به گزارش اخبار جهان به نقل از [نام منبع]، اعتیاد به گل، یا ماری جوانا، به عنوان یک بیماری مزمن جسمی، روانی و اجتماعی شناخته می‌شود که با حداقل سه مورد از علائم زیر مشخص می‌شود: علائم محرومیت، میل دائم به مصرف، اختلال در فعالیت‌های اجتماعی، شغلی و خانوادگی، تداوم مصرف علی‌رغم آگاهی از عوارض آن، صرف وقت زیاد برای تهیه، مصرف و بهبود علائم مصرف، و مصرف ماده در مقادیر بیشتر یا مدت زمان طولانی‌تر. گل، به دلیل خاصیت شادآوری، به عنوان پرمصرف‌ترین ماده مخدر جهان شناخته شده است. با این حال، این سرخوشی کاذب، با تغییرات قابل توجهی در اشتها، خواب و تشنگی همراه است. مصرف‌کنندگان اغلب پس از مصرف، تمایل زیادی به خواب پیدا می‌کنند، اما در زمان خماری، از بی‌خوابی رنج می‌برند. کاهش وزن، تحریک‌پذیری، سردرد و سرگیجه نیز از دیگر علائم این اعتیاد محسوب می‌شوند.
علائم رفتاری اعتیاد به گل، فراتر از علائم جسمی، شامل اختلال در تفکر و حل مسئله، مشکلات درک مسائل، اختلال حافظه و یادگیری، خنده‌های بی‌دلیل، چشم‌های کدر و قرمز، دهان خشک، ضربان قلب تند، سرفه‌های مکرر و پر از خلط، گرسنگی مداوم، هماهنگی ضعیف میان اندام‌ها، از دست دادن کنترل، واکنش آهسته به محرک‌ها، عدم تعادل، گیجی و خستگی است. تشخیص و درمان به موقع این بیماری، برای جلوگیری از پیشرفت آن بسیار مهم است.
یکی از سوالات رایج مصرف‌کنندگان، مدت زمان ترک اعتیاد به گل است. طول مدت ترک، به مقدار و تعداد دفعات مصرف بستگی دارد. ترک در افرادی که مصرف روزانه دارند، بسیار دشوارتر است و به شرایط روحی و جسمی فرد نیز وابسته است. در حالی که علائم جسمی ممکن است در ۷ تا ۱۰ روز اول از بین بروند، علائم روانی می‌تواند ماه‌ها باقی بماند و نیاز به حمایت مشاوران و مراکز ترک اعتیاد را اجتناب‌ناپذیر می‌کند. به طور کلی، یک دوره ۳۰ روزه برای ترک گل در نظر گرفته می‌شود، اما این بازه زمانی می‌تواند متغیر باشد. پس از ترک فیزیکی، نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و ابزارهای مناسب برای پیشگیری از لغزش و وسوسه مجدد وجود دارد.
اعتیاد به گل، عمدتاً یک اعتیاد روانی است، و ترک آن نیازمند اراده قوی و حمایت خانواده و اطرافیان است. روش‌های درمان شامل استفاده از دارو، روان‌درمانی، کمپ‌های ترک اعتیاد و روش‌های پیشگیرانه مانند از بین بردن عوامل زمینه‌ساز اعتیاد، کاهش عوامل خطر و افزایش مقاومت فرد در برابر مصرف می‌شود.
علائم ترک گل شامل افسردگی، اضطراب، بی‌قراری، عدم کنترل رفتار، پرخاشگری، سرفه‌های شدید، تهوع، تحریک‌پذیری، نوسانات خلقی، سردرد، دل‌درد، بی‌خوابی، و جمع شدن خلط در دهان و مجاری تنفسی است. یکی از چالش‌های اصلی در دوران ترک، وسوسه مصرف مجدد است که ممکن است منجر به استفاده از قرص‌های خواب‌آور یا آرامبخش شود و این چرخه مخرب را ادامه دهد.
عوارض مصرف گل، به مراتب فراتر از تصورات عمومی است. سازمان ملی مواد مخدر (که در ادامه اخبار جهان به آن اشاره خواهیم کرد)، تأثیر منفی گل بر هوشیاری و کاهش واکنش فرد در هنگام رانندگی را تأیید کرده است. همچنین، مشکلات در تشخیص صداها و افزایش احتمال روان‌پریشی، پرخاشگری و حملات ترس در افراد دارای سابقه اختلالات روانی، از عوارض شناخته شده مصرف این ماده مخدر هستند. با توجه به اینکه ساختار مغز تا ۲۵ سالگی در حال تکامل است، مصرف گل در جوانان و دانشجویان می‌تواند عوارض جبران‌ناپذیری بر جای بگذارد.
عوارض بلندمدت مصرف گل، شامل از دست دادن حافظه، کاهش تمرکز، اضطراب و وحشت، هذیان‌گویی، خنده بی‌دلیل، بوی بد دهان، پرخاشگری، رفتارهای عجیب و غریب، افزایش خطر سکته مغزی، کاهش میل جنسی، افزایش ضربان قلب، افزایش اشتها، آسم و سرطان است. علاوه بر این، آسیب‌های جدی به ریه‌ها و دستگاه تنفسی، افزایش فشار خون و ضربان قلب نیز از عوارض جدی مصرف طولانی‌مدت گل هستند. نکته مهم این است که برخلاف تصور عمومی، عوارض مصرف گل حتی از یک بار مصرف نیز آغاز می‌شود و می‌تواند به اعتیاد منجر شود.
اخبار جهان در گزارش‌های پیشین خود به چالش‌های درمانی و اجتماعی مرتبط با اعتیاد به گل اشاره کرده است. این چالش‌ها شامل کمبود آگاهی عمومی در مورد عوارض این ماده مخدر، کمبود امکانات درمانی مناسب و همچنین عدم حمایت کافی از افرادی است که به دنبال ترک اعتیاد هستند. در همین راستا، اخبار جهان تأکید می‌کند که مبارزه با اعتیاد به گل، نیازمند یک رویکرد چند جانبه است که شامل آموزش، پیشگیری، درمان و حمایت از افراد مبتلا باشد.
منبع: [نام منبع]
