به گزارش اخبار جهان به نقل از خبرگزاری مهر، خسرو محمدی، متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری، در گفتگویی ابعاد مختلف غذادادن به حیوانات خیابانی را مورد بررسی قرار داده و ضمن تأکید بر جنبه‌های انسانی و عاطفی این عمل، به چالش‌های بهداشتی و زیست‌محیطی ناشی از آن نیز اشاره کرده است. محمدی با بیان اینکه کمک به حیوانات و محیط زیست اقدامی پسندیده است، بر لزوم رعایت اصول و ضوابط مشخص در این زمینه تأکید می‌کند.
وی در ابتدا به اهمیت بعد انسانی و عاطفی این موضوع پرداخته و می‌گوید: در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که همدلی و احساسات انسانی هنوز جایگاه ویژه‌ای دارد و کمک به حیوانات یا حفاظت از محیط زیست، عملی پسندیده و شایسته تقدیر است. غذادادن به حیوانات خیابانی، مانند گربه‌ها و سگ‌ها، می‌تواند نمادی از مهربانی و دلسوزی انسان‌ها باشد. با این حال، وی به سرعت به چالش‌های مرتبط با این عمل خیرخواهانه اشاره می‌کند.
محمدی با اشاره به وضعیت بهداشتی حیوانات خیابانی، هشدار می‌دهد که این حیوانات به دلیل فقدان مراقبت‌های استاندارد، در معرض انواع بیماری‌های عفونی و قابل انتقال به انسان‌ها قرار دارند. تماس مستقیم با این حیوانات می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های پوستی و سایر عفونت‌ها را افزایش دهد. این موضوع به ویژه برای کودکان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف بسیار خطرناک است. عدم رعایت بهداشت در هنگام غذادادن می‌تواند به انتقال بیماری‌ها به انسان‌ها و همچنین حیوانات دیگر منجر شود.
علاوه بر مسائل بهداشتی، محمدی به پیامدهای زیست محیطی غذادادن به حیوانات خیابانی نیز اشاره می‌کند. وی توضیح می‌دهد که مداخله در چرخه طبیعی و تأمین غذا برای این حیوانات می‌تواند تعادل اکوسیستم را برهم بزند. به عنوان مثال، افزایش جمعیت گربه‌های خیابانی به دلیل دسترسی آسان به غذا، می‌تواند منجر به کاهش جمعیت موش‌ها شود. این امر، در ظاهر مثبت به نظر می‌رسد، اما کاهش جمعیت موش‌ها می‌تواند به افزایش جمعیت آفات دیگر منجر شود. همچنین، کاهش شکار طبیعی موش‌ها توسط گربه‌ها، می‌تواند زمینه را برای گسترش بیماری‌هایی مانند تیفوس و سایر بیماری‌های ناشی از جوندگان فراهم آورد. این نکته نشان می‌دهد که غذادادن به حیوانات خیابانی، به ظاهر اقدامی ساده و انسانی، می‌تواند عواقب غیرقابل پیش‌بینی و مخربی بر محیط زیست داشته باشد.
محمدی با تأکید بر ضرورت تعادل بین عواطف انسانی و منطق، می‌گوید: ما نمی‌توانیم فقط از یک زاویه به این موضوع نگاه کنیم. باید تمامی جوانب را به طور کامل بررسی کرده و با تبادل نظر و مشورت، به راهکارهای منطقی و عملی دست یابیم. این امر نیازمند یک رویکرد چند جانبه و همکاری بین مردم، سازمان‌های مرتبط، و دولت است.
وی به وضعیت اقتصادی و اجتماعی جامعه نیز اشاره می‌کند و می‌افزاید که شرایط اقتصادی می‌تواند بر رفتار افراد در قبال حیوانات خیابانی تأثیر بگذارد. در شرایط دشوار اقتصادی، برخی افراد ممکن است کمتر تمایل به کمک به حیوانات داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به دلیل احساسات عاطفی، بیش از حد به آنها توجه کنند. بنابراین، باید تعادلی بین عواطف و منطق برقرار شود تا هم به حیوانات کمک شود و هم سلامت انسان‌ها و محیط زیست حفظ گردد.
محمدی بر اهمیت آموزش و آگاه‌سازی مردم تأکید کرده و پیشنهاد می‌کند که غذادادن به حیوانات خیابانی باید به شکلی انجام شود که از تماس مستقیم با آنها جلوگیری شود. این آموزش‌ها باید شامل اصول بهداشتی، زیست‌محیطی و اخلاقی باشد تا مردم یاد بگیرند چگونه به حیوانات کمک کنند بدون اینکه سلامت خود یا تعادل اکوسیستم را به خطر بیندازند.
به گفته محمدی، دولت و سازمان‌های مرتبط نیز باید نقش فعالانه‌ای در کنترل جمعیت حیوانات خیابانی و ارائه مراقبت‌های بهداشتی و دامپزشکی به آنها داشته باشند. این اقدامات می‌تواند شامل برنامه‌های استریلیزاسیون، واکسیناسیون، و تأمین غذا و سرپناه برای حیوانات باشد.
در نهایت، محمدی بر ضرورت تحقیقات بیشتر و مطالعات جامع در این زمینه تأکید می‌کند. وی معتقد است که محققان و کارشناسان باید ابعاد مختلف غذادادن به حیوانات خیابانی را بررسی کرده و راهکارهای عملی برای کاهش چالش‌های بهداشتی و زیست‌محیطی ارائه دهند. غذادادن به حیوانات خیابانی، موضوعی پیچیده و چند وجهی است که نیازمند یک رویکرد جامع، منطقی و مبتنی بر دانش است. تنها با رعایت اصول بهداشتی و زیست‌محیطی می‌توان به حیوانات کمک کرد بدون اینکه سلامت انسان‌ها یا تعادل طبیعت به خطر بیفتد.
منبع: خبرگزاری مهر
