به گزارش اخبار جهان به نقل از مهر، افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه‌های تربیت معلم از ۲۲ به ۲۴ سال و سپس به ۳۰ سال، به موضوعی بحث‌برانگیز در ایران تبدیل شده است. در حالی که وزارت آموزش و پرورش با استناد به مطالعات آماری و تطبیقی، این افزایش را توجیه می‌کند، مرکز پژوهش‌های مجلس این تصمیم را غیرکارشناسی خوانده و دلایل متعددی برای مخالفت خود ارائه داده است.
وزارت آموزش و پرورش، دو دلیل اصلی را برای درخواست افزایش سقف سنی به ۳۰ سال ارائه کرده است: نتایج بررسی‌های آماری مرکز برنامه‌ریزی منابع انسانی و امور اداری در مورد پذیرفته‌شدگان در بازه سنی ۲۲ تا ۲۴ سال و همچنین مطالعه تطبیقی عملکرد معلمان با سنین بالاتر در کشورهای دیگر. آموزش و پرورش بر این باور است که افزایش سن، منجر به محدودیت تعداد پذیرفته‌شدگان، سهولت در سنجش و گزینش داوطلبان، عملکرد بهتر معلمان با سن بالاتر و انطباق با میانگین سنی بالاتر معلمان در برخی از کشورهای جهان می‌شود. علاوه بر این، یک کارزار اجتماعی در مهرماه ۱۴۰۳ نیز خواستار افزایش سقف سنی به ۳۰ سال بود و بر کمبود ظرفیت دانشگاه فرهنگیان در سال‌های ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۰ و ضرورت جبران این کمبود برای داوطلبان با سن بالاتر تاکید کرد. این کارزار همچنین به استخدام معلمان تا سن ۴۵ سال از طریق آزمون‌های استخدامی اشاره کرد و خواستار عدالت آموزشی برای جوانان بالای ۲۴ سال شد.
اما مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی کارشناسی، هشت دلیل اصلی برای مخالفت با افزایش سقف سنی ارائه می‌دهد. اولین دلیل، یکسان‌انگاری فرآیند تربیت معلم با استخدام است. دانشگاه‌های تربیت معلم نقش هویت‌ساز دارند و دانشجو معلمان باید در سن شکل‌گیری هویت خود باشند، در حالی که افراد ۳۰ ساله هویت‌های شکل‌گرفته‌ای دارند. دلیل دوم، نادیده گرفتن جو فرهنگی و جامعه هم‌سالان در خوابگاه‌هاست که حضور افراد با اختلاف سنی زیاد می‌تواند بر آن تاثیر بگذارد. سومین دلیل، ابهام در ارزیابی و سنجش بهینه داوطلبان از طیف سنی گسترده‌تر است. چهارمین دلیل، عدم کفایت مطالعه تطبیقی صرف در مورد سن معلمان در کشورهای دیگر و بی‌توجهی به تفاوت‌های زیرساخت‌های آموزشی، اقتصادی و اجتماعی است. به عنوان مثال، تراکم کلاسی در ایتالیا و آلمان، که در گزارش وزارت آموزش و پرورش به عنوان نمونه‌ای از کشورهای با میانگین سنی بالای معلمان مطرح شده‌اند، بسیار کمتر از میانگین تراکم کلاسی در ایران است.
پنجمین دلیل، بی‌توجهی به میانگین سنی جمعیت ایران و تفاوت آن با کشورهای مورد مطالعه است. ششمین دلیل، بی‌تاثیر بودن افزایش سقف سنی بر پذیرش است، زیرا دانشگاه‌های تربیت معلم در حال حاضر ظرفیت خالی ندارند و تعداد زیادی متقاضی دارند. هفتمین دلیل، غفلت از موضوعات کلیدی‌تر مانند تغییرات مکرر ضوابط جذب و سازوکار سنجش صلاحیت‌های معلمی است. و هشتمین و آخرین دلیل، پایان‌ناپذیری مطالبات اجتماعی در خصوص افزایش سن ورود به دانشگاه‌هاست، به گونه‌ای که هر افزایش سقف سنی ممکن است تقاضاهای جدیدی به دنبال داشته باشد.
مرکز پژوهش‌های مجلس در پایان گزارش خود، با اشاره به اینکه جمعیت ورودی بالاتر از ۲۲ سال به دانشگاه‌های تربیت معلم بسیار کم است، پیشنهاد می‌کند شورای عالی انقلاب فرهنگی بر مصوبه کمیسیون معین صحه نگذاشته و بر سقف سنی ۲۴ سال اصرار ورزد و تمرکز بر حل مشکلات اساسی‌تر در نظام آموزشی را توصیه می‌کند. این گزارش همچنین تاکید می‌کند که داوطلبان می‌توانند تا سن ۴۵ سالگی از طریق آزمون‌های استخدامی وارد حرفه معلمی شوند.
منبع: مهر
