به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از گجت نیوز، بمب‌افکن B-2 اسپریت، با قابلیت‌های منحصر به فرد خود، همواره در مرکز توجه قرار داشته است. سیستم پیشرانه این بمب‌افکن نه تنها نیروی لازم برای پروازهای بین‌قاره‌ای را فراهم می‌کند، بلکه به عنوان عنصری کلیدی در پنهان ماندن از دید رادارها و سامانه‌های شناسایی فروسرخ نیز عمل می‌کند. فناوری به کار رفته در موتورهای B-2 اسپریت، این هواپیما را به یکی از قدرتمندترین و ترسناک‌ترین سلاح‌های نیروی هوایی ایالات متحده تبدیل کرده است.
**موتورهای جنرال الکتریک F118: قلب تپنده رادارگریزی**
بمب‌افکن B-2 اسپریت (B-2 Spirit) نیروی محرکه خود را از چهار موتور توربوفن بدون پس‌سوز جنرال الکتریک F118-GE-100 (General Electric F118-GE-100) تأمین می‌کند. این موتورها به‌طور ویژه با اولویت‌بخشی به رادارگریزی به جای سرعت بالا توسعه یافته‌اند و میزان گرمای فروسرخ و امضای راداری کمتری را در مقایسه با موتورهای جت جنگی معمولی تولید می‌کنند. جانمایی عمیق این موتورها در داخل بال و استفاده از ورودی‌های S شکل، به B-2 کمک می‌کند تا از شناسایی راداری و فروسرخ بگریزد و این امر همچنان آن را در موقعیتی بی‌رقیب قرار می‌دهد. این ویژگی‌ها، همراه با سایر تدابیر پنهان‌کاری، B-2 را قادر می‌سازد تا در محیط‌های با تهدید بالا به طور موثر عمل کند.
**عملکرد و برد عملیاتی موتورهای بمب‌افکن B-2 اسپریت**
هر موتور F118 تقریباً ۱۷,۳۰۰ پوند نیروی رانش تولید می‌کند که در مجموع، ظرفیت رانش B-2 را به حدود ۷۰,۰۰۰ پوند می‌رساند. اگرچه این میزان در مقایسه با بسیاری از جت‌های مافوق صوت کمتر است، اما B-2 برای پروازهای زیرصوت و طولانی‌مدت طراحی شده است، جایی که استقامت و رادارگریزی بر سرعت اولویت دارند. این بمب‌افکن می‌تواند با سرعت زیرصوت تقریباً ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت (۵۶۰ مایل بر ساعت) در ارتفاعات بالا پرواز کند. این قابلیت به آن اجازه می‌دهد تا مسافت‌های زیادی را به طور موثر طی کند و در عین حال در برابر شناسایی شدن نیز ایمن بماند.
B-2 با استفاده از سوخت داخلی خود به تنهایی، می‌تواند حدود ۱۱,۰۰۰ کیلومتر (۶,۰۰۰ مایل دریایی) پرواز کند. با سوخت‌گیری هوایی، که معمولاً در مأموریت‌های جهانی انجام می‌شود، این هواپیما به یک بمب‌افکن واقعاً بین‌قاره‌ای تبدیل می‌شود و قادر است از پایگاه‌های ایالات متحده در قاره آمریکا پرواز کرده و اهدافی را در سراسر جهان مورد اصابت قرار دهد. این برد عملیاتی گسترده، B-2 را به یک دارایی ارزشمند برای نیروی هوایی ایالات متحده تبدیل کرده است و به آن امکان می‌دهد به سرعت به تهدیدها و بحران‌ها در سراسر جهان پاسخ دهد.
**مصرف سوخت و فداکاری‌های رادارگریزی B-2**
اگرچه اصطلاح «مسافت پیموده شده» معمولاً برای هواپیماهای نظامی به کار نمی‌رود، اما B-2 در سرعت کروز تقریباً ۴.۲ لیتر سوخت در هر کیلومتر برای هر موتور مصرف می‌کند. با توجه به ظرفیت سوخت ۷۵,۰۰۰ لیتری آن، این بمب‌افکن بر اساس استانداردهای غیرنظامی، اصلاً کم‌مصرف نیست. با این حال، از نظر استراتژیک، B-2 برای حمل ۱۸,۰۰۰ کیلوگرم سلاح در مسافت‌های طولانی و بدون شناسایی بهینه شده است؛ قابلیتی که آن را در نوع خود بی‌نظیر می‌سازد. این توانایی حمل محموله سنگین در مسافت‌های طولانی، B-2 را به یک عنصر حیاتی در توانایی بازدارندگی وprojection power ایالات متحده تبدیل کرده است.
عدم وجود پس‌سوز در موتورهای F118، تصمیمی آگاهانه برای کاهش امضاهای حرارتی و صوتی است. این تصمیم، حداکثر سرعت B-2 را محدود می‌کند اما قابلیت بقای آن را در حریم هوایی به شدت محافظت‌شده، به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد. این ویژگی در کنار پوشش جاذب رادار و طراحی بال پرنده (flying wing)، به این هواپیما امکان می‌دهد از پیشرفته‌ترین سیستم‌های شناسایی عبور کند. این ترکیب از فناوری‌ها، B-2 را به یک پلتفرم بسیار مقاوم در برابر شناسایی و رهگیری تبدیل می‌کند.
از اولین حضور رزمی خود در جنگ کوزوو در سال ۱۹۹۹، B-2 در عراق، افغانستان، لیبی و اخیراً در عملیات‌هایی در ایران نیز شرکت داشته است. با وجود ده‌ها سال خدمت، ارتقاهای مداوم در اویونیک، موتورها و پوشش‌ها، این هواپیما را همچنان مرتبط و کارآمد نگه داشته است. این ارتقاها شامل بهبودهای نرم‌افزاری، ارتقاء حسگرها و سیستم‌های ارتباطی و همچنین توسعه پوشش‌های جدید برای کاهش بیشتر سطح مقطع راداری آن است. این سرمایه‌گذاری مداوم در ارتقاء، تضمین می‌کند که B-2 همچنان یک دارایی ارزشمند برای نیروی هوایی ایالات متحده برای سال‌های آینده باقی خواهد ماند.
منبع : گجت نیوز
