💔 غم‌انگیزترین روز انقلاب؛ از داغ مردم تا ایستادگی نظام

روایتی از غم‌انگیزترین روز انقلاب؛ از بغض مردم تا صلابت نظامبه گزارش خبرنگار ایرنا ، دل‌ها هنوز باور نکرده‌اند، مگر می‌شود روح خدا از میان ما رفته باشد؟
او که نفسش، نفس این ملت بود، در آن سحرگاه داغ‌دیده، نه فقط یک رهبر، که پدر یک ملت، ستونِ یک تاریخ ابدی شد و به آسمان رفت.
چهاردهم خرداد، آسمان سیاه نبود؛ اما دل‌ها تیره‌تر از هر شبی گریستند، امام رفت و با او تکه‌ای از ما نیز رفت.
امام رفت، اما صدایش هنوز در گوش تاریخ می‌پیچد در طنین نه شرقی، نه غربی، در فریاد استقلال آزادی، در چشمان نسل‌ها، بیداری را برای همه ملت های آزاده به ارمغان آورد.
ساعت نزدیک نیمه‌شب است. چراغ خانه‌ها روشن‌اند، نه از ترس تاریکی، بلکه از هراس یک خاموشی دیگر؛ خاموشی خورشیدی که سایه‌اش بر جان ملت افتاده بود.
امام، در بستر بیمارستان قلب، آخرین ساعات حیات دنیایی‌اش را می‌گذراند اما آنچه هیچ دوربینی ضبط نکرد، بغض فروخورده‌ پرستاری بود که وقت گرفتن فشار خونش، زیر لب سوره «یس» می‌خواند، انگار می‌دانست این نبض، قرار است برای همیشه آرام بگیرد.
رهبر، در بستر بیماری همچنان با همان وقار، آرام بود؛ حتی مرگ هم از شکوه حض..