به گزارش اخبار جهان به نقل از [نام منبع]، روشنک گرامی، بازیگر شناخته‌شده‌ی ایرانی، در مصاحبه‌ای جدید، به چالش‌های دوران بیماری سرطان خود و واکنش خانواده‌اش، به ویژه مادرش، پرداخته است. گرامی، با لحنی طنزآمیز اما تلخ، روایتی از بی‌مهری‌هایی که در آن دوران متحمل شده، ارائه داده است. او به نقل از مادرش می‌گوید: «مادرم همراه من بود، محل سگ به من نمیداد، نه بهم غذا می‌داد نه دارو، خلاصه یه وضعی بود.» این اظهارات به ظاهر عجیب، در حقیقت نشان‌دهنده‌ی سبک خاص مادرش در مواجهه با بیماری و تلاش برای قوی نگه داشتن روحیه‌ی دخترش است. به نظر می‌رسد این رفتار به ظاهر بی‌رحمانه، تلاشی برای جلوگیری از تسلیم شدن روشنک در برابر بیماری و تشویق او به مبارزه بوده است.
روشنک گرامی که در سال 1389 و در 27 سالگی با ایفای نقش زهره در سریال «فاصله‌ها» به شهرت رسید، پیش از ورود به دنیای بازیگری، تجربیات خود را در تئاترهای دانشجویی کسب کرده بود. او در کنار بازیگران مطرحی چون الناز حبیبی، نیما شاهرخ شاهی و دانیال حکیمی در این سریال حضور داشت. گرامی در سال 1391 با فیلم سینمایی «قاعده تصادف» به کارگردانی بهنام بهزادی وارد دنیای سینما شد و با ایفای نقش هلن، تحسین منتقدان را برانگیخت. این فیلم با کسب دو جایزه سیمرغ بلورین، نقش مهمی در شناخته‌تر شدن او در عرصه‌ی بازیگری ایفا کرد. او همچنین در سریال‌های تلویزیونی «جنایات و مکافات» (1390) به کارگردانی رضا کریمی و «گمشدگان» (1396) به کارگردانی بهنام بهزادی، نقش‌های محوری را بازی کرد و به شهرت بیشتری دست یافت. تجربه‌ی بازی در «گمشدگان» علی‌رغم قول قبلی او برای کنار گذاشتن بازیگری در سریال‌ها، به دلیل استقبال مخاطبان رقم خورد.
اما فراتر از موفقیت‌های حرفه‌ای، سختی‌های دوران بیماری سرطان و اثر آن بر روابط خانوادگی‌اش، موضوعی مهم و قابل تأمل در زندگی گرامی است. شرح او از عدم حمایت خانواده و به ویژه مادر در این دوران دشوار، پرسش‌های زیادی را به همراه دارد. این موضوع، به‌عنوان نمونه‌ای از چالش‌های روانی و اجتماعی مرتبط با بیماری سرطان و اثر آن بر روابط خانوادگی، قابل بررسی و تحلیل است. این پرسش مطرح می‌شود که آیا این روش خاص در مواجهه با بیماری، روشی مؤثر و مناسب بوده است یا خیر؟ آیا می‌توان واکنش مادر را در چارجوب مدلی از مراقبت خانوادگی قرار داد و آن را به لحاظ روانی و اجتماعی تفسیر کرد؟ اینکه آیا این رفتار مادر باعث افزایش قدرت مبارزه‌ی روشنک شده است یا بر عکس، به روحیه‌ی او آسیب رسانده است، نیازمند مطالعه‌ی بیشتری است.
از سوی دیگر، این مصاحبه می‌تواند به عنوان نقطه‌ی شروعی برای گفتگو درباره‌ی نگرش جامعه به بیماری سرطان و اهمیت حمایت خانوادگی و اجتماعی از بیماران باشد. اخبار جهان معتقد است که نیاز به راهکارهای حمایتی و روانشناسی مناسب برای بیماران سرطانی و خانواده‌هایشان بیشتر از پیش به چشم می‌آید.
روشنک گرامی در بخش دیگری از صحبت‌هایش به علاقه‌ی خود به موسیقی اشاره می‌کند و می‌گوید که پیانو، عود، تار و ساکسیفون می‌نوازد. او نواختن تار و پیانو را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند، اما به صورت غریزی به نواختن سایر سازها نیز مهارت دارد. این علاقه‌ی او به موسیقی و هنر می‌تواند به‌عنوان عامل مهمی در مقابله با چالش‌های زندگی و بیماری او مطرح شود. علاقه‌ی او به سرعت و رانندگی با سرعت بالا، و ترس مادرش از این کار، به‌عنوان جزئیات جالب و شخصی از زندگی او می‌توانند قابل توجه باشند.
این مصاحبه‌ی روشنک گرامی، اگرچه با لحنی طنزآمیز و سبک روایت شخصی ارائه شده است، اما پیام مهمی را در خصوص اهمیت حمایت خانوادگی و اجتماعی در مبارزه با بیماری‌های مضطرب کننده‌ای مانند سرطان به همراه دارد. اخبار جهان امیدوار است که این مصاحبه بتواند زمینه ساز گفتگوی بیشتر در خصوص نقش خانواده‌ها و سیستم بهداشت و درمان در حمایت از بیماران سرطانی باشد. همچنین، انتظار می‌رود که این موضوع به‌طور گسترده‌تری در رسانه‌ها مطرح و مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
منبع: [نام منبع]
