به گزارش وبسایت اخبار جهان، سعید حجاریان در یک یادداشت جدید، به بررسی عملکرد دولت چهاردهم در حوزه توسعه و سایر عرصه‌ها پرداخت.
حجاریان استدلال می‌کند که در نظام حکمرانی ما، پس از جنگ تحمیلی، گفتارهایی در حوزه توسعه مطرح شد. اما این گفتارها منجر به سرگردانی و تضاد در الگوی توسعه کشور شد. او همچنین خاطرنشان می‌کند که دولت‌های توسعه‌گرا، مانند دولت‌های هاشمی، خاتمی و روحانی، با سدّ ستبر توسعه‌ستیزی روبه‌رو شدند، در حالی که دولت‌های توسعه‌ستیز، مانند دولت‌های احمدی‌نژاد و رئیسی، اساساً دولت را از دولت‌بودگی خویش تهی کردند.
حجاریان همچنین به این موضوع اشاره می‌کند که در دوره‌های مختلف، دولت‌ها به جای تدوین برنامه‌های توسعه متکی به قانون اساسی و تئوری منسجم عدالت، صرفاً به گفتارهای خیریه‌درمانی روی آورده‌اند. او با اشاره به رکوردهای تورمی و بستر ناامنی اقتصادی در دوره‌های هاشمی و روحانی، و همچنین آشوب‌افکنی در دوره خاتمی و احمدی‌نژاد، استدلال می‌کند که دولت‌های توسعه‌گرا در واقع بدترین رکوردهای اقتصادی را به یادگار گذاشته‌اند.
در نهایت، حجاریان به برنامه‌ستیزی و اهمیت تدوین برنامه‌های توسعه متکی به قانون اساسی و تئوری منسجم عدالت اشاره می‌کند و لاف توسعه بدون اهتمام به برنامه مصوب و مدون قانونی را ادعایی آرزواندیشانه و هپروتی می‌داند.
منبع: سعید حجاریان، به نقل از کیهان.
