به گزارش اخبار جهان به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ترور کنت فولکه برنادوت، دیپلمات برجسته سوئدی و فرستاده سازمان ملل متحد، در ۱۷ سپتامبر ۱۹۴۸ (۲۶ شهریور ۱۳۲۷) یکی از نقاط عطف تلخ در تاریخ فلسطین و تأسیس اسرائیل به‌شمار می‌رود. این واقعه که توسط گروه تروریستی اشترن، وابسته به دولت اسرائیل، انجام شد، نه تنها جان یک دیپلمات صلح‌طلب را گرفت، بلکه نشان از عدم پایبندی اسرائیل به قواعد بین‌المللی و بی‌احترامی به روند صلح داشت.
برنادوت، با پیشینه‌ای قابل توجه، شامل عضویت در ارتش سوئد، ریاست سازمان صلیب سرخ سوئد و معاونت سازمان صلیب سرخ جهانی، فردی شناخته‌شده و مورد احترام در عرصه بین‌المللی بود. او برادرزاده شاه وقت سوئد، گوستاو پنجم، و از خانواده‌ای اشرافی برخوردار بود. تحصیلات نظامی و فعالیت‌های اقتصادی وی در آمریکا پیش از جنگ جهانی دوم، او را به شخصیتی تأثیرگذار تبدیل کرده بود. نقش کلیدی برنادوت در جنگ جهانی دوم، با میانجی‌گری بین آلمان نازی و متفقین، نشان از توانایی دیپلماتیک و مهارت وی در حل اختلافات داشت.
در سال ۱۹۴۸، با تشدید بحران فلسطین و تأسیس اسرائیل، سازمان ملل برنادوت را به عنوان میانجی برای حل اختلافات میان اعراب و اسرائیل منصوب کرد. این مأموریت دشوار، شامل سفرهای متعدد به کشورهای مختلف از جمله آمریکا، مصر، اردن و سرزمین‌های فلسطین اشغالی بود. برنادوت در تلاش برای ارائه طرحی برای صلح، با مخالفت‌های جدی از سوی دولت اسرائیل و گروه‌های افراطی صهیونیست مواجه شد. گزارش‌های آن دوره نشان می‌دهند که وی از کارشکنی‌های اسرائیل در زمینه خلع سلاح فلسطینیان ابراز نارضایتی کرده و قصد داشت گزارش نهایی خود را به مجمع عمومی سازمان ملل متحد ارائه دهد.
قتل برنادوت در حومه بیت‌المقدس، در حالی اتفاق افتاد که او مشغول بازدید از منطقه بود. روایت‌های مختلفی از چگونگی ترور وجود دارد؛ برخی منابع از تیراندازی به اتومبیل حامل برنادوت و همراهانش و برخی دیگر از تعقیب و گریز و درگیری مسلحانه خبر می‌دهند. در هر صورت، نتیجه این حمله، قتل برنادوت و یکی از همراهانش، سرهنگ فرانسوی سارو، بود. گروه تروریستی اشترن که پیش از این نیز به دلیل اقدامات تروریستی و خشونت‌بار علیه فلسطینیان شناخته می‌شد، مسئولیت این ترور را بر عهده گرفت.
گروه اشترن، جداشده از سازمان ایرگون، از ابتدای فعالیت خود، با عقاید افراطی و نژادپرستانه خود شناخته می‌شد. رهبر این گروه، آبراهام اشترن، دارای ارتباطات با رژیم‌های فاشیستی مانند ایتالیا بود و از ایده‌های نازیسم و فاشیسم الهام می‌گرفت. فعالیت‌های تروریستی گسترده این گروه، از بمب‌گذاری و کشتار غیرنظامیان فلسطینی گرفته تا اقدامات خرابکارانه، همگی با هدف حذف فلسطینیان از سرزمین خود صورت می‌گرفت.
ترور برنادوت واکنش‌های گسترده‌ای را در سطح بین‌المللی در پی داشت. سازمان ملل متحد ضمن اعلامیه‌ای، از قتل فرستاده خود ابراز تأسف عمیق کرد. واکنش دولت‌ها نیز متفاوت بود. در حالی که آمریکا به شدت از این جنایت انتقاد کرد و خواهان ادامه روند صلح به سبک و سیاق برنادوت شد، دولت انگلستان واکنشی محتاطانه‌تر نشان داد. با این حال، افکار عمومی در بسیاری از کشورها، خصوصاً در میان طرفداران صلح، این عمل را محکوم کرد و دولت اسرائیل را متهم به ارتکاب بزرگترین جرائم و نفرت‌انگیزترین اقدامات دانست.
اما فراتر از واکنش‌ها، تحلیلگران بر مسئولیتی که قدرت‌های جهانی، به ویژه انگلستان و آمریکا، در این فاجعه داشتند، تأکید می‌کنند. این قدرت‌ها با بی‌توجهی به حقوق اساسی فلسطینیان و بدون در نظر گرفتن نظر کشورهای مسلمان منطقه، به تقسیم فلسطین و تأسیس کشور اسرائیل رای دادند و در واقع، با نادیده گرفتن خطرات ناشی از وجود گروه‌های افراطی صهیونیست، زمینه را برای چنین رویدادهای فاجعه باری فراهم کردند.
برنادوت، به عنوان فرستاده رسمی سازمان ملل، قرار بود گزارش نهایی خود را در مورد اختلافات اعراب و اسرائیل در مجمع عمومی سازمان ملل ارائه دهد. قتل او، نشان از تلاش‌های اسرائیل برای سرکوب هرگونه تلاش صلح‌آمیز بود. این عمل، بی‌اعتنایی اسرائیل به قواعد و نهادهای بین‌المللی را در مراحل اولیه تأسیس خود به نمایش گذاشت. ترور کنت برنادوت، همچنان به عنوان یک تراژدی تاریخی و نشان دهنده آغاز یک دوره پر از تنش و درگیری در منطقه خاورمیانه یاد می‌شود.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی
