به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از تابناک، دستمزد کارگران در ایران که اعدادی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان را شامل می‌شود، در بهترین حالت و برای کارگری با بالاترین شرایط، با نرخ دلار آزاد حدود ۱,۱۲۱,۰۰۰ ریال به ازای هر دلار، به سختی به ۱۷۸ دلار آمریکا می‌رسد.
تصور کنید کارگری که در کارخانه‌ای گرم یا کارگاهی پر سروصدا مشغول به کار است، با تلاش فراوان تنها حدود ۰.۶۶ دلار در ساعت به دست می‌آورد. این محاسبه بر اساس ۱۶۹ ساعت کاری ماهانه استاندارد و میانگین حقوق ۱۲ و نیم میلیون تومانی برای کارگران انجام شده است. این میزان درآمد نه تنها پاسخگوی هزینه‌های ضروری زندگی مانند مسکن، غذا و رفت‌وآمد نیست، بلکه نشان‌دهنده شکاف عمیقی بین تلاش بی‌وقفه و بازدهی اقتصادی است. این در حالی است که کارمندان دولت، کارشناسان و کارگرانی در رده‌های پایین مدیریتی نیز با میانگین حدود ۲۱ میلیون تومان، معادل تقریباً ۱۸۷ دلار در ماه یا ۱.۱ دلار در ساعت، در شرایطی مشابه قرار دارند.
در جامعه‌ای مانند ایران که دارای استعدادها، منابع و توانمندی‌های فراوانی است، این واقعیت انسان را به تفکر وامی‌دارد: چگونه کشوری با این همه منابع غنی، دستمزد کارگران خود را تا این حد محدود کرده است، در حالی که کشورهای همسایه و دیگر کشورها شرایط رفاهی بهتری دارند؟ چرا با وجود افزایش بیش از ۲۰۰ درصدی سبد معیشت در سال جاری، وزارت کار تدبیری برای بهبود وضعیت کارگران نمی‌اندیشد؟
بر اساس اطلاعات رسمی شورای عالی کار، حداقل حقوق کارگری در سال ۱۴۰۴ حدود ۱۰۳.۹ میلیون ریال (۱۰.۳۹ میلیون تومان) است، در حالی که حداکثر حقوق می‌تواند به حدود ۱۵ میلیون تومان یا بیشتر برسد. میانگین حقوق کارگری در این بازه، ۱۲.۵ میلیون تومان (۱۲۵ میلیون ریال) در نظر گرفته شده است. با نرخ دلار آزاد فعلی حدود ۱,۱۲۱,۰۰۰ ریال به ازای هر دلار، این مبلغ معادل ۱۱۱.۵ دلار در ماه است. برای محاسبه درآمد ساعتی، با فرض ۱۶۹ ساعت کاری استاندارد در ماه، میزان درآمد حدود ۰.۶۶ دلار در ساعت محاسبه می‌شود. این میانگین، اعدادی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان را پوشش می‌دهد و بهترین حالت را حدود ۱۷۸ دلار (معادل ۲۰ میلیون تومان) نشان می‌دهد.
برای درک بهتر این موضوع، شرایط را با چند کشور همسایه و دورتر مقایسه می‌کنیم. کشورهایی مانند عمان، آمریکا، قزاقستان و ترکیه به عنوان نماینده‌ای از پل ارتباطی بین شرق و غرب، در این مقایسه مورد بررسی قرار می‌گیرند تا تصویری واضح‌تر از شرایط موجود ارائه شود. محاسبات بر اساس میانگین حقوق کارگری ۱۲.۵ میلیون تومان (۱۱۱ دلار در ماه) و نرخ فعلی دلار انجام شده و با داده‌های معتبر جهانی مقایسه می‌شود.
در عمان، کارگران ساده به طور متوسط ۱۸۰۰ ریال عمانی در ماه حقوق دریافت می‌کنند که معادل حدود ۴۶۷۵ دلار است. با فرض ۱۶۰ ساعت کاری در ماه، درآمد ساعتی آن‌ها حدود ۲۹.۲ دلار است. این رقم بیش از ۴۴ برابر درآمد ساعتی کارگر ایرانی (۰.۶۶ دلار) است و به آن‌ها امکان می‌دهد نه تنها خانه‌ای کوچک یا ماشینی دست دوم تهیه کنند، بلکه فرصتی برای پس‌انداز و سرمایه‌گذاری نیز داشته باشند. این در حالی است که کارگر ایرانی با همان میزان تلاش، تنها می‌تواند بخشی از هزینه یک وعده غذای ساده را تأمین کند. دولت عمان با سیاست‌های حمایتی از نیروی کار، این سطح درآمد را به یک استاندارد تبدیل کرده و افزایش سالانه ۳ درصدی حقوق‌ها، تورم را کنترل کرده و امید به آینده را در بین کارگران زنده نگه می‌دارد. درآمد ماهانه کارگر ایرانی تنها حدود ۲.۴ درصد از درآمد کارگر عمانی است.
قزاقستان، به عنوان یکی از کشورهای بزرگ آسیای میانه، با حقوق متوسط ماهانه ۴۴۸,۶۲۰ تنگه، معادل حدود ۹۴۱ دلار، داستان پیشرفت را روایت می‌کند. درآمد ساعتی در این کشور حدود ۵.۸۸ دلار است که بیش از ۹ برابر ایران است. کارگران در شهرهای آستانه و آلماتی با این درآمد می‌توانند زندگی مدرنی داشته باشند و از مزایایی مانند آموزش رایگان و خدمات بهداشتی بهره‌مند شوند. اقتصاد متنوع قزاقستان که شامل نفت، معدن و کشاورزی است، باعث شده تا حقوق‌ها با رشد اقتصادی هماهنگ باشند و طبقه کارگر از حاشیه به متن آورده شود. این در حالی است که در ایران، تورم مداوم باعث کاهش ارزش دستمزدها شده است. درآمد ماهانه کارگر ایرانی تنها حدود ۱۲ درصد از درآمد کارگر قزاقستانی است.
ترکیه، کشوری که با ایران مرز مشترک دارد و اقتصاد آن ترکیبی از صنعت و گردشگری است، نیز در این مقایسه جای دارد. حقوق متوسط ماهانه کارگران در ترکیه حدود ۳۵,۰۰۰ لیر، معادل تقریباً ۹۰۹ دلار است که درآمد ساعتی را به ۵.۶۸ دلار می‌رساند، یعنی بیش از ۸.۶ برابر ایران. در شهر پرجمعیت استانبول، یک کارگر با این درآمد می‌تواند در محله‌ای متوسط زندگی کند، به رستوران برود و حتی پس‌انداز کند، هرچند که تورم بالا چالش‌هایی را ایجاد کرده است. درآمد ماهانه کارگر ایرانی حدود ۱۲.۲ درصد از درآمد کارگر ترکیه است.
در آمریکا، حداقل حقوق فدرال ۷.۲۵ دلار در ساعت است، اما در بسیاری از ایالت‌ها این رقم تا ۲۰ دلار (مانند کالیفرنیا برای کارکنان فست‌فود) افزایش می‌یابد و میانگین درآمد ساعتی کارگران ساده می‌تواند بین ۱۵ تا ۳۶ دلار باشد که بیش از ۵۴ برابر ایران است. این سطح از درآمد نه تنها رفاه فوری را فراهم می‌کند، بلکه پایه‌ای برای رشد اجتماعی نیز به شمار می‌رود.
درآمد ساعتی کارگران، که از ۰.۶۶ دلار در ایران تا ۳۶ دلار در آمریکا متغیر است، نه تنها بر کیفیت زندگی، بلکه بر امید به آینده نیز تأثیر می‌گذارد.
در حالی که کشورهایی مانند عمان و قزاقستان با بهره‌گیری از منابع طبیعی خود به شکوفایی رسیده‌اند و ترکیه با وجود مشکلات اقتصادی با سرعت به پیش می‌رود، ایران نیازمند بازنگری عمیق در سیاست‌های خود است. افزایش حقوق‌ها، کنترل تورم و سرمایه‌گذاری در آموزش و مهارت‌های کارگران، می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا نه تنها زنده بمانند، بلکه زندگی بهتری داشته باشند. این داستان پایانی ندارد، اما آگاهی از این نابرابری‌ها می‌تواند نقطه شروعی برای تغییر باشد. دستمزد کارگران: تلاشی که به سختی به ۱۱۱ دلار در ماه می‌رسد.
منبع : تابناک
