، ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد در هفته آینده در مجمع عمومی این سازمان گرد هم خواهند آمد. جمهوری اسلامی ایران نیز با دستور کاری مشخص در این مجمع حضور خواهد یافت؛ دستور کاری که هدف اصلی آن، حفظ منافع ملی بر مبنای واقعیات موجود است. ایران در حال حاضر با چالش‌های جدی مواجه است؛ از جمله بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، تهدیدات رژیم اسرائیل، و تنش‌های منطقه‌ای ناشی از سیاست‌های تهاجمی تل‌آویو.
برای عبور از این مرحله حساس، ایران نیازمند نگاهی دقیق، واقع‌بینانه و آینده‌نگرانه به مسائل پیش روی خود است؛ نگاهی فراتر از شعارها و شعارزدگی‌های صرف. پاسخ به چالش‌های موجود نیازمند استراتژی‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت است که در برخورد با اقدامات اروپا و بازگشت تحریم‌ها، مختصات نحوه مواجهه ایران را تعیین می‌کنند.
اولین چالش، پاسخ به بازگشت تحریم‌ها و رفتار اروپا است. پایان همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، بدون خروج از NPT (معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای)، غیرممکن است. اگرچه خروج از NPT می‌تواند در کوتاه‌مدت پاسخی واکنشی به اروپا باشد، اما این سوال اساسی مطرح می‌شود که «پس از خروج چه خواهد شد؟» طرح جایگزین و راهکار پس از خروج از این معاهده چیست؟ واقعیت این است که خروج از NPT، حتی در میان‌مدت، منافع ایران را تامین نمی‌کند. ایران هیچ برنامه‌ای برای ساخت سلاح هسته‌ای ندارد و خروج از این معاهده، تبعات و تحریم‌های بیشتری را به همراه خواهد داشت و حتی خطر حمله نظامی را افزایش می‌دهد. این اقدام واکنشی، تاثیر چندانی بر منافع غرب نیز نخواهد گذاشت.
چالش دوم، تداوم بن‌بست دیپلماتیک و بستن تمام درهای گفت‌وگو است. این رویکرد، چیزی جز انزوای ایران به دنبال نخواهد داشت. سیاست قهر با جهان، نه تنها ظلمی از ظلم‌ها را نخواهد کاست، بلکه فشارهای غیرقانونی بیشتری را بر مردم ایران وارد خواهد کرد. این رویکرد حتی برای کوتاه‌مدت هم به نفع کشور و مردم نیست.
سومین راهکار، تلاش برای حفظ دیپلماسی باقی‌مانده و تمرکز بر طرحی است که اخبار جهان از آن به عنوان طرح پیشنهادی ایران به آمریکا یاد می‌کند. حتی اگر چنین طرحی تاکنون وجود نداشته باشد، باید به سرعت روی میز مذاکرات قرار گیرد. تیم دیپلماتیک همراه رئیس‌جمهوری، با وجود موانعی که آمریکا در سفر به نیویورک ایجاد کرده است، می‌تواند از دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای برای جلب توجه افکار عمومی جهان استفاده کند و آنچه را که ایران در جنگ ۱۲ روزه تجربه کرده است، به جهانیان نشان دهد.
حضور در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک می‌تواند به نفع ایران باشد، مشروط بر اینکه منافع ملی، تنها اصل مورد توجه باشد. نه ترس از مذاکره و نه خوش‌بینی بیش از حد، نمی‌توانند منافع ملی را تامین کنند. گام نهادن در این مسیر باریک، نیازمند هوشیاری دیپلماتیک از یک سو و وحدت داخلی از سوی دیگر است. فرصت حضور رئیس‌جمهوری در نیویورک می‌تواند با دیپلماسی هوشمندانه و حداکثری، به کاهش فشارهای بین‌المللی و ارتقای همکاری‌های منطقه‌ای و جهانی منجر شود؛ حضوری که پس از جنگ ۱۲ روزه و دفاع مقتدرانه ایران، از اهمیت و اعتبار بیشتری برخوردار است. این حضور، می‌تواند فرصتی برای ارائه تصویری قوی و متحد از ایران در سطح جهانی باشد و از این طریق، تلاش برای بهبود روابط با جامعه بین‌المللی و کاهش انزوای ایران در پیش گرفته شود. ضمن این که دیپلماسی هوشمندانه می‌تواند راه را برای کاهش تحریم‌ها و افزایش همکاری‌های اقتصادی هموار سازد. همچنین، استفاده از پتانسیل رسانه‌ای برای اطلاع‌رسانی به مردم جهان از موقعیت ایران در منطقه و چالش‌های پیش روی کشور بسیار حائز اهمیت است. در نهایت، توجه به اهمیت وحدت داخلی و هماهنگی بین نهادهای دولتی برای به دست آوردن بهترین نتیجه از این فرصت دیپلماتیک ضروری است. تحلیلگران بین‌المللی بر نقش دیپلماسی چندجانبه و استفاده از پتانسیل موجود در سازمان ملل برای کاهش فشارهای بین‌المللی بر ایران تاکید می‌کنند. در همین راستا، مشارکت سازنده در مجمع عمومی سازمان ملل و برقراری ارتباط موثر با سایر کشورها می‌تواند نقش مهمی در کاهش تنش‌ها و حل و فصل مسائل منطقه‌ای داشته باشد.
منبع: روزنامه ایران
