چرا برخی آدم‌ها خود را زشت از دیگران می‌بینند؟!

به گزارش اخبار جهان به نقل از تابناک، دانشمندان آمریکایی در پژوهشی جدید، مکانیزم عصبی درگیر در اختلال بدریختی بینی (BDD) یا بدریخت هراسی (Dysmorphophobia) را آشکار کرده‌اند. این اختلال روانی که حدود دو درصد از جمعیت جهان را درگیر می‌کند، با تمرکز بیش از حد بر روی نقص‌های ظاهری خیالی یا واقعی و نگرانی شدید در مورد ظاهر فیزیکی مشخص می‌شود. مبتلایان به BDD تصویری تحریف‌شده از خود در آینه می‌بینند و این تصور، اغلب منجر به وسواس، اضطراب شدید و اجتناب از آینه می‌شود. تراژدی این بیماری در این است که حدود یک چهارم از مبتلایان به آن، اقدام به خودکشی می‌کنند؛ بسیاری دیگر نیز تحت عمل‌های جراحی زیبایی مکرر قرار می‌گیرند، بدون آنکه احساس رضایت از ظاهر خود پیدا کنند.

این تحقیق که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس (UCLA) انجام شده است، نشان می‌دهد که پردازش تصاویر چهره در مغز افراد مبتلا به BDD به طور غیرمعمولی انجام می‌شود. با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI)، فعالیت مغزی 17 فرد مبتلا به BDD و 17 فرد سالم مقایسه شد. شرکت‌کنندگان به تصاویر چهره خود و همچنین تصاویری از یک هنرپیشه مشهور نگاه می‌کردند. نتایج این مطالعه نشان داد که در مغز افراد مبتلا به BDD، فعالیت غیرعادی در نواحی مختلف قشر پیش پیشانی و سیستم‌های عصبی درگیر در پردازش اطلاعات بصری مشاهده می‌شود. به طور خاص، این مطالعه نشان داد که مراکز بصری و سیستم جسم مخطط در لب پیشانی در افراد مبتلا به BDD به روشی غیرطبیعی فعال می‌شوند. این الگوی فعالیت غیرطبیعی ممکن است توضیحی برای ادراک تحریف‌شده از چهره در این افراد ارائه دهد.

این یافته‌ها اهمیت قابل توجهی در درک مکانیزم‌های عصبی BDD دارند. تا پیش از این، مکانیزم دقیق این اختلال به طور کامل شناخته نشده بود و این سؤال وجود داشت که آیا این اختلال ریشه ژنتیکی دارد یا در اثر عوامل محیطی ایجاد می‌شود. مطالعه UCLA نشان می‌دهد که اختلال در پردازش اطلاعات بصری در مغز نقش اساسی در این اختلال دارد. این اطلاعات می‌تواند به توسعه درمان‌های هدفمندتر برای BDD کمک کند. در حالی که درمان‌های فعلی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) و دارو درمانی در کاهش علائم BDD موثر بوده‌اند، درک مکانیزم‌های عصبی درگیر در این اختلال، میتواند به طراحی درمان‌های موثرتر و شخصی‌سازی‌شده‌تر منجر شود.

اهمیت این تحقیق فراتر از درک مکانیズム عصبی BDD است. این مطالعه می‌تواند به بهبود تشخیص این اختلال کمک کند. در حال حاضر، تشخیص BDD به‌طور خاص چالش‌برانگیز است زیرا علائم آن می‌تواند با دیگر اختلالات روانپزشکی مانند اختلال درد دیسمورفیک یا اختلال خلق و خوی همپوشانی داشته باشد. به واسطه پژوهش UCLA، این امکان وجود دارد که در آینده از بیومارکرهای عصبی برای تشخیص دقیق‌تر BDD استفاده شود.

علاوه بر این، این یافته‌ها می‌تواند پیامدهای مهمی برای درمان BDD داشته باشد. با درک اینکه چگونه مغز افراد مبتلا به BDD تصاویر چهره را پردازش می‌کند، محققان می‌توانند به توسعه مداخلات درماني هدفمندتری بپردازند. به عنوان مثال، مداخلاتی که بر بازآموزی مغز برای پردازش واقعی‌تر تصاویر چهره تمرکز دارند، می‌توانند امیدوارکننده باشند.

در نهایت، این تحقیق تأکید می‌کند که BDD یک اختلال پیچیده و جدی است که نیاز به توجه و تحقیق بیشتر دارد. با افزایش آگاهی عمومی در مورد BDD و در دسترس قرار دادن منابع مناسب برای درمان، امید است که افراد مبتلا به این اختلال بتوانند حمایت لازم را دریافت کنند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند. اخبار جهان در پیگیری‌های بیشتر در مورد پیشرفت‌های این موضوع به روز خواهد ماند.

منبع: تابناک