به گزارش اخبار جهان به نقل از ایسنا، ثمینه باغچه‌بان، نویسنده و فرزند جبار باغچه‌بان، پیشگام در آموزش کودکان کم‌شنوا و ناشنوا، در سن ۹۷ سالگی درگذشت. خبر درگذشت وی توسط نوش‌آفرین انصاری، دبیر شورای کتاب کودک، در روز چهارشنبه، ۲۶ شهریور ماه ۱۴۰۲ اعلام شد. مراسم تشییع پیکر این بانوی فرهیخته، احتمالا روز پنجشنبه، ۲۷ شهریور ماه، از مقابل مدرسه باغچه‌بان برگزار خواهد شد.
ثمینه باغچه‌بان که در ۴ فروردین ۱۳۰۶ در کودکستان «باغچه اطفال» تبریز چشم به جهان گشود، نه تنها نویسنده‌ای توانا برای کودکان و نوجوانان بود، بلکه نقشی بنیادین در توسعه آموزش و پرورش کودکان کم‌شنوا و ناشنوا در ایران ایفا کرد. او با تاسیس موسسات آموزشی و فرهنگی برای این قشر از جامعه، به یکی از چهره‌های ماندگار حوزه آموزش تبدیل شد. دو کتاب ارزشمند او با عناوین «پل چوبی» و «نوروزها و بادبادک‌ها» از سوی شورای کتاب کودک به‌عنوان آثار برگزیده انتخاب شده‌اند.
آثار ادبی ثمینه باغچه‌بان، تنها به این دو کتاب محدود نمی‌شود. کتاب‌های «جم جمک برگ خزون»، «آفتاب مهتاب چه رنگه» و «روشنگر تاریکی‌ها» (که به زندگی و فعالیت‌های پدرش، جبار باغچه‌بان، می‌پردازد) از جمله دیگر آثار ارزنده وی هستند. علاوه بر آثار مکتوب، او ترانه فولکلوریک «دویدم و دویدم» را به صورت کتاب و ویدئو با زبان اشاره ارائه کرد و همچنین کتاب «پیمان جهانی» را به فارسی ترجمه و آن را به صورت ویدئویی با زبان اشاره نیز منتشر نمود. این فعالیت‌ها نشان از نگرش پیشروانه و توجه ویژه او به کودکان کم‌شنوا و ناشنوا دارد.
سیر تحصیلات و فعالیت‌های حرفه‌ای ثمینه باغچه‌بان، نشان از تعهد و تلاش مستمر وی در زمینه آموزش و پرورش دارد. وی پس از فارغ‌التحصیلی از دانشسرای عالی در رشته زبان انگلیسی، با استفاده از بورسیه تحصیلی به آمریکا سفر کرد و در زمینه آموزش و پرورش ناشنوایان به تحصیل پرداخت. او در سال ۱۳۳۲ موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد آموزش و پرورش ناشنوایان از دانشگاه کلمبیا شد و سپس در رشته گفتاردرمانی در همان دانشگاه به تحصیل ادامه داد.
بازگشت ثمینه باغچه‌بان به ایران، فصل جدیدی از فعالیت‌های ارزنده او را رقم زد. او با حضور در جلسات دفتر کل امور ابتدایی، به همراه چهره‌های برجسته‌ای همچون عباس یمینی شریف، لیلی آهی و توران میرهادی در تجدیدنظر و اصلاح کتاب‌های درسی مشارکت داشت. در سال ۱۳۴۰، آموزش و پرورش مسئولیت تشکیل کلاس‌های کارآموزی و کارورزی آموزگاران کلاس اول در سراسر کشور را به او سپرد. ثمینه باغچه‌بان با الهام از روش آموزشی پدرش، کتاب «روش تدریس» را برای سپاه دانش تهیه کرد. این کتاب که با همکاری لیلی آهی تدوین شده بود، در افغانستان و تاجیکستان نیز مورد استفاده قرار گرفت و به گسترش روش آموزشی باغچه‌بان در سطح منطقه کمک شایانی کرد.
پس از درگذشت پدر، ثمینه باغچه‌بان مسئولیت آموزشگاه باغچه‌بان را بر عهده گرفت و سپس ریاست آموزشگاه مدیریت فنی جمعیت کر و لال‌ها را به عهده داشت. او در سال ۱۳۵۰ مدیرعامل و مسئول برپایی سازمان ملی رفاه ناشنوایان شد و در سال ۱۳۴۵، مدیر امور بالینی و دوره تربیت متخصص شنوایی‌سنجی و رابط ناشنوایان در دانشگاه ملی ایران بود. از سال ۱۳۴۱، با تاسیس شورای کتاب کودک، فعالیت‌های خود را در این شورا نیز آغاز کرد.
درگذشت ثمینه باغچه‌بان، خسارتی جبران‌ناپذیر برای جامعه ایران و به ویژه حوزه آموزش و پرورش کودکان کم‌شنوا و ناشنوا است. میراث ارزشمند وی در زمینه‌های نویسندگی، آموزش و پرورش، و خدمات به جامعه به عنوان الگویی ماندگار برای نسل‌های آینده باقی خواهد ماند. فعالیت‌های گسترده و تاثیرگذار او در ارتقاء سطح زندگی کودکان کم شنوا و ناشنوا، یاد و نام وی را همواره در اذهان زنده نگاه خواهد داشت. یاد و خاطره این بانوی فرهیخته و تلاشگر گرامی باد.
منبع: ایسنا
