به گزارش اخبار جهان به نقل از ایسنا، نتایج یک کارآزمایی بالینی جدید نشان می‌دهد که مکمل‌های منیزیم می‌توانند به طور بالقوه در پیشگیری از سرطان روده بزرگ موثر باشند. این مطالعه که توسط محققان مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت (VUMC) انجام شده، نشان می‌دهد مکمل‌های منیزیم می‌توانند جمعیت باکتری‌های مفید روده را افزایش دهند که در مهار رشد سرطان روده بزرگ نقش دارند. البته این تاثیر، وابسته به عوامل ژنتیکی فردی و جنسیت اوست و به طور یکسان در همه افراد دیده نمی‌شود.
سرطان روده بزرگ علی‌رغم پیشرفت‌های پزشکی همچنان سومین سرطان شایع در جهان و دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان است. اگرچه افزایش استفاده از کولونوسکوپی به عنوان یک روش تشخیصی پیشگیرانه، میزان ابتلا به این سرطان را تا حدودی کاهش داده است، اما هنوز راه طولانی برای کاهش بار این بیماری در سطح جهان در پیش رو داریم. این تحقیق جدید، به طور بالقوه، راهکار جدیدی برای مقابله با این چالش جدی ارائه می‌دهد.
این مطالعه، یک کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده دوسوکور بود که در آن ۲۴۰ شرکت‌کننده با سابقه پولیپ کولورکتال (عامل خطرزا برای سرطان کولورکتال) به مدت ۱۲ هفته به طور تصادفی مکمل منیزیم یا دارونما دریافت کردند. دوز منیزیم (منیزیم گلیسینات) بر اساس نسبت مصرف کلسیم به منیزیم هر فرد، که معمولا ۲ به ۱ در نظر گرفته می‌شود، تعیین شد. محققان در طول مطالعه، نمونه‌های مدفوع، سواب رکتوم، بافت رکتوم و خون شرکت‌کنندگان را جمع‌آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
تمرکز اصلی این تحقیق بر دو باکتری روده، *Carnobacterium maltaromaticum* و *Faecalibacterium prausnitzii* بود. مطالعات قبلی بر روی مدل‌های حیوانی نشان داده بودند که این باکتری‌ها در سنتز ویتامین D در روده نقش دارند و می‌توانند از پیشرفت سرطان کولورکتال جلوگیری کنند. این مطالعه همچنین به بررسی نقش ژن TRPM7 پرداخت که در تنظیم میزان منیزیم در بدن نقش کلیدی دارد. این ژن را می‌توان مانند یک “دروازه منیزیم” در سلول‌ها تصور کرد. اختلال در عملکرد این دروازه می‌تواند به عدم تعادل در سطح منیزیم در بدن و روده منجر شود.
در این مطالعه، محققان به دنبال شناسایی جهش‌های ژنتیکی خاص در ژن TRPM7 بودند، به ویژه نوعی جهش موسوم به “گونه نابجا” (missense variant) که در آن یک اسید آمینه با اسید آمینه دیگری جایگزین می‌شود. آنها دریافتند که افرادی که فاقد این جهش خاص (Thr1482Ile) در ژن TRPM7 بودند، به مکمل منیزیم به خوبی پاسخ داده و افزایش قابل توجهی در جمعیت باکتری *C. maltaromaticum* و تا حدی *F. prausnitzii* را تجربه کردند. این افزایش در زنان قوی‌تر بود که نشان دهنده نقش احتمالی هورمون‌های جنسی، مانند استروژن، در این فرایند است.
در مقابل، در شرکت‌کنندگان حامل جهش Thr1482Ile در ژن TRPM7، مکمل منیزیم گاهی اثر معکوس داشت و منجر به کاهش جمعیت این باکتری‌های مفید می‌شد. این یافته نشان می‌دهد که اثرات مکمل منیزیم بر میکروبیوم روده می‌تواند به شدت تحت تاثیر عوامل ژنتیکی قرار گیرد. جالب توجه است، افزایش این باکتری‌ها به طور کامل افزایش سطح ویتامین D را توضیح نمی‌داد، که نشان می‌دهد منیزیم می‌تواند هم به طور مستقیم و هم از طریق تغییرات در میکروبیوم، اما از طریق مکانیسم‌های جداگانه، بر متابولیسم ویتامین D تأثیر بگذارد.
کولونوسکوپی‌های بعدی نشان داد که در افرادی با بالاترین سطح *F. prausnitzii*، خطر ابتلا به پولیپ‌های جدید ۲.۸ برابر بیشتر از افرادی با پایین‌ترین سطح این باکتری بود. همچنین، سطوح بالاتر *C. maltaromaticum* با ۸۵ درصد کاهش خطر ابتلا به پولیپ‌های دندانه‌دار (نوعی پولیپ با پتانسیل تبدیل به سرطان) مرتبط بود. اما این یافته‌ها به طور قطعی اثبات شده نیستند و نیاز به تحقیقات بیشتر دارند.
این مطالعه، با وجود یافته‌های امیدوارکننده، محدودیت‌هایی نیز داشت. برای مثال، اندازه نمونه محدود، مدت زمان کوتاه مطالعه (۱۲ هفته)، و تمرکز بر جمعیت خاصی از افراد (عمدتا مسن‌تر، سفیدپوست و ساکن ایالت تنسی) از جمله این محدودیت‌ها هستند. همچنین، این مطالعه سویه‌های خاص باکتری‌ها را بررسی نکرد و ممکن است اثرات مکمل منیزیم بر اساس سویه‌های مختلف باکتری متفاوت باشد.
با وجود این محدودیت‌ها، این تحقیق نشان می‌دهد که مکمل منیزیم، به ویژه در زنان و افرادی بدون جهش خاص در ژن TRPM7، می‌تواند نقش بالقوه‌ای در پیشگیری از سرطان روده بزرگ داشته باشد. این یافته، امکان استفاده از یک استراتژی “تغذیه دقیق” را که در آن آزمایش ژنتیکی برای تعیین بهترین رژیم غذایی برای هر فرد استفاده می‌شود، مطرح می‌کند. با این حال، برای تبدیل این یافته‌ها به توصیه‌های بالینی، تحقیقات بیشتری با نمونه‌های بزرگتر و متنوع‌تر لازم است. این مطالعه در مجله آمریکایی Clinical Nutrition منتشر شده است.
منبع: ایسنا
