به گزارش اخبار جهان به نقل از عصر ایران، دعواهای زناشویی، همانند ترک‌های ریز در سدّی محکم، می‌توانند به مرور زمان به فاجعه‌ای بزرگ منجر شوند. اما آیا این ترک‌ها اجتناب‌ناپذیرند؟ دو مطالعه جدید از محققان بلژیکی به بررسی عوامل ایجادکننده‌ی این شکاف‌ها و راه‌های ترمیم آنها قبل از وخیم‌تر شدن اوضاع پرداخته‌اند. این تحقیقات نشان می‌دهند که برآورده نشدن نیازهای اساسی در روابط، نقش کلیدی در بروز اختلافات و کاهش رضایت زناشویی ایفا می‌کند.
فراوانی و شدت دعواها ارتباط مستقیمی با سطح رضایت زوجین از زندگی مشترک دارد. اکثر زوج‌ها تلاش می‌کنند تا حد امکان از مشاجره پرهیز کنند، اما چرا با وجود این تمایل، اختلافات به‌وجود می‌آیند؟ تحقیقات به نقش نیازهای برآورده نشده، از جمله نیاز به دلبستگی امن، پذیرش، توجه مثبت، خودمختاری و صلاحیت، اشاره دارند.
نیاز به دلبستگی امن، ریشه در روابط اولیه‌ی فرد با مراقبان اصلی‌اش دارد و بر تعاملات بعدی او، از جمله در روابط زناشویی، تاثیر می‌گذارد. روابطی که در آن احساس امنیت برقرار باشد، رضایت‌بخش‌تر، صمیمی‌تر و پایدارترند. پذیرش توسط شریک زندگی، به معنای تأیید کامل نیست، بلکه پذیرفتن فرد با تمام کم‌وکاستی‌هایش است. این پذیرش، احساس ارزشمندی و دوست‌داشتنی بودن را در فرد تقویت می‌کند.
علاوه بر پذیرش، نیاز به توجه مثبت و ابراز محبت از سوی شریک زندگی، نقش مهمی ایفا می‌کند. این توجه مثبت، به فرد کمک می‌کند تا احساسات مثبت‌تری نسبت به خود داشته باشد و به بهبود رابطه کمک می‌کند. همچنین، نیاز به خودمختاری و داشتن کنترل بر زندگی خود، از عوامل کلیدی در رضایت زناشویی است. بر اساس تحقیقات، افرادی که احساس استقلال کمتری در روابط خود دارند، از رضایت کمتری نیز برخوردارند. در نهایت، نیاز به صلاحیت و احساس شایستگی در انجام کارها، به‌طور مستقیم بر سلامت رابطه تأثیر می‌گذارد.
مطالعات نشان می‌دهند که برآورده نشدن این نیازها منجر به احساسات منفی مانند شرم، غم، خشم و عصبانیت می‌شود. این احساسات منفی، به‌طور غیرمستقیم بیان شده و می‌تواند به تشدید اختلافات و درگیری‌ها بین زوجین منجر شود. در چنین درگیری‌هایی، هر دو طرف خود را قربانی می‌دانند و نیازهایشان نادیده گرفته شده می‌بینند.
برای بهبود روابط، زوجین می‌توانند با پرسیدن از شریک زندگی خود در مورد نیازهایش، آغاز کنند. این کار نشان می‌دهد که به رفاه او اهمیت می‌دهید. همچنین، شناسایی نیازهای شخصی خود و سپس اشتراک‌گذاری آنها به شیوه‌ای حمایتی و متقابل می‌تواند به بهبود رابطه کمک کند. تصدیق وجود و پذیرش شریک زندگی با تمام خصوصیاتش، از دیگر راهکارهای مؤثر است. پاسخگویی به نیازهای شریک زندگی، ایجاد اعتماد و تقویت دلبستگی امن را به دنبال خواهد داشت. همچنین، ابراز محبت و قدردانی و تشویق استقلال شریک زندگی، از جمله راهکارهای مهم برای برقراری روابطی سالم و رضایت‌بخش است. در نهایت، حمایت از شایستگی و صلاحیت شریک زندگی، به تقویت حس ارزشمندی و اعتماد به نفس او کمک می‌کند و رابطه را مستحکم‌تر می‌کند. با شناخت و تلاش برای برآورده کردن نیازهای یکدیگر، زوجین می‌توانند روابطی هماهنگ‌تر و رضایت‌بخش‌تر را تجربه کنند.
منبع: عصر ایران
