به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از ایسنا، پژوهش‌های جدید حاکی از آن است که حدود ۴۰ درصد از متولدین «نسل زِد» توانایی‌های معمول در برقراری ارتباط موثر از طریق نوشتن با دست را از دست داده‌اند.
نوشتن به عنوان یکی از پایه‌های اصلی ارتباطات بشری، نقش مهمی در انتقال دانش، داستان‌ها و فرهنگ‌ها در طول تاریخ ایفا کرده است. اما اخیراً روندی در حال ظهور است که به ویژه در میان «نسل زِد» (متولدین اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰) مشهود است.
به نقل از اویدنس نتورک، به نظر می‌رسد که این نسل جوان، مهارتی اساسی را که حدود ۵۵۰۰ سال قدمت دارد، از دست می‌دهند. پژوهش جدید «دانشگاه استاوانگر» نشان می‌دهد که تقریباً ۴۰ درصد از این نسل در برقراری ارتباط از طریق نوشتن با دست دچار مشکل هستند. این یافته‌ها سوالات مهمی را در مورد چگونگی تکامل توانایی‌های ارتباطی ما مطرح می‌کند.
تغییر تدریجی در نحوه ارتباطات
فناوری دیجیتال به تدریج روش‌های ارتباطی ما را دگرگون کرده و استفاده از نوشتن با دست را کاهش داده است. جوانان امروزی سرعت و اختصار را ترجیح می‌دهند و به همین دلیل از فناوری‌های مختلف، از پیام‌رسان‌های فوری گرفته تا شبکه‌های اجتماعی، استفاده می‌کنند. صفحه کلید و صفحه لمسی به طور فزاینده‌ای جایگزین قلم و کاغذ در زندگی روزمره شده‌اند. این تغییرات به حدی گسترده است که برخی از کارشناسان بر این باورند که «نسل زِد» ممکن است نخستین نسلی باشد که در سطح کاربردی به نوشتن با دست مسلط نیست.
اهمیت نوشتن در رشد شناختی
مهارت نوشتن نقش مهمی در رشد شناختی ایفا می‌کند و با توانایی‌هایی مانند به خاطر سپردن و درک مطلب مرتبط است. نوشتن با دست، مغز را به گونه‌ای متفاوت از تایپ کردن درگیر می‌کند. این مهارتی که تمدن بشری را شکل داده است، اکنون به دلیل گسترش فناوری دیجیتال در معرض تهدید قرار دارد.
مشکلات نسل جدید در نوشتن با دست
نتایج پژوهش‌های مختلف و اظهارات اساتید دانشگاه‌ها که در روزنامه «ترکیه تودی» منتشر شده است، نشان می‌دهد که جوانان «نسل زِد» چنان به استفاده از صفحه کلید در زندگی روزمره عادت کرده‌اند که هنگام نوشتن با دست دچار سردرگمی می‌شوند. همانند هر مهارت دیگری که به دلیل عدم تمرین به مرور زمان تحلیل می‌رود، دانش‌آموزان نیز با کاهش قابل توجهی در مهارت نوشتن با دست مواجه هستند و دستخط آنها اغلب نامنظم و دشوار است.
به گفته پروفسور ندرت کیلیچری، استاد «دانشگاه آتیلیم» در استانبول، حتی دانشجویان دانشگاه نیز از اصول اولیه نوشتن با دست آگاهی ندارند. کیلیچری معتقد است که دانشجویان از نوشتن جملات طولانی خودداری می‌کنند و دیگر پاراگراف‌های منسجم نمی‌نویسند، بلکه جملات مجزا را به پاراگراف‌هایی که جملات را بر اساس معنا گروه‌بندی می‌کنند، ترجیح می‌دهند. حتی بسیاری از دانشجویان بدون خودکار به دانشگاه می‌آیند و برای همه کارها از صفحه کلید استفاده می‌کنند. کیلیچری این موضوع را ناشی از تأثیر رسانه‌های اجتماعی می‌داند.
تأثیرات عمیق‌تر از دست دادن مهارت نوشتن
از دست دادن مهارت نوشتن با دست تنها به توانایی نوشتن نامه یا کارت‌پستال محدود نمی‌شود، بلکه تأثیر عمیقی بر نحوه درک و تفسیر جهان توسط «نسل زِد» دارد. در حالی که متون دیجیتال اغلب ماهیتی فوری دارند، نوشتن با دست معمولاً با تفکر و ارتباطات شخصی‌تر همراه است.
به طور کلی، این سوال همچنان باقی است که «نسل زِد» و نسل‌های آینده چگونه دنیای دیجیتال را با مهارت‌های سنتی که جوامع ما را شکل داده‌اند، متعادل خواهند کرد. پاسخ به این پرسش تا حد زیادی نحوه ارتباط و درک ما از جهان در آینده را تعیین خواهد کرد. فناوری‌های نوین ارتباطی به سرعت در حال پیشرفت هستند و در این میان، حفظ و تقویت مهارت‌های سنتی مانند نوشتن با دست، اهمیت ویژه‌ای دارد. آموزش و پرورش باید نقش مهمی در ایجاد تعادل بین این دو ایفا کند تا نسل‌های آینده بتوانند به طور موثر و کارآمد در دنیای مدرن فعالیت کنند.
منبع : ایسنا
