به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از فرادید، پیش از این کشف، قدیمی‌ترین شواهد حضور انسان در این منطقه به حدود ۱۰ هزار سال پیش در دوره نوسنگی بازمی‌گشت. باستان‌شناسان تصور می‌کردند که پیش از آن دوره، شبه‌جزیره عربستان سکنه انسانی نداشته است، زیرا هیچ اثر باستان‌شناسی از آن زمان یافت نشده بود. در آن دوره، مردم سازه‌های سنگی برای شکار و کنده‌کاری‌های صخره‌ای از حیوانات می‌ساختند.
این دیدگاه در سال ۲۰۲۲ با کشف سایت هنر صخره‌ای «ساهوت» تغییر کرد. در این سایت، باستان‌شناسان ۱۸ کنده‌کاری با اندازه واقعی از حیواناتی مانند شتر، بز کوهی، غزال و اسب‌های وحشی را بر روی صخره‌های ماسه‌سنگی ثبت کردند که ارتفاع برخی از آن‌ها به بیش از دو متر می‌رسید. با این حال، در بررسی‌های اولیه هیچ ماده قابل تاریخ‌گذاری مرتبط با این آثار پیدا نشد.
مدتی بعد، گزارش‌هایی از کشف سه نگاره شتر دیگر در جنوب سایت ساهوت به مقامات میراث فرهنگی رسید. باستان‌شناسان با بررسی این مناطق، تعداد بیشتری از این نقوش را بر روی صخره‌ها و پرتگاه‌ها یافتند که برخی از آن‌ها در مکان‌های بسیار صعب‌العبور قرار داشتند.
دسترسی به بزرگ‌ترین پنل هنری باستانی
بزرگ‌ترین نقش کشف‌شده تنها با صخره‌نوردی قابل دسترسی بود. هنرمند باستانی برای خلق این اثر باید روی لبه‌ای شیب‌دار با عرض کمتر از ۵۰ سانتی‌متر و در ارتفاع ۳۸ متری از سطح زمین می‌ایستاد. در این مکان خطرناک، ۲۳ نقش شتر و اسب وحشی با اندازه واقعی و ارتفاعی تا سه متر بر روی دو سطح صخره حکاکی شده است که یک نگاره عظیم به طول بیش از ۲۳ متر را تشکیل می‌دهد. باستان‌شناسان برای ثبت این اثر از پهپاد استفاده کردند.
در مجموع، پژوهشگران ۶۲ پنل هنر صخره‌ای با ۱۷۶ کنده‌کاری را ثبت کردند که ۱۳۰ مورد از آن‌ها تصاویر حیوانات در اندازه واقعی بودند. اولین نشانه قدمت بالای این آثار، ورنیش طبیعی تیره رنگی بود که سطوح کنده‌کاری شده را پوشانده بود. تشکیل چنین ورنیشی بر روی سنگ‌های ماسه‌سنگ بیش از ۸,۰۰۰ سال زمان می‌برد.
شواهد باستان‌شناسی و تاریخ‌گذاری
باستان‌شناسان برای یافتن لایه‌های باستان‌شناسی قابل تاریخ‌گذاری، چهار خندق حفر کردند. در این حفاری‌ها بیش از ۱,۲۰۰ ابزار سنگی کوچک و ۱۶ قطعه استخوان قابل تاریخ‌گذاری با روش رادیوکربن به دست آمد. لایه‌بندی خاک در زیر دو نقش شتر نشان داد که این کنده‌کاری‌ها پیش از ته‌نشین شدن یکی از لایه‌های زیرین ایجاد شده‌اند. همچنین ابزارهای سنگی که احتمالاً برای حکاکی استفاده شده بودند، در این محل کشف شد.
نتایج تاریخ‌گذاری رادیوکربن، تاریخ‌گذاری لومینسانس و تحلیل لایه‌ها به باستان‌شناسان امکان داد تا قدمت بخشی از این هنر صخره‌ای را حدود ۱۲,۰۰۰ سال تخمین بزنند. بر این اساس، هنرمندانی که این آثار را خلق کرده‌اند، نخستین ساکنان شناخته‌شده در بخش شمالی داخلی عربستان محسوب می‌شوند.
این پیشگامان با استفاده از منابع آب فصلی توانستند در شرایط خشک آن دوره زنده بمانند. کشف ابزارهای سنگی خاص و اشیای تزئینی نشان می‌دهد که این گروه‌های انسانی با جوامع همسایه خود در شام ارتباط داشته و سفرهای طولانی انجام می‌دادند. اما برخلاف همسایگانشان، آن‌ها هنر صخره‌ای عظیمی با محوریت نمادگرایی حیوانات صحرایی، به‌ویژه شتر، خلق کردند.
منبع: فرادید
