به گزارش اخبار جهان به نقل از خبرگزاری فرانسه، مارگریتا، زنی ۸۸ ساله از روستای اسکانو در ایتالیا، سال‌هاست به خاطر پوشش سنتی‌اش مورد توجه جهانی قرار گرفته است. ۱۸ سالگی بود که او برای نخستین بار این لباس پشمی تیره با روسری سفید را بر تن کرد و از آن زمان تاکنون، این پوشش همواره نمادی از هویت و پیوند او با ریشه‌هایش بوده است. شهرت مارگریتا، که بسیاری از گردشگران او را «نونا مارگریتا» یا «آخرین ملکه» می‌نامند، تا بدانجا پیش رفته که بسیاری از نقاط دنیا برای دیدار با این زن اسرارآمیز به روستای کوچک اسکانو سفر می‌کنند.
با این وجود، خود مارگریتا، با تواضعی مثال زدنی، از پذیرفتن نقش یک جاذبه گردشگری سرباز می‌زند. او، به گفته خودش، زنی عادی است که به سنت‌ها و فرهنگ سرزمینش افتخار می‌کند. زندگی روزمره مارگریتا، همچنان به سادگی و به دور از زرق و برق شهرت، سپری می‌شود. او به کارهای خانه مشغول است، در باغچه کوچک خود به پرورش گیاهان می‌پردازد و پیاده‌روی‌های منظمی در اطراف روستا دارد. این روال روزمره اما با حس نوستالژی و اندوهی عمیق از زوال سنت‌های کهن و کاهش چشمگیر جمعیت روستای اسکانو همراه است. سنت‌ها و آداب و رسوم محلی، که سال‌ها اسکانو را از دیگر نقاط ایتالیا متمایز می‌کرد، در حال از بین رفتن هستند و این موضوع نگرانی عمیقی را برای مارگریتا و دیگر اهالی روستا به وجود آورده است.
با وجود این دغدغه‌ها، مارگریتا از زندگی خود رضایت خاطر دارد. نقش مادربزرگی، آرامش و شادی بی‌نظیری را به زندگی او بخشیده و او از این لحظات شیرین نهایت لذت را می‌برد. او به عنوان آخرین نسل از زنان اسکانو که این لباس سنتی را به تن می‌کنند، نمادی از مقاومت و پایداری در برابر فراموشی و تغییر است. لباسی که بیش از یک پوشش ساده، هویتی عمیق را به دوش می‌کشد، هویت یک فرهنگ و تاریخ کهن.
در همین راستا، تلاش‌های قابل توجهی برای ثبت لباس سنتی اسکانو به‌عنوان بخشی از میراث فرهنگی ناملموس یونسکو در جریان است. این اقدام می‌تواند به حفظ و احیای این لباس سنتی و سایر آداب و رسوم مرتبط کمک کند. به عبارتی دیگر، ثبت این لباس در یونسکو، نه تنها موجب حفاظت از یک لباس خاص می‌شود، بلکه به نوعی حفظ و تداوم فرهنگ و تاریخ اسکانو را تضمین می‌کند. این تلاش‌ها نشان از اهمیت روزافزون حفظ میراث فرهنگی ناملموس و مقابله با فراموشی هویت‌های محلی دارد. سازمان‌های حفاظت از میراث فرهنگی، با حمایت از این طرح، قصد دارند به حفظ هویت فرهنگی اسکانو و سایر روستاهای ایتالیا که با چالش‌های مشابه روبرو هستند، کمک کنند.
این رویداد همچنین می‌تواند به احیای اقتصادی منطقه نیز کمک کند. گردشگری فرهنگی، یکی از مهم‌ترین عوامل رشد اقتصادی روستاهای کوچک است و ثبت این لباس در یونسکو می‌تواند باعث افزایش تعداد گردشگرانی شود که برای تماشای این پوشش منحصر به فرد و آشنایی با فرهنگ محلی به اسکانو سفر می‌کنند. این امر موجب رونق کسب و کارهای محلی، ایجاد فرصت‌های شغلی و در نهایت، بهبود وضعیت اقتصادی اهالی اسکانو خواهد شد.
از سوی دیگر، این موضوع می‌تواند به ایجاد یک گفتمان عمومی درباره حفظ میراث فرهنگی و اهمیت نگهداری از سنت‌ها و آداب و رسوم منحصر به فرد منجر شود. مطمئناً، این موضوع نه تنها برای روستای کوچک اسکانو، بلکه برای کل ایتالیا و حتی سایر کشورهای جهان که با مشکل فراموشی میراث فرهنگی روبرو هستند، اهمیت زیادی دارد. بقای سنت‌ها و فرهنگ‌های محلی برای حفظ تنوع فرهنگی جهان ضروری است و ما باید به صورت جدی‌تر به حفظ و تداوم این سنت‌ها بپردازیم.
در نهایت، می‌توان گفت که مارگریتا با سادگی و پایداری خود، نمادی از مقاومت و پیوند عمیق با فرهنگ و تاریخ محلّی خود است. تلاش‌های در حال جریان برای ثبت لباس سنتی اسکانو در یونسکو، امیدی به حفظ این میراث فرهنگی ارزشمند و همچنین به احیای روستاهای کوچک و به خطر افتاده است. این موضوع، همزمان نمادی از اهمیت حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس و همچنین از اهمیت پایداری و مقاومت در برابر تغییرات است. اخبار جهان این خبر را با دقت دنبال کرده و در آینده به شما گزارش‌های تکمیلی ارائه خواهد داد.
منبع: خبرگزاری فرانسه
