سرگچینه؛ ییلاقی در سکوت کوچ، حکایت تلخ خشکسالی و مهاجرت
اخبار جهان: ییلاق سرگچینه در استان کهگیلویه و بویراحمد، زمانی با هیاهوی زندگی عشایری و کوچ‌های پرشور شناخته می‌شد، اما امروز در سکوت و انزوا، حکایت مهاجرت و کوچ اجباری را فریاد می‌زند. این منطقه خوش آب و هوا که روزگاری مأمن کوچ‌نشینان بود، اکنون با سایه سنگین خشکسالی و کمبود امکانات، آرام آرام رو به خالی شدن می‌رود.
روزی پر از زندگی، امروز در سکوت
سرگچینه، با طبیعتی بکر و چشم‌اندازهای کوهستانی، سال‌ها محل ییلاق ایل قشقایی و سایر عشایر منطقه بوده است. صدای زندگی، خنده کودکان، چرای دام‌ها و عطر نان تازه، روزگاری در این ییلاق طنین‌انداز بود. اما امروز، این خاطرات شیرین با واقعیت تلخ کمبود آب، از بین رفتن مراتع و نبود زیرساخت‌های اساسی در هم آمیخته است.
خشکسالی، مهمان ناخوانده سرگچینه
خشکسالی‌های پیاپی سال‌های اخیر، نفس طبیعت سرگچینه را به شماره انداخته است. مراتع که زمانی منبع تغذیه دام‌ها بودند، اکنون خشک و بی‌جان شده‌اند. این کمبود علوفه، دامداران را با مشکلات عدیده‌ای روبرو کرده و توان اقتصادی آن‌ها را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. در نبود منابع آبی کافی، چرای دام‌ها به سختی امکان‌پذیر شده و بسیاری از دامداران مجبور به فروش احشام خود یا کوچ اجباری به مناطق دیگر شده‌اند.
مهاجرت، پیامد ناگوار بی‌توجهی
علاوه بر خشکسالی، کمبود امکانات رفاهی و زیرساختی نیز به مهاجرت ساکنان سرگچینه دامن زده است. نبود مدارس مجهز، مراکز بهداشتی کافی، راه‌های ارتباطی مناسب و فرصت‌های شغلی پایدار، جوانان و خانواده‌ها را به سمت شهرها و مناطق دیگر سوق داده است. این مهاجرت، علاوه بر از بین بردن بافت سنتی و فرهنگی منطقه، باعث خالی شدن سرمایه‌های انسانی و اجتماعی سرگچینه نیز شده است.
ضرورت توجه، راهی به سوی احیا
حفظ و احیای مناطق عشایری و ییلاقی مانند سرگچینه، نه تنها از نظر فرهنگی و اجتماعی اهمیت دارد، بلکه در حفظ تنوع زیستی و پایداری اکوسیستم نیز نقش بسزایی ایفا می‌کند. خبرگزاری اخبار جهان معتقد است که با اجرای طرح‌های جامع و پایدار، می‌توان از نابودی این مناطق جلوگیری کرد.
راهکارهای پیشنهادی:
مدیریت منابع آب: اجرای طرح‌های نوین آبیاری، احداث سدهای کوچک و ذخیره‌سازی آب باران می‌تواند به رفع مشکل کمبود آب کمک کند.
توسعه مراتع: احیای مراتع، کاشت گیاهان علوفه‌ای مقاوم به خشکی و حمایت از طرح‌های مرتعداری می‌تواند به بهبود چرای دام کمک نماید.
ایجاد زیرساخت‌ها: احداث مدارس، مراکز بهداشتی، بهبود راه‌های ارتباطی و فراهم کردن دسترسی به اینترنت و خدمات دیجیتال، انگیزه ماندگاری را در منطقه افزایش می‌دهد.
حمایت اقتصادی: ارائه تسهیلات کم‌بهره به دامداران و عشایر، حمایت از صنایع دستی و گردشگری عشایری، می‌تواند به رونق اقتصادی منطقه کمک کند.
آموزش و توانمندسازی: برگزاری دوره‌های آموزشی در زمینه‌های دامپروری نوین، مدیریت منابع طبیعی و کارآفرینی، می‌تواند مهارت‌های ساکنان را ارتقا دهد.
آینده سرگچینه در گرو اقدامات امروز است. اگر مسئولان و متولیان امر، تدابیری جدی و مؤثر برای مقابله با چالش‌های پیش روی سرگچینه اتخاذ نکنند، این منطقه زیبا و تاریخی، به زودی تنها خاطره‌ای از دوران پربار زندگی عشایری خواهد بود. خبرگزاری اخبار جهان امیدوار است با رسانه‌ای کردن این مسئله، گامی در جهت احیای این میراث ارزشمند بردارد.
