به گزارش اخبار جهان به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، آلمان در نظر دارد سه فروند پهپاد شناسایی و رزمی هرون از اسرائیل خریداری کند. این معامله که ارزش آن حدود یک میلیارد یورو برآورد شده است، فراتر از یک قرارداد نظامی ساده بوده و ابعاد پیچیده و بحث‌برانگیزی از روابط دیرینه و پرتنش میان برلین و تل‌آویو را آشکار می‌سازد. این رابطه، ریشه در گذشته تاریک آلمان نازی و همکاری‌های پنهان آن با گروه‌های صهیونیستی دارد و امروزه به صورت شراکت نظامی و استراتژیک خود را نشان می‌دهد. به گفته بسیاری از ناظران، آنچه به عنوان یک معامله تسلیحاتی ساده در رسانه‌ها پوشش داده می‌شود، در واقع تداوم چرخه‌ای است که با ایدئولوژی نژادپرستانه و خشونت‌آمیز آغاز شد و امروزه در حمایت آشکار از سیاست‌های توسعه‌طلبانه و آپارتاید اسرائیل ادامه می‌یابد.
میراث نازیسم و رابطه‌ی پیچیده با صهیونیسم، یکی از جنبه‌های کمتر مورد بررسی تاریخ است. رژیم نازی، علی‌رغم شعارهای ضدیهودی، در دهه 1930 با برخی گروه‌های صهیونیستی همکاری‌هایی داشت. توافق هاوارا، نمونه‌ی بارز این همکاری بود که به بخشی از یهودیان آلمانی اجازه مهاجرت به فلسطین و انتقال سرمایه‌های خود را می‌داد. این توافق به رژیم نازی کمک کرد تا مسئله یهودیان را به شکلی کنترل‌شده مدیریت کند و همزمان به پروژه صهیونیستی در فلسطین اشغالی نیروی انسانی و مالی تزریق کند. این هم‌پوشانی عجیب میان یک ایدئولوژی نژادپرستانه و یک جنبش ملی‌گرایانه، پس از جنگ جهانی دوم، زمینه‌ی شکل‌گیری رابطه‌ای پیچیده میان آلمان و اسرائیل را فراهم کرد. آلمان پس از جنگ، برای رهایی از بار سنگین نازیسم، به جای نقد ریشه‌های فاشیسم، ترجیح داد با اسرائیل شراکت کند. این شراکت، ابتدا با عنوان پرداخت غرامت آغاز شد، اما به سرعت به کمک‌های اقتصادی و سپس همکاری‌های نظامی گسترده تبدیل شد. در نتیجه، اسرائیل با حمایت مالی و تکنولوژیک آلمان توانست قدرت نظامی خود را افزایش داده و پروژه اشغال و شهرک‌سازی را با سرعت بیشتری پیش ببرد.
تناقض اخلاقی آلمان در شراکت نظامی با اسرائیل، امروزه بیش از پیش آشکار است. اخبار جهان به خرید پهپادهای هرون اشاره می‌کند، اما این تنها یکی از ده‌ها قرارداد تسلیحاتی میان دو کشور است. در سال 2023، آلمان بزرگترین معامله تسلیحاتی تاریخ اسرائیل را با خرید سیستم دفاع موشکی ارو-۳ به ارزش 3.5 میلیارد دلار انجام داد. در سال 2025 نیز، قراردادی 65 میلیون یورویی برای سیستم‌های توپخانه موشکی پالس میان شرکت البیت سیستمز و آلمان امضا شد. این روند نشان می‌دهد که برلین نه تنها از همکاری با تل‌آویو دست برنداشته، بلکه به یکی از ستون‌های اصلی بقای نظامی اسرائیل تبدیل شده است. این تناقض آشکار است: آلمان، به ظاهر صادرات تسلیحات به اسرائیل را به دلیل جنایات در غزه متوقف می‌کند، اما همزمان بزرگترین مشتری صنایع دفاعی این رژیم باقی می‌ماند. این نفاق اخلاقی آلمان را آشکار می‌سازد؛ کشوری که خود را پرچمدار حقوق بشر می‌داند، میلیاردها یورو به ماشین جنگی اسرائیل تزریق می‌کند؛ ماشینی که هزاران غیرنظامی در غزه، کرانه باختری و کشورهای دیگر منطقه را قربانی کرده است. رسانه‌های منتقد بارها تأکید کرده‌اند که آلمان در این روند صرفاً یک خریدار نیست، بلکه شریک استراتژیک اسرائیل است. این قراردادها نه تنها پول، بلکه اعتبار سیاسی برای اسرائیل به ارمغان می‌آورند و به سیاست‌های آپارتاید و توسعه‌طلبانه آن مشروعیت می‌بخشند.
از گذشته تاریک تا امروز خونین، این پیوند آشکار میان سیاست‌های نازی‌ها و عملکرد امروزی اسرائیل، تصویر تاریکی از این روابط ترسیم می‌کند. نازیسم با ایدئولوژی نژادپرستی خود، اروپا را به جنگ و ویرانی کشاند. اسرائیل نیز امروزه با ایدئولوژی مشابهی، اشغال سرزمین‌های فلسطینیان و پاکسازی قومی را دنبال می‌کند. اگرچه مقامات برلین مدعی‌اند که همکاری‌شان با اسرائیل در راستای جبران گذشته است، واقعیت آن است که این همکاری بیشتر به تداوم همان منطق خطرناک شباهت دارد؛ منطقی که ملت‌های دیگر را قربانی می‌کند تا یک قدرت سیاسی-نظامی مشروعیت یابد. طبق آمار مؤسسه صلح استکهلم (SIPRI)، اسرائیل هشتمین صادرکننده بزرگ تسلیحات در جهان است و بیش از ۳ درصد بازار جهانی را در اختیار دارد. صادرات دفاعی این رژیم در سال 2024 به ۱۴.۸ میلیارد دلار رسید. هند، آمریکا و سپس کشورهای اروپایی از جمله آلمان، مشتریان اصلی این تسلیحات هستند. این ارقام نشان می‌دهد که اسرائیل نه تنها به لطف حمایت آمریکا و اروپا توانسته موجودیت خود را حفظ کند، بلکه به صادرکننده‌ای مهم در بازار جهانی سلاح تبدیل شده است. پرسش اساسی این است که آیا آلمان می‌تواند ادعا کند گذشته نازی را پشت سر گذاشته است، در حالی که امروز در کنار رژیمی ایستاده که همان سیاست‌های نژادپرستانه و خشونت‌آمیز را علیه ملتی بی‌دفاع اجرا می‌کند؟
معامله پهپاد هرون، فراتر از خرید چند وسیله نظامی است. این معامله نمادی از پیوندی دیرینه است که از دوران نازیسم تا امروز امتداد یافته و همچنان بر پایه خشونت و سلطه‌طلبی استوار است. آلمان، به جای آنکه در کنار قربانیان بایستد، ترجیح داده است در کنار اشغالگر بایستد؛ انتخابی که نه تنها مشروعیت اخلاقی برلین را زیر سؤال می‌برد، بلکه مسئولیت تاریخی تازه‌ای بر دوش آن می‌گذارد.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
