به گزارش اخبار جهان به نقل از interestingengineering، نگرانی‌های فزاینده‌ای در مورد برنامه فضایی آمریکا و به‌ویژه پهپاد X-37B، به‌عنوان یک “قاتل فضایی” بالقوه، در چین وجود دارد. این فضاپیمای بدون سرنشین و قابل استفاده مجدد، که شبیه به یک شاتل فضایی کوچک است، ابتدا تحت نظر ناسا و از سال ۲۰۱۰ تحت نظارت نیروی هوایی و سپس نیروی فضایی آمریکا قرار گرفته و ماموریت‌های سری خود را انجام می‌دهد. طولانی‌ترین ماموریت ثبت شده این پهپاد بیش از ۹۰۰ روز به طول انجامیده است. قابلیت مانور مداری، تغییر ارتفاع و فرود مانند یک هواپیما از ویژگی‌های کلیدی X-37B است که جزئیات ماموریت‌های آن به‌شدت محرمانه باقی مانده است.
پژوهشگران چینی در مرکز تحقیقات امنیت فضایی دانشگاه مهندسی فضایی چین، با ابراز نگرانی در مورد جنبه‌های نظامی X-37B، معتقدند این فضاپیما صرفاً یک بستر آزمایشگاهی نیست. به باور آنها، X-37B با سامانه‌های پیشرفته و قابلیت مانور سریع خود، می‌تواند به ماهواره‌های دیگر نزدیک شده و آنها را از کار بیاندازد. علاوه بر این، پژوهشگران چینی بر این باورند که X-37B می‌تواند بخشی از راهبرد آمریکا برای دستیابی به قابلیت “ضربه جهانی سریع” باشد؛ مفهومی که امکان هدف قرار دادن هر نقطه روی زمین در مدت زمان کوتاه را فراهم می‌کند. پیشرفت‌های آینده در زمینه هوش مصنوعی و حتی پیشران‌های هسته‌ای می‌تواند کارایی این فضاپیما را به‌طور قابل توجهی افزایش دهد و آن را به یک “قاتل فضایی” واقعی تبدیل کند.
در پاسخ به این نگرانی‌ها، چین نیز به‌طور همزمان بر روی برنامه‌های مشابه کار می‌کند. فضاپیمای شنلونگ (اژدهای الهی)، نمونه‌ای از تلاش پکن برای توسعه هواپیماهای فضایی چندبارمصرف است که تاکنون یک ماموریت ۲۶۸ روزه در مدار را با موفقیت انجام داده و در صحرای گُبی فرود آمده است. اگرچه اطلاعات رسمی در مورد شنلونگ بسیار محدود است، اما کارشناسان معتقدند این پروژه بخشی از تلاش چین برای جبران فاصله با آمریکا در حوزه فناوری فضایی است.
افزایش رقابت فضایی میان دو ابرقدرت، نگرانی‌های جدی در مورد تسلیحاتی شدن فضا را به همراه داشته است. ماهواره‌ها امروزه ستون فقرات بسیاری از خدمات حیاتی از جمله ناوبری، ارتباطات بین‌المللی، پیش‌بینی آب‌وهوا و مدیریت بحران هستند. در صورت تبدیل فضاپیماهای مداری به ابزار تهاجمی، آسیب به این زیرساخت‌ها می‌تواند پیامدهای جهانی ویرانگری داشته باشد. در حال حاضر، هیچ معاهده الزام‌آور جهانی برای ممنوعیت سلاح‌های فضایی وجود ندارد و پیمان فضای ماورای جو ۱۹۶۷ نیز تعریف روشنی از “سلاح فضایی” ارائه نداده است. این خلأ حقوقی باعث شده است که کشورها با تفسیرهای متفاوت، فناوری‌های دوگانه (غیرنظامی و نظامی) را توسعه دهند. کارشناسان بر این باورند که شفافیت، اعتمادسازی و مذاکره بین‌المللی می‌تواند جلوی مسابقه تسلیحاتی جدید را بگیرد، اما در فضای پرتنش کنونی، حصول چنین توافقی دشوار به نظر می‌رسد.
آیا X-37B واقعاً یک “قاتل فضایی” است یا هشدار پژوهشگران چینی بیشتر جنبه سیاسی و شاید حتی جنگ روانی برای فشار بر واشنگتن و توجیه سرعت گرفتن پروژه‌های فضایی چین دارد؟ در حالی که شواهد مستقیمی مبنی بر استفاده مستقیم از X-37B به عنوان سلاح وجود ندارد، اما توانایی‌های پیشرفته آن به‌اندازه‌ای نگران‌کننده است که رقبای آمریکا را به واکنش وادار کرده است. اخبار جهان به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه خواهد بود.
منبع: interestingengineering
