به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، توافقی که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، از آن به عنوان الگوی ایده‌آل برای مذاکرات آمریکا و ایران نام برده، به قرارداد سال ۲۰۰۳ میان لیبی، آمریکا و بریتانیا بازمی‌گردد.
برنامه هسته‌ای لیبی در دهه ۱۹۷۰ آغاز شد و در سال ۱۹۹۲، شورای امنیت سازمان ملل به دلیل فعالیت‌های هسته‌ای و موشکی، تحریم‌هایی علیه این کشور وضع کرد. هفت سال پس از آن، معمر قذافی اعلام کرد که لیبی حاضر است در برابر لغو تحریم‌ها، برنامه هسته‌ای خود را متوقف کند.
در سال ۲۰۰۳، چهار سال پس از پیشنهاد اولیه و به دنبال حمله ائتلاف آمریکایی به عراق، قذافی با ابراز نگرانی از تکرار رویدادی مشابه در کشورش، اعلام کرد که لیبی برنامه‌های هسته‌ای، نظامی و شیمیایی خود را متوقف خواهد کرد.
بر اساس این تصمیم، لیبی برای بازرسی و نابودسازی تسلیحات خود با جامعه جهانی همکاری می‌کرد. همچنین با امضای پروتکل الحاقی، نظارت‌های گسترده‌تر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و بازرسان تسلیحات شیمیایی را می‌پذیرفت و برد موشک‌های خود را به ۳۰۰ کیلومتر کاهش می‌داد.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
