روایت‌های دردناک از اردوگاه‌های رژیم بعث عراق/ شهادت ۱۷ اسیر زیر شکنجه‌های بی‌رحمانه
کرمانشاه — ۲۸ مرداد ۱۴۰۴ — اخبار جهان گزارش می‌دهد: آزاده سرافراز دوران دفاع مقدس، ذوالفقار طلوعی، از روزهای پرمخاطره اسارت در اردوگاه‌های عراق و شکنجه‌های بی‌رحمانه دشمن می‌گوید؛ سال‌هایی که با مقاومت، ایمان و درس‌آموزی در کنار سایر آزادگان، به تجربه‌ای ارزشمند برای خودسازی تبدیل شد. طلوعی که بیش از ده سال در اسارت بود، روایت می‌کند چگونه در اردوگاه‌های بعقوبه و سایر مکان‌ها، با دشوارترین شرایط روبه‌رو شد و چگونه ۱۷ هم‌بندش در برابر ظلم دشمن به شهادت رسیدند.
طلوعی از آغاز جنگ و ورود به سپاه پاسداران می‌گوید. او توضیح می‌دهد که در قصرشیرین، با شدت حملات متعدد دشمن مواجه شد و سرانجام در کنار دیگران به اسارت درآمد. در اردوگاه‌های عراق، او و هم‌بندانش با کمترین امکانات، دانشگاهی به نام «اسارت» را آغاز کردند؛ جایی که درس صبر، ایمان و مقاومت با حضور گروه‌های قرآنی، روحانیون و آزادگان از کشورهای مختلف شکل گرفت. این تجربه، به گفته او، نشان داد که چگونه انسان می‌تواند در سخت‌ترین شرایط به تعالی برسد و از شکنجه‌ها به فرصت‌های رشد شخصی و جمعی تبدیل شود.
طلوعی روایت می‌کند که شکنجه‌های جسمی شدیدی را تحمل کرد و در نتیجه آسیب‌های جدی دید؛ با این حال، او و هم‌بندانش با تکیه بر ایمان و آموزش‌های گروه‌های قرآنی و انسانی، خودسازی را ادامه دادند. در کنار سید علی‌اکبر ابوترابی، معروف به “سید الاحرار”، آزادگان به مدیریت زمان، حفظ آرامش و حفظ انسجام گروهی پرداختند و به این نتیجه رسیدند که دفاع از آزادی، ارزشمندترین سرمایه است. او همچنین با تأکید بر حضور آزادگان از کشورهای مختلف در اردوگاه‌ها، می‌گوید که این تجربه‌ها نشان داد جهان در کنار همبستگی انسان‌ها می‌تواند از هر وضعیت سختی عبور کند.
مصاحبه پیش‌رو با طلوعی، که بیش از ده سال در اسارت بود، به روایت لحظاتی می‌پردازد که در آن‌ها، از طریق مقاومت و ایستادگی، روحیه جمعی آزادگان حفظ شد. او با یادآوری لحظات تلخ، اما با نگاه مثبت به دوران اسارت، به آموزه‌های معنوی و انسانی آن دوران می‌پردازد و از طریق «ایران حرم» به مفهوم جهان‌گشایی ایران اشاره می‌کند. طلوعی در پاسخ به پرسش‌هایی درباره رفتارهای اخلاقی رهبران معنوی مانند ابوترابی، از صبر و سکینه ایشان و نقش ایشان در سازماندهی و آرامش‌بخشی به اردوگاه سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که حتی در زمان شکنجه نیز اخلاق‌مداری و خدمت به هم‌قطاران، ملاک رفتار رهبران بود.
او در بخشی از گفت‌وگو به مفهوم اسارت به چشم‌اندازی مثبت نگاه می‌کند و می‌گوید که اگر به آن دوران نبود، برخی از تجارب گران‌بهای وجودی و درسی را از دست می‌داد. او همچنین به لحظات گریه‌های محدود آزادگان اشاره می‌کند؛ دو بار که به مناسبت رحلت امام خمینی(ره) و پذیرش قطعنامه ۵۹۸ گریه کردند و این دو رویداد را نشانه‌ای از عمق وفاداری به امام خمینی(ره) می‌داند. در پایان، طلوعی از تعریف خود از ایران می‌گوید و ایران را حرم و مامن آزادی‌خواهان جهان می‌نامد؛ جایی که جمهوری اسلامی نشان داده است از هر جایی که ندای عدالت و آزادی بلند باشد، حمایت می‌کند و جهان بدون ایران بی‌معنا خواهد بود.
انتهای خبر
