قهرمانی فراموش‌نشدنی؛ روایتی که از صداوسیما پخش نشد

به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از عصر ایران، روایت ایثار و قهرمانی یک آتش‌نشان، آن هم پس از دو سال سکوت، امری بس دشوار است.

تلفن‌های آتش‌نشانی ارومیه به طور مداوم زنگ می‌خوردند. گزارش‌ها حاکی از وقوع آتش‌سوزی در طبقه نهم یک مجتمع مسکونی بود. در میان فریادها و صدای آژیر خودروهای آتش‌نشانی، اورژانس و پلیس، نردبان آتش‌نشانی تا آخرین حد خود باز شده بود، اما دیگر امکان افزایش ارتفاع آن وجود نداشت. در این میان، قهرمان داستان با مانعی جدی روبه‌رو شد: فاصله چند متری بین سبد نردبان و لبه بالکن واحد مسکونی، امکان ورود ایمن و استاندارد را غیرممکن می‌ساخت.

در آن لحظات حساس، هر فردی جز یک آتش‌نشان ممکن بود دچار تردید شود و منتظر راه حلی دیگر بماند، اما او بین دو گزینه قرار گرفت: حفظ جان خود و بازگشت نزد خانواده‌اش، یا به خطر انداختن جان خود برای نجات خانواده‌ای که در میان آتش و دود مرگبار چشم به راه کمک بودند.

او حتی یک لحظه هم تردید نکرد. تصمیمش سریع و قاطعانه بود؛ تصمیمی که یادآور روزهای پرالتهاب دفاع مقدس شد و یکی از شجاعانه‌ترین لحظات تاریخ آتش‌نشانی ارومیه را رقم زد.

علی علوی، آتش‌نشان جوان، برای رفع مشکل اختلاف سطح بین سبد نردبان و تراس، با حدود پنجاه کیلوگرم تجهیزات بر دوش و سبدی لرزان زیر پایش، در ارتفاع تقریبی چهل متری از سطح زمین، بر لبه باریک سبد ایستاد. او با پنجه‌هایش را بالا کشید، لبه تراس را با دستانش گرفت و با یک جهش وارد بالکن شد.

اما این عملیات تنها نمایشی از مهارت و تجهیزات نبود. آنچه علی علوی را به یک قهرمان تبدیل کرد، غلبه بر ترس بود؛ ترسی که در ارتفاع چهل متری، نفس را در سینه حبس می‌کند. ترسی که تنها کسانی آن را درک می‌کنند که مرگ را از نزدیک لمس کرده‌اند.

او در لحظه‌ای که می‌توانست عقب‌نشینی کند، امنیت خود را فدا کرد تا زندگی دیگری را نجات دهد، خانواده خود را پشت سر گذاشت تا خانواده‌ای دیگر را دوباره شاد کند.

فیلم این لحظات بی‌نظیر در همان روز به دست ما رسید؛ تصاویری که می‌توانست به تیتر اول رسانه‌ها تبدیل شود و در اذهان مردم ماندگار گردد. اما متاسفانه، بی‌توجهی‌ها و اعمال نظرهای شخصی در سیستم اداری، مانع از بازگویی این داستان حتی در پخش زنده صدا و سیمای استان شد.

ما نیز به منظور حفظ آرامش کاری علی علوی و جلوگیری از ایجاد فشارهای احتمالی اداری، سکوت اختیار کردیم. دو سال از آن ماجرا گذشت و این قهرمانی در سایه فراموشی قرار گرفت.

اکنون، با تغییر شهردار و رئیس آتش‌نشانی، فرصتی دوباره فراهم شده است تا به مناسبت هفتم مهرماه، روز آتش‌نشان، این سکوت را بشکنیم. این بار، همراه با تصاویر واقعی، این روایت را منتشر می‌کنیم تا همگان بدانند: ایثار به معنای غلبه بر ترس در دل آتش است و قهرمان کسی است که حتی در اوج خطر، تنها به نجات دیگران می‌اندیشد و به مکانی وارد می‌شود که همه در حال فرار از آن هستند. او با شجاعت و از خودگذشتگی، دل به آتش می زند تا امید را به خانواده های گرفتار در بحران هدیه دهد. این اقدام او نه تنها یک وظیفه حرفه ای، بلکه نمادی از انسانیت و فداکاری است. قهرمانان آتش نشانی با این اعمال شجاعانه، به ما یادآوری می کنند که ایثار و از خودگذشتگی همچنان در جامعه ما زنده است. آنها با عبور از مرزهای ترس و خطر، به ما نشان می دهند که چگونه می توان در لحظات بحرانی، به کمک دیگران شتافت و زندگی آنها را نجات داد.

این داستان، نمونه‌ای بارز از فداکاری و شجاعت آتش‌نشانان است که همواره در خط مقدم مقابله با حوادث حضور دارند. آنها با به خطر انداختن جان خود، امنیت و آرامش را برای جامعه به ارمغان می‌آورند.

منبع : عصر ایران