به گزارش وبسایت اخبار جهان، در حالی که اداره کل ورزش و جوانان خوزستان با افتخار از افتتاح ۳۸ پروژه ورزشی در طول یک سال گذشته خبر می‌دهد، آمارهای رسمی منتشر شده توسط وزارت ورزش و جوانان، تصویری متفاوت و ناخوشایند از وضعیت ورزش در این استان ارائه می‌دهند. این آمارها نه تنها ادعاهای مطرح شده را زیر سوال می‌برند، بلکه نشان‌دهنده یک ضعف مدیریتی عمیق و بحران در زیرساخت‌ها هستند که می‌تواند جایگاه ورزش خوزستان را به عنوان یکی از مراکز قهرمانی کشور به خطر اندازد. این گزارش به بررسی دقیق‌تر این ناکامی‌ها و نقش مدیریت فعلی در ایجاد این شرایط می‌پردازد.
ورزش خوزستان که زمانی به عنوان نمادی از استعداد، قهرمانی و افتخار در سطح ملی و بین‌المللی شناخته می‌شد، اکنون با مشکلات جدی روبرو است. ریشه این مشکلات را می‌توان در ضعف مدیریتی و عدم وجود برنامه‌ریزی استراتژیک مناسب جستجو کرد. آمارهای رسمی منتشر شده توسط وزارت ورزش و جوانان نشان می‌دهد که شکاف قابل توجهی بین گزارش‌های ارائه شده در سطح محلی و واقعیت‌های موجود در ورزش استان وجود دارد.
پایه و اساس هرگونه توسعه پایدار در ورزش، وجود زیرساخت‌های استاندارد و دسترسی آسان به آن‌ها برای همه افراد است. در این زمینه، خوزستان با چالش‌های جدی مواجه است. بر اساس آمار رسمی، تعداد اماکن ورزشی در این استان بزرگ و پرجمعیت، به طور قابل توجهی کمتر از استان‌هایی مانند خراسان رضوی، اصفهان، فارس، آذربایجان غربی، مازندران و حتی سیستان و بلوچستان است. این مقایسه به تنهایی نشان‌دهنده یک شکست بزرگ در مدیریت ورزش استان است. با وجود پیشینه درخشان و استعدادهای فراوان، خوزستان در تأمین نیازهای اولیه ورزشی شهروندان خود با کمبودهای زیادی روبرو است. این کمبودها منجر به سرانه ورزشی پایین برای هر شهروند خوزستانی شده و فرصت شکوفایی را از هزاران کودک و نوجوان مستعد سلب می‌کند. افتتاح ۳۸ پروژه ورزشی، که اغلب با پیشرفت فیزیکی کندی همراه است، در مقایسه با نیازهای گسترده استان، تنها قطره‌ای در دریا محسوب می‌شود و نمی‌تواند کمبود امکانات را جبران کند. در این شرایط، عملکرد مدیریت فعلی ورزش استان مورد انتقاد قرار می‌گیرد.
این آمارها نشان می‌دهند که پس از گذشت مدتی از مسئولیت بنی تمیم، ورزش خوزستان در شرایط نامطلوبی قرار دارد. با توجه به این شرایط، سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا وزیر ورزش و جوانان نسبت به این مسائل بی‌توجه بوده و جامعه ورزشی خوزستان را در انتظار تغییر و تحول رها کرده است؟ آیا زمان آن نرسیده است که یک تغییر اساسی در مدیریت ورزش و جوانان خوزستان ایجاد شود؟ این سوالی است که بسیاری از افراد فعال در حوزه ورزش استان، از جمله قهرمانان، پیشکسوتان و جوانان جویای نام، به دنبال پاسخ آن هستند.
این مشکلات مدیریتی تنها به حوزه زیرساخت‌ها محدود نمی‌شود و در ساختار باشگاه‌داری نیز مشکلات جدی وجود دارد. سقوط رشته‌های مدال‌آوری مانند کشتی و وزنه‌برداری و وضعیت نامناسب ورزش‌های رزمی، نشان‌دهنده یک بیماری مدیریتی است که ریشه‌های ورزش قهرمانی استان را تهدید می‌کند. اسنادی مانند “آمایش سرزمینی ورزش قهرمانی” که باید به عنوان نقشه راه توسعه ورزش مورد استفاده قرار گیرند، به نظر می‌رسد بیشتر جنبه بایگانی داشته و به یک نمایش تبدیل شده‌اند. صحبت از “تحقق عدالت ورزشی” و “توزیع بهینه امکانات” در حالی که نابرابری و بی‌برنامگی وجود دارد، به یک شوخی تلخ شبیه است. آمارها واقعیت‌ها را نشان می‌دهند و اعداد ارائه شده، حکایت از یک روند نزولی نگران‌کننده دارند. این وضعیت نتیجه سال‌ها ضعف در برنامه‌ریزی، ناتوانی در جذب و تخصیص بودجه و مهم‌تر از همه، فقدان یک مدیریت دلسوز، متخصص و پاسخگو است.
اکنون تصمیم‌گیری بر عهده مدیران ارشد استانی و کشوری است. آیا هشدارهای موجود در این آمارها شنیده خواهد شد و با یک تغییر اساسی در ساختار مدیریتی، برای نجات ورزش خوزستان اقدام فوری انجام خواهد شد، یا همچنان باید شاهد گزارش‌های بی‌نتیجه و پنهان کردن این بحران عمیق باشیم؟ سوالی که پاسخ آن می‌تواند آینده ورزش خوزستان را تعیین کند. جامعه ورزش این استان نیازمند توجه ویژه و اقدامات عملی برای رفع مشکلات موجود است تا بتواند دوباره به جایگاه واقعی خود در ورزش کشور دست یابد. این امر نیازمند یک برنامه‌ریزی جامع و همکاری تمامی دست‌اندرکاران ورزش است.
منبع : وبسایت اخبار جهان
