به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از همشهری آنلاین، در اواسط سال ۱۳۹۳، وقوع یک درگیری مرگبار به پلیس تهران گزارش شد. پس از حضور مأموران در محل، مشخص شد مردی ۱۹ ساله به نام رحمان، همسر ۱۶ ساله خود را به قتل رسانده، برادرزنش را مجروح کرده و از محل گریخته است.
بررسی‌های میدانی و تحقیقات از شاهدان نشان داد که متهم با تخریب در، وارد خانه یکی از بستگان همسرش شده و جنایت را مرتکب شده است. همچنین مشخص شد که او از اتباع خارجی بوده و ساعاتی پس از این واقعه، ایران را به مقصد افغانستان ترک کرده است.
دستگیری در اصفهان
ده سال پس از این جنایت، در سال ۱۴۰۳، خانواده مقتول مطلع شدند که متهم به ایران بازگشته و در اصفهان زندگی می‌کند. آنها موضوع را به پلیس اطلاع دادند و کارآگاهان با دریافت نیابت قضایی به اصفهان اعزام شده و رحمان را که تصور می‌کرد پرونده‌اش فراموش شده، دستگیر کردند.
متهم پس از انتقال به اداره آگاهی پایتخت، در بازجویی‌های اولیه به قتل همسرش و مجروح کردن برادرزنش اعتراف کرد. پرونده پس از تکمیل تحقیقات برای رسیدگی به شعبه ۱۳ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
درخواست قصاص و دیه
در ابتدای جلسه دادگاه، پدر و مادر مقتول برای متهم درخواست قصاص کردند. در ادامه، برادر مقتول در جایگاه قرار گرفت و گفت: «متهم شب حادثه وارد خانه بستگانمان شد، با ضربه چاقو مرا مجروح کرد و سپس خواهرم نادیا را به قتل رساند. من برای آسیبی که به من وارد شده، درخواست دیه دارم.»
همسرم از نبودن من سوءاستفاده کرد
سپس متهم با پذیرش اتهام خود اظهار داشت: «دو سال پیش از حادثه با نادیا ازدواج کردم و همسرم را بسیار دوست داشتم، اما او رفتارهایی داشت که نمی‌پسندیدم و پیامک‌های مشکوکی ارسال می‌کرد.»
وی درباره شب حادثه گفت: «شغل من نگهبانی و شب‌کاری بود. آن شب نادیا گفت که با خانواده‌اش به یک مهمانی دعوت شده است. من با رفتن او مخالفت کردم، اما یک ساعت بعد در محل کارم متوجه شدم که از نبود من سوءاستفاده کرده و به مهمانی رفته است.»
متهم ادامه داد: «بسیار عصبانی شدم و به سرعت خود را به محل جشن رساندم. پس از شکستن در، وارد خانه شدم. برادرش سعی کرد مانع من شود که با چاقو به او ضربه زدم و سپس با همان چاقو چند ضربه به همسرم وارد کردم و از ترس به افغانستان گریختم.»
بعد از قتل هیچ‌وقت آرامش نداشتم
رحمان با ابراز پشیمانی از جنایت خود گفت: «طی ۱۰ سالی که متواری بودم، هرگز آرامش نداشتم و از کارم پشیمان بودم. فکر نمی‌کردم بعد از ده سال هنوز تحت تعقیب باشم، به همین دلیل به ایران برگشتم و در اصفهان دستگیر شدم.»
پس از پایان جلسه رسیدگی، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.
منبع: همشهری آنلاین
