به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرگزاری خبرآنلاین، مجموعه داستان‌های کمدی «زندگی ویولت»، اثر گمشده‌ای از ویرجینیا وولف، نویسنده برجسته، قرار است در تاریخ 7 اکتبر منتشر شود. نسخه خطی این اثر ارزشمند، در یک عمارت تاریخی کشف شده است.
«زندگی ویولت» مجموعه‌ای شامل سه داستان طنزآمیز است که حول محور شخصیت یک زن غول‌پیکر می‌گردد. این اثر، بینش‌های تازه‌ای را از این نویسنده فمینیست قرن بیستم، که یکی از تأثیرگذارترین چهره‌ها در این حوزه به شمار می‌رود، ارائه می‌دهد.
ویرجینیا وولف، که بیشتر به خاطر رمان‌ها و مقالات فمینیستی‌اش شناخته شده است، در سال 1941 به زندگی خود پایان داد. آثار او، با تمرکز بر هنجارهای محدودکننده اجتماعی در میان طبقه بالای انگلستان، الهام‌بخش اندیشه‌ورزان نخستین جنبش فمینیسم مدرن بود.
کشف کتابی جدید از وولف، که تصورات رایج درباره او به عنوان نویسنده‌ای «غمگین، خودکشی‌گرا و تلخ» را به چالش می‌کشد، موجی از هیجان را در میان پژوهشگران ادبی برانگیخته است.
«زندگی ویولت» هشت سال پیش از انتشار نخستین رمان شناخته‌شده وولف، با عنوان «سفر به بیرون»، تکمیل شده بود. پروفسور اورمیلا سشگیری، در حین تحقیق بر روی مقاله خودزندگی‌نامه‌ای وولف با عنوان «طرحی از گذشته» (1939)، به طور اتفاقی با نسخه خطی این اثر در عمارت لانگلیت ویلتشر برخورد کرد.
در این کتاب، شخصیت اصلی داستان، با قدرت‌هایی «شگفت‌انگیز همچون قد بلندش»، هم هیولاهای دریایی و هم سنت‌های اجتماعی را مغلوب می‌کند.
پروفسور سشگیری، پژوهشگر دانشگاه تنسی، معتقد است که این توصیف، اشاره‌ای است به یکی از دوستان نزدیک و راهنمایان وولف، ویولت مری دیکینسون، که به خاطر قامت 190 سانتی‌متری‌اش مشهور بود.
اسناد دیکینسون، که ظاهراً شامل همین نسخه خطی نیز می‌شود، در لانگلیت نگهداری می‌شد، زیرا این خانه زمانی محل اقامت هفتمین مارکی دو بث بود. شایان ذکر است که دو عمه بزرگ او، از دوستان صمیمی و مادام‌العمر وولف بودند.
پروفسور سشگیری، در توصیف لحظه کشف نسخه خطی به ساندی تایمز گفت: «به همراه بایگان، از پلکانی چوبی و باشکوه که با پرتره‌های اجدادی تزئین شده بود، بالا رفتم و وارد اتاق مطالعه شدم. او جعبه‌ای به رنگ کرم به من داد و وقتی در آن را باز کردم، این نسخه تایپ‌شده با جلد زعفرانی از ویرجینیا وولف را در داخل آن یافتم.»
اثری که در سال 1907 تکمیل شده بود، پیش‌تر تنها یک پیش‌نویس از داستان‌های ویولت در کتابخانه عمومی نیویورک شناخته شده بود. به گفته پروفسور سشگیری، این پیش‌نویس به عنوان نوشته‌ای «فرعی» تلقی شده بود که نویسنده آن را «خط‌خطی کرده و رها کرده بود.»
اما نسخه تایپ‌شده لانگلیت نشان می‌دهد که وولف در حقیقت این اثر را در سال 1907 به پایان رسانده بود. با این حال، دلیل این که او در آن زمان، که 25 ساله و یکی از چهره‌های اصلی گروه روشنفکری بلومزبری بود، آن را منتشر نکرد، همچنان نامشخص است.
در یکی از صحنه‌های داستان، شخصیتی برگرفته از آشنای وولف، کیتی مکس (که احتمالاً الهام‌بخش شخصیت خانم دالووی در رمان بعدی وولف بوده است) از احساس بدبختی، بی‌فایدگی و فراموش‌شدن از سوی دوستانش شکایت می‌کند.
در قسمتی دیگر، ویولت و یکی از دوستانش درباره این موضوع صحبت می‌کنند که «خیلی خوب می‌شد اگر هر کس کلبه‌ای برای خودش داشت.» این جمله، به نوعی پیش‌درآمدی بر مقاله مشهور وولف در سال 1929، «اتاقی از آن خود»، به شمار می‌آید.
پروفسور سشگیری معتقد است که کشف «زندگی ویولت» به زدودن این تصور کمک خواهد کرد که وولف در آثار ادبی خود صرفاً بر جنبه‌های تلخ و دشوار زندگی تمرکز داشته است.
او در ادامه افزود: «وولف انسانی پرشور، درخشان و اجتماعی بود که حس شوخ‌طبعی‌اش در این داستان‌ها به وضوح می‌درخشد و تا پایان عمرش در رمان‌هایش همواره با آگاهی از پوچی و طنز زندگی می‌نوشت.»
منبع: تلگراف
