به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرآنلاین، سلنا گومز، چهره‌ای هنری و شناخته شده، به عنوان نمادی از زنانی مطرح می‌شود که با بیماری مزمن خودایمنی لوپوس دست و پنجه نرم می‌کنند و در عین حال، تلاش می‌کنند تا آگاهی‌بخشی در این زمینه را ترویج دهند. تجربه او از علائم دردناک، نیاز به پیوند کلیه و چالش‌های روانی ناشی از این بیماری، تصویری ملموس از دشواری‌های زندگی با لوپوس را به نمایش می‌گذارد؛ بیماری‌ای که ابعاد مختلف زندگی فرد، از جمله جسم، روان و نحوه زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
سلنا گومز در سال 2015 به طور علنی اعلام کرد که به بیماری لوپوس مبتلا شده است. لوپوس که با نام علمی (Systemic Lupus Erythematosus یا SLE) شناخته می‌شود، یک بیماری خودایمنی مزمن است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های سالم حمله می‌کند. این اختلال می‌تواند اعضای مختلف بدن از جمله پوست، مفاصل، کلیه‌ها، قلب، ریه‌ها و مغز را درگیر کند و عملکرد آن‌ها را مختل سازد.
لوپوس بیشتر در میان زنان جوان شایع است و علت دقیق بروز آن هنوز به طور کامل مشخص نشده است. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی، هورمونی و محیطی می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند.
علائم بیماری
سلنا گومز در مصاحبه‌های گوناگون درباره علائم و نشانه‌های بیماری خود صحبت کرده است. برخی از علائم شایع لوپوس که او تجربه کرده است، عبارتند از:
* خستگی مفرط و مزمن که فعالیت‌های روزمره را مختل می‌کند.
* درد و التهاب مفاصل که می‌تواند حرکت و انعطاف‌پذیری را محدود کند.
* تب‌های بی‌دلیل که بدون هیچ علت مشخصی رخ می‌دهند.
* ریزش مو که می‌تواند به طور قابل توجهی حجم موها را کاهش دهد.
* اختلالات پوستی، مانند بثورات پروانه‌ای شکل روی صورت که از نشانه‌های بارز لوپوس هستند.
* مشکلات کلیوی که در مورد سلنا گومز به نارسایی کلیه منجر شد و نیازمند پیوند کلیه بود.
در سال 2017، سلنا گومز به دلیل آسیب جدی به کلیه‌ها ناشی از بیماری لوپوس، تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفت. کلیه پیوندی از طرف یکی از دوستان نزدیک او اهدا شد که این اقدام، جنبه‌ای انسانی و قابل توجه از این ماجرا را برجسته کرد.
روند درمان
درمان لوپوس معمولاً شامل مدیریت و کنترل علائم بیماری و جلوگیری از حملات سیستم ایمنی به بافت‌های سالم است. سلنا گومز در طول دوره درمان خود، تحت مراقبت‌های پزشکی مختلفی قرار گرفت که شامل موارد زیر است:
* مصرف داروهای سرکوب‌کننده‌ی سیستم ایمنی، مانند کورتیکواستروئیدها و مایکوفنولات، به منظور کاهش فعالیت سیستم ایمنی و جلوگیری از آسیب به بافت‌ها.
* مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) برای کنترل درد، التهاب و تورم مفاصل و سایر نواحی بدن.
* مصرف داروهای خاص برای محافظت از کلیه‌ها و جلوگیری از پیشرفت نارسایی کلیوی.
* مراقبت‌های روانی و روان‌درمانی به منظور مقابله با اضطراب، افسردگی و فشارهای روانی ناشی از زندگی با یک بیماری مزمن.
سلنا گومز در سال‌های پس از تشخیص بیماری‌اش، درباره تجربه خود از افسردگی و اضطراب ناشی از بیماری مزمن صحبت کرده و اعلام کرده است که از درمان‌های روان‌شناختی و مراقبت‌های ذهنی برای بهبود وضعیت روانی خود بهره برده است.
با وجود تمام چالش‌ها، او از بیماری خود به عنوان یک فرصت برای افزایش آگاهی در جامعه استفاده کرده و در کمپین‌های مرتبط با سلامت روان، بیماری‌های خودایمنی و اهدای عضو به طور فعال شرکت داشته است. او تلاش می‌کند تا با به اشتراک گذاشتن تجربیات خود، به دیگران امید و انگیزه بدهد.
سلنا گومز در یکی از مصاحبه‌هایش بیان کرد: «لوپوس به بخشی از زندگی من تبدیل شده است، اما من اجازه نمی‌دهم که تمام زندگی من را در بر بگیرد. من می‌خواهم صدای کسانی باشم که با بیماری‌های مزمن زندگی می‌کنند و به آن‌ها نشان دهم که تنها نیستند.» او با این سخنان، تأکید می‌کند که بیماری نباید مانع از زندگی کامل و هدفمند شود.
منبع : today
