به گزارش اخبار جهان به نقل از عصرایران، درگذشت رابرت ردفورد، بازیگر و کارگردان نامدار هالیوود، موجی از اندوه را در جهان سینما ایجاد کرده است. این هنرمند پرافتخار که به عنوان یکی از نمادهای طلایی عصر هالیوود شناخته می‌شد، زندگی حرفه‌ای پرباری داشت که با افتخارات فراوان و انتخاب‌های جسورانه همراه بود. مرگ او، فرصتی است تا نگاهی دوباره به زندگی و کارنامه‌ی شگفت‌انگیز این ستاره بی‌بدیل بیاندازیم.
ردفورد که اغلب صحنه‌های اکشن فیلم‌های خود را شخصاً و بدون استفاده از بدلکاران اجرا می‌کرد، همواره به رفاه و حقوق بدلکاران نیز توجه ویژه‌ای داشت و مطمئن می‌شد دستمزد آن‌ها به طور کامل پرداخت شود. این اقدام او نشان از روحیه‌ای مسئولیت‌پذیر و توجه به جزئیات داشت، ویژگی‌هایی که در بسیاری از کارهای او مشهود بود. وی بنیانگذار جشنواره فیلم ساندنس است، جشنواره‌ای که نام خود را از نقش مشهور ردفورد در فیلم «بوچ کسیدی و ساندنس کید» گرفته است. این اقدام تأثیرگذار، نشان از دغدغه‌های او برای حمایت از استعدادهای نوظهور در سینما داشت و در طول سالیان به یکی از معتبرترین جشنواره‌های مستقل فیلم در جهان تبدیل شده است.
با وجود شهرت و موفقیت چشمگیرش، ردفورد به ندرت از تماشای فیلم‌های خود لذت می‌برد و تنها از بازی خود در فیلم «نیش» به کارگردانی جرج روی هیل ابراز رضایت می‌کرد. این موضوع نشان‌دهنده‌ی کمال‌گرایی و نگاه انتقادی او به خود و کارش است. انتخاب‌های حرفه‌ای او نیز همواره نشان از جسارت و استقلال نظر او داشت. ردفورد یکی از گزینه‌های بازی در نقش مایکل کورلئونه در سه گانه‌ی «پدرخوانده» بود، نقشی که در نهایت به آل پاچینو، اسطوره‌ی دیگر هالیوود، رسید.
ردفورد در دوران تحصیل در دانشگاه، به دلیل مصرف بیش از حد الکل، کمک هزینه تحصیلی خود را از دست داد، تجربه‌ای که شاید در شکل‌گیری شخصیت و ترجیحات حرفه‌ای وی نقش داشته است. او جزو شش بازیگر برجسته‌ی هالیوود است که جایزه‌ی بهترین کارگردانی را از آن خود کرده‌اند؛ از جمله‌ی دیگر این بازیگران می‌توان به کلینت ایست‌وود، کوین کاستنر، مل گیبسن، وارن بیتی و ریچارد آتن‌بورو اشاره کرد. این افتخار، نشان از توانایی‌های چند جانبه‌ی او در عرصه‌ی هنر سینما دارد.
تجربه‌های تلخ و سخت نیز بخشی از زندگی رابرت ردفورد بود. در طول فیلم‌برداری «همه چیز از دست رفت» در سال ۲۰۱۳، به دلیل قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آب سرد، دچار عفونت گوش شده و ۶۰ درصد از شنوایی گوش چپ خود را از دست داد. این رویداد نشان می‌دهد که راه رسیدن به موفقیت هنری، همیشه هموار و بدون چالش نبوده است. فیلم مورد علاقه‌ی ردفورد، «گنج‌های سیرا مادره» به کارگردانی جان هیوستون و با بازی همفری بوگارت بود. انتخاب این فیلم کلاسیک، بیانگر الگوهای هنری و سلیقه‌ی سینمایی اوست.
ردفورد از پذیرفتن نقش‌های مهم بسیاری در فیلم‌های مشهوری مانند «چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد؟»، «فارغ‌التحصیل»، «بچه‌ی رزمی»، «قصه‌ی عشق» و «روز شغال» امتناع کرد. این تصمیمات نشان از انتخاب‌های دقیق و معیارهای بالای او برای نقش‌آفرینی داشت. اما تلخ‌ترین خاطره‌ی زندگی رابرت ردفورد به سال ۱۹۵۹ برمی‌گردد، زمانی که پسر دو ماهه‌اش، اسکات، بر اثر سندروم مرگ ناگهانی نوزاد درگذشت. این هنرمند خود شخصاً فرزندش را به خاک سپرد. این اتفاق تأثیر عمیقی بر زندگی شخصی و هنری او گذاشت، تأثیری که شاید در انتخاب‌ها و کارهای بعدی او منعکس شده باشد. اخبار جهان در این مصیبت با خانواده‌ی رابرت ردفورد ابراز همدردی می‌کند. مرگ این هنرمند بزرگ، پایان یک دوران در تاریخ سینماست. میراث او، به عنوان بازیگر و کارگردان برجسته و مؤسس جشنواره‌ی ساندنس، برای همیشه در یادها خواهد ماند.
منبع: عصرایران
