به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از چیدانه، کاربری با نام وحید چندی پیش با انتشار تصاویری از یک ساختمان، اطلاعاتی درباره آن ارائه داد. وی اشاره کرد که این بنا در یکی از کوچه‌های وصال واقع شده و بر اساس اطلاعاتی که به دست آورده، سال ساخت آن به سال 1310 برمی‌گردد. همچنین، این ساختمان پس از انقلاب تا دهه هفتاد به عنوان مدرسه مورد استفاده قرار می‌گرفته و در حال حاضر تحت مالکیت نهادی به نام بنیاد قدوسیه قرار دارد.
این ساختمان، نمونه‌ای برجسته از معماری معاصر ایرانی به شمار می‌رود که با بهره‌گیری از عناصر سنتی و در عین حال استفاده از مصالح مدرن، طراحی و ساخته شده است. نمای بیرونی ساختمان با استفاده از آجرهای ساده و منظم شکل گرفته است که این امر حس استحکام و پایداری را به بیننده منتقل می‌کند. استفاده از آجرکاری به عنوان یکی از ویژگی‌های بارز معماری ایرانی، نه تنها جنبه زیبایی‌شناختی دارد، بلکه در تهویه مناسب و عایق‌بندی ساختمان نیز نقش مهمی را ایفا می‌کند.
در بخش فوقانی ساختمان، تزئینات کاشی‌کاری با طرح‌های اصیل ایرانی و رنگ‌های فیروزه‌ای و لاجوردی به چشم می‌خورد که این عناصر، یادآور معماری مذهبی و تاریخی ایران هستند و به تقویت هویت فرهنگی این بنا کمک می‌کنند. این کاشی‌کاری‌ها، با دقت و ظرافت خاصی اجرا شده‌اند و نشان‌دهنده هنر و ذوق معماران ایرانی در تلفیق سنت و مدرنیته هستند.
فرم کلی ساختمان، ترکیبی هماهنگ از خطوط مستقیم و منحنی را به نمایش می‌گذارد. بخش نیم‌دایره‌ای که در گوشه‌ای از بنا قرار گرفته، جلوه‌ای ویژه و چشم‌نواز به آن بخشیده و تضادی دلپذیر میان احجام هندسی ایجاد کرده است. این طراحی، نشان‌دهنده تفکر خلاقانه معماران در ایجاد فضایی پویا و جذاب است.
پنجره‌های بزرگ با نرده‌های فلزی، علاوه بر تأمین امنیت ساختمان، امکان ورود نور طبیعی فراوانی را به داخل فضا فراهم می‌کنند. این امر، باعث ایجاد فضایی روشن و دل‌باز در داخل ساختمان می‌شود. همچنین، استفاده از پنجره‌های مشبک و تزئینات مدور، بیانگر تلاش طراحان برای ایجاد پیوندی قوی و ناگسستنی میان سنت و مدرنیته است. این جزئیات، نشان‌دهنده توجه به هماهنگی بین فرم و عملکرد در طراحی ساختمان است.
فضای باز اطراف ساختمان، با پله‌ها و حیاط سنگ‌فرش‌شده، امکان دسترسی آسان را برای ساکنان و بازدیدکنندگان فراهم می‌کند و محوطه‌ای کاربردی را ایجاد کرده است. این فضا، به عنوان یک عنصر مهم در طراحی ساختمان، امکان تعامل اجتماعی و بهره‌مندی از فضای باز را برای کاربران فراهم می‌آورد.
به طور کلی، این ساختمان نمونه‌ای موفق از تلفیق معماری مدرن شهری با ریشه‌های سنتی ایرانی است که با طراحی کاربردی و هویت‌مند، توانسته است جایگاه ویژه‌ای در میان بناهای معاصر به دست آورد. این ساختمان، نه تنها یک فضای فیزیکی است، بلکه نمادی از هویت فرهنگی و هنری ایران نیز محسوب می‌شود. طراحی این بنا، با توجه به نیازهای امروزی و با الهام از ارزش‌های تاریخی و فرهنگی، توانسته است یک اثر ماندگار و ارزشمند را خلق کند.
منبع : چیدانه
