به گزارش سرویس ورزشی تابناک، وضعیت میانگین امتیازگیری تیم‌ها در لیگ بیست‌وپنجم فوتبال ایران به حد نگران‌کننده‌ای رسیده است و با معیارهای فوتبال روز دنیا فاصله زیادی دارد. این پرسش مطرح است که آیا می‌توان این شکاف را تا پایان فصل کاهش داد یا خیر.
فوتبال باشگاهی ایران در بسیاری از جنبه‌ها با فوتبال مدرن و حتی سطح اول آسیا قابل قیاس نیست. تفاوت سطح و اختلاف فاحش میان فوتبال ایران و قدرت‌های برتر آسیا، یادآور ضرب‌المثل معروف “میان ماه من تا ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان است” می‌باشد.
این مسئله بر همگان آشکار است که فوتبال ایران از رقبای آسیایی خود عقب مانده است. این موضوع مورد تایید کارشناسان، مسئولان و هواداران فوتبال قرار دارد. بسیاری از کارشناسان معتقدند اگر ایران از گستره جغرافیایی وسیع و استعدادهای فراوان در ورزش و به ویژه فوتبال برخوردار نبود، وضعیت کنونی به مراتب بدتر می‌بود. فوتبالی که در بسیاری از شاخص‌ها از جمله زیرساخت‌ها، مدیریت و باشگاه‌داری حرفه‌ای، با کشورهایی مانند ژاپن، عربستان، قطر و حتی امارات متحده عربی قابل مقایسه نیست.
بدیهی است که این کاستی‌ها و کمبودهای بزرگ، منجر به مشکلات دیگری نیز شده است. تصور اینکه فوتبال ایران با وجود این مشکلات فراوان، در زمین مسابقه منظم، درست و زیبا باشد، تصوری نادرست است. انتظار ارائه یک فوتبال با کیفیت و مدرن، انتظاری بیهوده است. در واقع، تمام اجزای فوتبال مانند حلقه‌های زنجیر به هم متصل هستند و با توجه به کمبودهایی که ذکر شد، خروجی فوتبال ایران همان چیزی است که هر هفته از ۱۶ تیم حاضر در لیگ برتر مشاهده می‌کنیم.
در هفته پنجم رقابت‌ها که با بازی پیکان و چادرملو به پایان رسید، تنها ۶ گل به ثمر رسید. این آمار ناامیدکننده به تنهایی گویای کیفیت پایین فوتبال باشگاهی ایران است. نکته قابل توجه این است که کمبود گل در بازی‌ها ناشی از سیستم‌های دفاعی مدرن یا کیفیت بالای مدافعان نیست. هر تماشاگری که مسابقات را دنبال می‌کند، به خوبی می‌داند که ضعف‌های آشکاری در بخش تیمی و فردی وجود دارد. از طرفی، فوتبال ایران با کمبود بازیسازهای خلاق و مهاجمان تمام‌کننده مواجه است و تعداد کمی مهاجم گلزن در سال‌های اخیر عملکرد قابل توجهی نداشته‌اند.
در این هفته از لیگ برتر، ۴ مسابقه با تساوی بدون گل و دو بازی با پیروزی حداقلی یک بر صفر به پایان رسید. هفته چهارم با ۱۳ گل به اتمام رسید، در حالی که هفته سوم ۱۶ گل داشت که بخش عمده‌ای از آن مربوط به دیدار تراکتور و آلومینیوم بود که با نتیجه ۴-۱ به سود تراکتور خاتمه یافت. هفته دوم با ۲۰ گل، پرگل‌ترین هفته مسابقات بود که در آن دو بازی شمس‌آذر و چادرملو (۴ – ۴) و استقلال و ذوب‌آهن (۳ – ۳) برگزار شد و بیش از دو سوم گل‌ها به این دو مسابقه اختصاص داشت. در هفته نخست مسابقات نیز تنها ۱۵ گل در ۸ بازی به ثمر رسید. عملکرد نمایندگان ایران در مسابقات آسیایی نیز قابل توجه نیست. تراکتور، استقلال و سپاهان در هفته نخست لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا، در مجموع فقط دو گل به ثمر رساندند.
نکته حائز اهمیت دیگر، میانگین امتیازگیری تیم‌ها است که حتی به استانداردهای فوتبال روز دنیا نزدیک هم نیست. این فاصله آنقدر زیاد است که نمی‌توان تیمی را با این میانگین امتیازگیری مدعی قهرمانی دانست. در حال حاضر، تیم تراکتور با ۸ امتیاز از ۵ بازی در صدر جدول قرار دارد. حتی اگر تیم فجرسپاسی را که با سه امتیاز منفی لیگ را آغاز کرد و اکنون ۶ امتیازی است، در نظر بگیریم، باز هم مجموع ۹ امتیاز از ۵ بازی (۱۵ امتیاز ممکن)، آمار خوبی برای صدرنشین لیگ نیست و میانگین آن حدود ۱.۶ می‌شود. این در حالی است که بر اساس روال سال‌های گذشته فوتبال ایران، میانگین دو امتیاز در هر بازی برای قهرمانی ضروری است.
بدیهی است که عوامل و ارکان متعددی باید با همکاری یکدیگر به درستی عمل کنند تا خروجی آن در زمین چمن، شکل و شمایلی مناسب و استاندارد داشته باشد. این امر برای بهره‌مندی مستمر از فوتبال باکیفیت و رو به توسعه و پیشرفت ضروری است، در غیر این صورت هیچ اتفاق مثبتی از جمله فوتبال تهاجمی و پرگل توسط دو تیم در یک مسابقه، تداوم نخواهد داشت.
منبع : تابناک
