به گزارش اخبار جهان به نقل از عصر ایران، قرارداد اسپانسری اخیر بین باشگاه فوتبال آ.ث. میلان و جمهوری دموکراتیک کنگو، چهره جدیدی از رقابت‌های ژئوپلیتیکی در قلب آفریقا را نمایان می‌سازد. این توافق که توسط وزارت گردشگری کنگو امضا شده، به نظر می‌رسد فراتر از یک قرارداد معمولی اسپانسری باشد و در بطن خود، ابعاد سیاسی و اقتصادی پیچیده‌ای را نهفته دارد. تولید ناخالص داخلی سرانه کنگو کمتر از ۶۵۰ دلار در سال است و این کشور با چالش‌های جدی امنیتی و بی‌ثباتی سیاسی مواجه است. با این وجود، چرا کنگو تصمیم گرفته است از یک باشگاه فوتبال اروپایی ثروتمند حمایت مالی کند؟
پاسخ به این پرسش، در رقابت دیرینه کنگو با رواندا نهفته است. این دو کشور آفریقایی سال‌هاست بر سر کنترل منابع غنی زیرزمینی، از جمله تانتالم، طلا، کبالت، مس و لیتیوم، به ویژه در شرق کنگو و نواحی مرزی با رواندا، با یکدیگر درگیرند. این رقابت ریشه در نسل‌کشی رواندا و مبارزه برای سلطه بر منابع طبیعی منطقه دارد. در این میان، فوتبال به ابزاری برای پیشبرد اهداف ژئوپلیتیکی تبدیل شده است.
رواندا از سال ۲۰۱۸ با امضای قرارداد اسپانسری با آرسنال (قراردادی که گفته می‌شود سالانه ۱۰ میلیون دلار ارزش دارد) و درج عبارت “Visit Rwanda” بر روی آستین پیراهن این تیم، ابتکار عمل را در دست گرفته است. این کشور همچنین قراردادهای مشابهی را با پاریسن ژرمن، بایرن مونیخ و اخیرا اتلتیکو مادرید منعقد کرده تا گردشگری خود را به وسیله تبلیغات در سطح جهانی تقویت کند. اما این حمایت‌های مالی بی‌حاشیه نبوده است. سازمان‌های حقوق بشری نگرانی‌های خود را در مورد استفاده احتمالی از «معادن خونین» در مناطق اشغالی کنگو برای تأمین مالی این کمپین‌های تبلیغاتی و همچنین سابقه نقض حقوق بشر در خود رواندا ابراز کرده‌اند. با این حال، قدرت پول تاکنون مانع از توقف این همکاری‌ها شده و نام رواندا به لطف حضور پررنگ در عرصه فوتبال، هفته‌ای یک بار در سرتاسر جهان دیده می‌شود.
اکنون کنگو نیز با تقلید از روش رواندا، قدم در این میدان گذاشته است. جودیت سومینوا، نخست‌وزیر جمهوری دموکراتیک کنگو، توافق با آ.ث. میلان را به عنوان “پلی جدید بین دو کشور ما از طریق یک مشارکت استراتژیک که دیپلماسی، همکاری و سرمایه‌گذاری را ترکیب می‌کند” توصیف کرد. به گفته وی، این همکاری در راستای حمایت از توسعه اقتصادی و اجتماعی کنگو صورت می‌گیرد. این توافق، البته، به اندازه تلاش‌های مشابه رواندا در جلب گردشگر موفق نخواهد بود. اما اهمیت آن در ابعاد دیگری نهفته است.
آ.ث. میلان روابط نزدیکی با نهادهای سیاسی ایتالیا دارد و این قرارداد با سیاست‌های جدید ایتالیا در آفریقا هم‌سو است؛ سیاستی که سال گذشته ۵.۵ میلیارد یورو (۶ میلیارد دلار) بودجه برای آن اختصاص یافت و کنگو به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین ذی‌نفعان این سیاست معرفی شده است. نکته جالب توجه، اعلام این قرارداد درست پیش از توافق صلح کنگو و رواندا در واشنگتن است؛ توافقی که شاید دونالد ترامپ را نیز به عنوان رئیس سابق ایالات متحده و با توجه به مالکیت آمریکایی آ.ث. میلان (خریداری اکثریت سهام توسط یک شرکت آمریکایی در سال ۲۰۲۲) خشنود کند.
به نظر می‌رسد مزایای این طرح برای کنگو بیشتر از میلان باشد. باشگاه میلان حتی ارزش قرارداد را فاش نکرده و گزارش‌ها حاکی از آن است که ممکن است هیچ مبلغ قابل توجهی به باشگاه واریز نشود. بودجه گردشگری کنگو در سال گذشته تنها ۱۸ میلیون دلار بوده است و بعید به نظر می‌رسد که این مبلغ به طور چشمگیری افزایش یافته باشد. با این حال، این همکاری فراتر از یک قرارداد ساده اسپانسری است. برنامه‌هایی برای بازسازی امکانات ورزشی و راه‌اندازی یک آکادمی جوانان در کنگو در نظر گرفته شده است که نشان می‌دهد میلان به دنبال بهبود روابط با هواداران آفریقایی خود و کشف استعدادهای جدید در این کشور (زادگاه بازیکنانی چون کلود ماکه‌له‌له و استیو مانداندا) نیز می‌باشد. این توافق، با وجود ابهامات موجود، ابعاد گسترده‌ای از رقابت‌های ژئوپلیتیکی و اقتصادی در آفریقا را به نمایش می‌گذارد و آینده آن موضوعی است که به رصد ادامه دار نیاز دارد.
منبع: عصر ایران
