به گزارش وبسایت اخبار جهان به نقل از خراسان، حدود دو ماه پیش و با پایان یافتن فصل نقل و انتقالات، پیش‌بینی می‌شد که لیگ جذابی در پیش باشد. تیم‌های متمولی مانند استقلال، تراکتور، سپاهان و پرسپولیس با جذب بازیکنان برجسته داخلی و خارجی، انتظار رقابتی نزدیک برای قهرمانی را ایجاد کرده بودند. اما اکنون نه لیگ جذابی وجود دارد و نه چهار تیم اصلی فوتبال کشور در قامت مدعی ظاهر شده‌اند. در حال حاضر، لیگی داریم که نیمی از بازی‌های آن با نتیجه مساوی به پایان رسیده و بیش از یک‌پنجم مسابقات نیز بدون گل بوده است.
آیا لیگ برتر بی‌کیفیت شده است؟
تا پایان هفته ششم لیگ برتر و بدون احتساب بازی استقلال و چادرملو، ۴۸ بازی برگزار شده است. پس از دو هفته ابتدایی که شاهد بازی‌های پرگلی بودیم، کیفیت مسابقات به‌تدریج کاهش یافت و تیم‌ها به بازی‌های دفاعی و کم‌ریسک روی آوردند. در این مدت، تنها ۸۱ گل به ثمر رسیده که میانگین ۱.۷ گل در هر بازی را نشان می‌دهد و برای دیدن هر گل باید به‌طور متوسط ۵۳ دقیقه (بدون احتساب وقت‌های اضافه) صبر کرد. در مقابل، میانگین کارت زرد در هر بازی ۴ عدد است که حاکی از درگیری فیزیکی بالای مسابقات است. این آمار در مقایسه با لیگ‌های معتبر جهان فاصله زیادی دارد؛ میانگین گل در هر بازی در لیگ انگلستان ۲.۶۳، در اسپانیا ۲.۶۸، در آلمان ۳.۳۳ و در عربستان ۳ گل است. علاوه بر این، لیگ ایران در شاخص‌های دیگری مانند پاس، امید گل و شوت در چارچوب نیز در سطح پایین‌تری قرار دارد.
دلایل افت هیجان در لیگ
تیم‌ها ابزارهای لازم برای ارائه یک بازی باکیفیت را در اختیار ندارند. بازیکنان خوب برای مدت طولانی در تیم‌های خود باقی نمی‌مانند و یا به باشگاه‌های ثروتمندتر یا لیگ‌های کشورهایی مانند روسیه، پرتغال، قطر و امارات منتقل می‌شوند. همچنین، پدیده دلالی به فوتبال آسیب جدی زده است. کیفیت داوری‌ها همچنان پایین است و سوت‌های متعدد داوران، ریتم بازی‌ها را از بین می‌برد. مربیان نیز تمایلی به ریسک کردن و ارائه بازی تماشاگرپسند ندارند. به همین دلیل، تا پایان هفته ششم هیچ تیمی نتوانست امتیازات خود را دو رقمی کند. البته اگر سه امتیاز از تیم استقلال اهواز در ابتدای فصل کسر نمی‌شد، این تیم ۱۱ امتیازی بود. با این وجود، بیشتر تیم‌ها در درجه اول به دنبال شکست نخوردن هستند. تیم‌هایی مانند ملوان، استقلال اهواز و فجرسپاسی از معدود تیم‌هایی هستند که فوتبال روان و خوبی ارائه می‌دهند. بسیاری از تیم‌ها نیز به دلیل درگیری طولانی‌مدت با نقل و انتقالات، هنوز به هماهنگی لازم نرسیده‌اند.
نقش عوامل خارج از تیم‌ها
هرچند انتقادات زیادی به کادرفنی تیم‌ها وارد است، برای مثال نمی‌توان نقش هاشمیان را در آمار ضعیف پرسپولیس که در ۶ بازی تنها ۴ گل زده، نادیده گرفت، اما مشکلات زیرساختی مانند وضعیت ورزشگاه‌ها و کیفیت چمن نیز در این افت کیفیت مؤثر است. پرسپولیس و استقلال مدت‌هاست که از حضور کامل هواداران خود محروم هستند. برگزار نشدن بازی‌ها در ورزشگاه آزادی نه‌تنها از نظر حمایت هواداران به تیم‌ها آسیب می‌زند، بلکه کیفیت نامناسب چمن ورزشگاه جایگزین نیز امکان ارائه فوتبال جذاب را کاهش می‌دهد. وضعیت چمن سایر ورزشگاه‌ها نیز مطلوب نیست. کیفیت داوری‌ها حتی با وجود VAR همچنان پایین است و اشتباهات تأثیرگذار ادامه دارد. علاوه بر این، داوران با سوت‌های پیاپی، جریان بازی را مختل می‌کنند. دلالی نیز به‌شدت رواج یافته و بازیکنانی که با مبالغ بالا جابه‌جا می‌شوند، تنها انتظارات هواداران را بالا می‌برند اما کیفیت لازم را ارائه نمی‌دهند. مجموع این عوامل باعث شده است که تیمی مانند فولاد بتواند با کسب تنها یک پیروزی پرگل، از رده سیزدهم به صدر جدول صعود کند.
منبع: خراسان
