به گزارش اخبار جهان به نقل از خبر آنلاین، محدودیت شنوایی انسان در مقایسه با برخی حیوانات بسیار چشمگیر است. از پروانه‌ای که فرکانس‌های 15 برابر بالاتر از انسان را می‌شنود تا جغدی که صدای طعمه را حتی زیر برف تشخیص می‌دهد، تنوع شگفت‌انگیزی در توانایی شنوایی حیوانات وجود دارد. خفاش‌ها با تولید امواج فراصوت برای مسیریابی در شب، نمونه‌ای از این توانایی فوق‌العاده هستند. پروانه موم‌خوار بزرگ، با شنیدن فرکانس‌هایی تا 300 کیلوهرتز (15 برابر بیشتر از انسان)، می‌تواند از نزدیک شدن خفاش‌ها، شکارچی خود، آگاه شود. اما تعیین بهترین شنوایی در بین حیوانات، کار دشواری است. به گفته کریستین کوپل، استاد فیزیولوژی ساقه مغز شنوایی و حلزون گوش در دانشگاه اولدنبورگ آلمان، فاکتورهایی مانند حساسیت به صدا، تشخیص صداهای مشابه و مکان‌یابی صدا، در تعیین بهترین سیستم شنوایی نقش دارند.
جغدهای انبار، به دلیل توانایی شکار در شب و مکان‌یابی دقیق طعمه از طریق شنوایی فوق‌العاده، نمونه بارزی از حیوانات با شنوایی برجسته هستند. ساختار خاص پرهای صورت، اختلاف ارتفاع دو گوش و پردازش پیچیده امواج صوتی، به جغدها اجازه می‌دهد تا حتی صدای موش را زیر برف تشخیص دهند. دلفین‌ها و خفاش‌ها نیز با توانایی اکولاکشن (پژواک‌یابی)، از صدا برای تصویربرداری از محیط خود استفاده می‌کنند. به گفته دارلین کتن، پژوهشگر بازنشسته در موسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول، این تکنیک از فناوری سونار پیشرفته‌تر است. خفاش‌ها با گوش‌های بزرگ و ساختارهای مغزی پیچیده، و دلفین‌ها با استفاده از رسوبات چربی اطراف فک، این توانایی را دارند. همچنین، هر دو گروه مکانیسم‌هایی برای خنثی‌سازی صدای خود دارند تا دچار کری نشوند.
براندون ساوتال، رئیس و دانشمند ارشد در موسسه محیطی ساوتال، فک‌سانان (فک‌ها، گراز‌های دریایی و شیر‌های دریایی) را به عنوان بهترین شنوایان معرفی می‌کند. این حیوانات به دلیل زندگی در دو محیط متفاوت (آب و خشکی)، سیستم شنوایی انعطاف‌پذیری دارند. آنها با پر کردن فضای خالی گوش میانی با خون در زیر آب، و با پر کردن آن با هوا در خشکی، امواج صوتی را به طور مؤثر تشخیص می‌دهند. ساوتال حتی واکنش فک‌ها به صدای خرد شدن برف از فاصله 1.6 کیلومتری را در پژوهش‌های خود مشاهده کرده است.
منبع: خبر آنلاین
