به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خبرنگار مهر، با آغاز پخش سریال «پسران هور» به کارگردانی مهدی جعفری از شبکه یک سیما، محمد شیرزاد، فعال رسانه‌ای، در یادداشتی به بررسی ویژگی‌های این اثر پرداخته است.
سریال «پسران هور» که تهیه‌کنندگی آن را مجتبی فرآورده بر عهده داشته، تلاشی صادقانه و به دور از اغراق برای روایت بخشی کمتر شناخته‌شده از تاریخ دفاع مقدس است؛ داستانی که در سکوت هورالهویزه و میان نیزارها شکل گرفت. این مجموعه بر شکل‌گیری قرارگاه سری نصرت و فرمانده آن، شهید علی هاشمی، تمرکز دارد و می‌کوشد تصویری مستند و دراماتیک از مردانی ارائه دهد که نامشان برای سال‌ها در سایه مانده بود.
یکی از نکات برجسته «پسران هور»، پایبندی به مستندات تاریخی و وفاداری به فضا و جزئیات دوران جنگ است. طراحی صحنه، لباس‌ها و حتی شیوه گفتگو و روابط میان شخصیت‌ها به شکلی دقیق بازآفرینی شده تا مخاطب خود را در آن دوران حس کند؛ زمانی که ایمان و ابتکار رزمندگان در میان گل‌ولای، شکل جدیدی از مقاومت را به نمایش گذاشت.
این سریال در دیالوگ‌نویسی نیز از سطحی‌نگری و شعارزدگی پرهیز کرده است. گفتگوها، هرچند در چارچوب گفتمان مذهبی و انقلابی آن دوران است، با نگاهی انسانی و واقع‌گرایانه مطرح می‌شود. سازندگان کوشیده‌اند تا لحن اثر در مرز میان احساسات و واقعیت باقی بماند و از روح زمانه خود فاصله نگیرد.
ساخت چنین اثری با چالش‌های فراوانی همراه بوده، زیرا «پسران هور» به سراغ یک قرارگاه سری و کمتر روایت‌شده رفته که برای سال‌ها اطلاعات روشنی از آن در دسترس نبود. بازسازی این موضوع از نظر تاریخی و دراماتیک دشوار بود، اما سریال توانسته با تکیه بر خاطرات بازماندگان و اسناد محدود، تصویری زنده و ملموس از آن دوران ارائه دهد؛ تصویری که بیش از قهرمان‌سازی، به دنبال احیای انسان‌های فراموش‌شده در تاریخ است.
یکی از چالش‌های آثار حوزه دفاع مقدس، افتادن در دام کلیشه‌ها و شعارزدگی است. بسیاری از این تولیدات، به جای نمایش واقعیت زندگی انسان‌ها، الگوهای تکراری از قهرمانی و ایثار را بازتولید می‌کنند و از نمایش چهره واقعی رزمندگان با تمام نگرانی‌ها و تردیدهایشان پرهیز می‌کنند.
«پسران هور» تلاش کرده است تا از این نگاه تک‌بعدی فاصله بگیرد. در این سریال، قهرمانان، اسطوره‌هایی دست‌نیافتنی نیستند، بلکه انسان‌های واقعی هستند که با ایمان، ترس، دلتنگی و مسئولیت دست‌وپنجه نرم می‌کنند. دیالوگ‌ها به دور از شعار، به گفتگوهای طبیعی نزدیک شده و شخصیت‌ها از قالب‌های تبلیغاتی خارج شده‌اند.
در واقع، این اثر گفتمان دوران جنگ را بازآفرینی می‌کند، نه تکرار. به این معنا که زبان و باور آن نسل را در بستری روایی و انسانی به تصویر می‌کشد، بدون آنکه آن را به شعار تبدیل کند. همین ویژگی، «پسران هور» را از بسیاری از آثار مشابه سال‌های اخیر متمایز کرده و به آن کیفیتی مستند و باورپذیر بخشیده است.
در نهایت، می‌توان «پسران هور» را تلاشی ارزشمند برای بازنمایی صادقانه بخشی از حافظه جمعی ایران دانست. این سریال با ایجاد توازن میان دقت تاریخی و زبان سینما نشان می‌دهد که هنوز می‌توان آثاری درباره جنگ ساخت که به کلیشه و شعار پناه نبرند.
منبع: خبرنگار مهر
