به گزارش اخبار جهان به نقل از مهر، ابوالفضل واحدی، معاون آموزشی وزیر علوم، در خصوص روند بازنگری کاهش دوره کارشناسی و احتمال کاهش سنوات آموزشی در دورههای تحصیلات تکمیلی، توضیحاتی ارائه داد. وی با اشاره به تمرکز فعلی بر کیفیسازی آموزش عالی، تأکید کرد که بررسیهای گستردهای در این زمینه انجام شده و تجارب بینالمللی نیز در بهینهسازی امکانات و ظرفیتهای آموزشی مورد توجه قرار گرفته است.
واحدی با بیان اینکه در حال حاضر وزارت علوم در مرحله بررسی طرحهای پیشنهادی است، از ارائه جزئیات بیشتر در این مرحله خودداری کرد و گفت: “اجازه دهید کارهای کارشناسی به طور کامل انجام شود تا مشخص گردد کدام بخشها دارای پتانسیل اجرای این طرح هستند.” وی بر لزوم تدریجی بودن این تغییرات تأکید کرد و افزود که اجرای طرح بهصورت پایلوت در برخی دانشگاهها، قبل از اجرای سراسری، در دستور کار قرار دارد تا از ایجاد شوک در سیستم آموزشی جلوگیری شود. وی تصریح کرد که کاهش دوره کارشناسی به سه سال، به صورت ناگهانی اتفاق نخواهد افتاد، بلکه با شیب ملایم و هماهنگ با زیرساختهای دانشگاهی پیش خواهد رفت.
این اظهارات در حالی صورت میگیرد که بحث کاهش دوره کارشناسی در سالهای اخیر در محافل دانشگاهی و دولتی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. طرفداران این طرح بر افزایش کارایی و کاهش هزینههای آموزشی تأکید دارند، در حالی که مخالفان نگرانیهایی در خصوص کاهش کیفیت آموزش و کم شدن عمق دانش دانشجویان مطرح میکنند. تجربه سایر کشورها در این زمینه نیز مورد توجه قرار گرفته و وزارت علوم در حال بررسی تطبیقپذیری این مدلها با شرایط آموزشی ایران است.
علاوه بر بازنگری در دوره کارشناسی، واحدی به تغییرات ایجاد شده در آئیننامه ارتقای اعضای هیئت علمی نیز اشاره کرد. وی توضیح داد که بازنگری در این آئیننامه، توسط مرکز هیئت امنا و هیئت ممیزه وزارت علوم، و با همکاری شورای تحول و ارتقای علوم انسانی در حال انجام است. هدف از این بازنگری، یکپارچهسازی و ارائه آئیننامهای جامع برای ارتقای اعضای هیئت علمی است. واحدی در این خصوص گفت که آئیننامه جدید، به جای چهار محور اصلی آموزش، پژوهش، فرهنگی و مدیریتی، اکنون شامل محور فناوری نیز میشود. این تغییر نشان میدهد که وزارت علوم به دنبال تنوعبخشی به معیارهای ارتقا استادان و ارزیابی آنها بر اساس توانمندیهای برجسته در یکی از این حوزهها میباشد.
معاون آموزشی وزارت علوم با بیان اینکه آئیننامه قبلی الزام یکسانی برای تمام اعضای هیئت علمی داشت، گفت که در آئیننامه جدید، مسیرهای ارتقا متنوعتر شده است. این به این معناست که اعضای هیئت علمی میتوانند بر اساس تواناییهای فردی خود، مسیر ارتقایی مناسب را انتخاب کنند. برای مثال، استادی که در زمینه آموزش مهارت و کارایی بالاتری دارد، میتواند بر روی این جنبه تمرکز کند، و این ضرورتاً به معنای کاهش اهمیت پژوهش نیست. بلکه نوعی تنوع بخشی و انعطافپذیری بیشتر را در سیستم ارتقاء استادان ایجاد خواهد کرد.
این تغییرات در سیستم آموزشی و ارتقای اعضای هیئت علمی، به طور حتم پیامدهای متعددی خواهد داشت. از یک سو، میتواند به ارتقاء کیفیت آموزش و پژوهش منجر شود و از سوی دیگر، ممکن است چالشهای جدیدی را نیز به وجود آورد. نظارت بر اجرای این تغییرات و ارزیابی پیامدهای آن به طور مستمر، برای کاهش خطاهای احتمالی و به حداقل رساندن مشکلات ضروری است. علاوه بر این، این تغییرات احتمالا موجب بحث و مجادله بین فعالان عرصه آموزش عالی خواهد شد و نیاز به مشاوره و همکاری جامع برای اجرای موفقیتآمیز این طرحها میباشد.
خبرهای جهان در پیگیری این موضوع و ارائه گزارشهای تکمیلی خواهد بود.
منبع: مهر



























