به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از عصر ایران، خانه شخصی آبراهائو سانویچ، معمار برجسته برزیلی، واقع در شهر سائوپائولو، پس از سال‌ها توسط مالک جدیدی مورد بازسازی قرار گرفت. این بنا که نمونه‌ای شاخص از سبک بروتالیستی مکتب پائولیستا است و به شکل متمایز «قوطی کبریت» طراحی شده، اکنون با حفظ ویژگی‌های اصلی بتنی خود، فضاهایی یکپارچه و پنجره‌های بزرگ شیشه‌ای را به نمایش می‌گذارد.
این پروژه که توسط معمار مشهور، آبراهائو سانویچ، به عنوان محل سکونت شخصی‌اش بنا شد، در محله بوتانتان شهر سائوپائولو واقع شده است. ساختمان مذکور که با الهام از یک قوطی کبریت طراحی شده، از بتن به طور گسترده‌ای استفاده کرده و نمایانگر سبک بروتالیست مکتب معماری پائولیستا است. این خانه سال‌های متمادی محل زندگی سانویچ و پس از آن پسرش بود، تا اینکه کلودیا چِرون کونیگ تصمیم به تملک آن گرفت.
کلودیا کونیگ، مالک جدید این خانه، با درک ارزش تاریخی و معماری بنا، تصمیم گرفت تا آن را به شکلی بازسازی کند که ضمن حفظ اصالت و هویت آن، فضایی مدرن و کاربردی برای زندگی فراهم آورد. در این راستا، او تیمی از معماران و طراحان مجرب را گرد هم آورد تا با دقت و ظرافت، پروژه بازسازی را به پیش ببرند.
یکی از مهم‌ترین اهداف این بازسازی، ایجاد فضاهای یکپارچه و باز در داخل خانه بود. با حذف دیوارهای غیرضروری و ایجاد ارتباط بصری بین فضاهای مختلف، حس وسعت و آزادی در داخل خانه افزایش یافت. همچنین، پنجره‌های بزرگ شیشه‌ای به کار رفته در طراحی جدید، نور طبیعی را به داخل خانه دعوت کرده و ارتباط بصری با فضای سبز اطراف را تقویت می‌کنند.
در عین حال، تلاش شده است تا اصالت بتنی خانه حفظ شود. نمای بتنی ساختمان به دقت مرمت شده و از هرگونه تغییری که باعث خدشه‌دار شدن هویت اصلی بنا شود، جلوگیری شده است. این رویکرد باعث شده تا خانه سانویچ، همچنان به عنوان یک اثر معماری برجسته و نمونه‌ای شاخص از سبک بروتالیستی، شناخته شود.
بازسازی خانه آبراهائو سانویچ، نمونه‌ای موفق از تلفیق معماری مدرن و حفظ ارزش‌های تاریخی است. این پروژه نشان می‌دهد که می‌توان با احترام به گذشته، فضاهایی مدرن و کاربردی برای زندگی ایجاد کرد. این خانه اکنون نه تنها یک محل سکونت، بلکه یک اثر هنری و نمادی از معماری برزیلی است.
این بازسازی با هدف افزایش کیفیت زندگی در این بنای تاریخی صورت گرفته است. طراحی داخلی جدید، امکانات رفاهی مدرن را در اختیار ساکنان قرار می‌دهد، در حالی که نمای بیرونی ساختمان، همچنان یادآور دوران اوج معماری بروتالیستی در برزیل است.
مالک جدید این خانه، کلودیا کونیگ، امیدوار است که این بازسازی، الهام‌بخش دیگران برای حفظ و احیای بناهای تاریخی باشد. او معتقد است که این بناها، بخشی از هویت فرهنگی و تاریخی یک جامعه هستند و باید به نسل‌های آینده منتقل شوند.
این پروژه بازسازی، نه تنها به حفظ یک اثر معماری ارزشمند کمک کرده است، بلکه باعث شده تا نام آبراهائو سانویچ، معمار برجسته برزیلی، بار دیگر در محافل معماری مطرح شود. خانه او، اکنون به عنوان یک نماد از خلاقیت و نوآوری در معماری، شناخته می‌شود.
در نهایت، بازسازی خانه آبراهائو سانویچ، نشان می‌دهد که معماری، فراتر از ساختن بناها، هنر خلق فضاهایی است که می‌توانند زندگی انسان‌ها را بهبود بخشند و به آن‌ها الهام ببخشند. این خانه، اکنون نه تنها یک محل سکونت، بلکه یک اثر هنری و نمادی از معماری برزیلی است.
منبع : عصر ایران
